زنان تاثیرگذار ایران: مرضیه برومند
رأی دهید
تاثیر مهم آنها در افزایش آگاهی عمومی، کاهش تبعیض علیه زنان، ارتقای سواد و موقعیت اجتماعی شان، مقابله با فشارهای مذهبی، مشارکت در پروژه های علمی، سیاست ورزی، موسیقی، سینما و ... یک لیست پر و پیمان فراهم کرده است. مجموعه ای که از امروز ایران وایر منتشر می کند، یک مقدمه است. افرادى که اسمشان در این فهرست آمده، نماینده میلیون ها زن ایرانى هستند که هر روز در ایران و کشورهاى دیگر بر زندگى خانواده و اجتماع خود تاثیر مى گذارند.
*********
در روزهایی که تفریح بچه ها بدرقه رزمندگان برای رفتن به «جبهه» و صدای آژیر قرمز و سفید صدای آشنایی برای کودکان ایرانی بود، زنی قصه های شاد و کودکانه را در قالب یک برنامه تلویزیونی با یک سری عروسک دوست داشتنی به خانه های ایرانی آورد.
«مرضیه برومند» نقش بزرگی در خاطره سازی بچههای دهه 60 بازی کرد. اگر برنامه هایی مثل «مدرسه موشها» یا «خانه مادربزرگه» را کنار بگذاریم، خاطره بچگی آن ها که کودکی خود را در دوره هشت ساله جنگ ایران و عراق گذرانده اند، چیزی جز صدای ملتهب مجریانی که از عملیات، تعداد مجروحها، اسیران و شهدا خبر میدادند، نیست.
روزهای جنگ، روزهای نشستن کودکان پای تلویزیون بود چون امنیتی برای رفتن به پارک یا جاهای دیگر وجود نداشت و حتی اخبار مدام اعلام میکرد که از ایستادن کنار پنجره ها خودداری کنید. صدای آژیر قرمز که میآمد، همه چراغها خاموش و تک تک اعضای خانواده راهی زیر زمینها میشدند که اسمش را گذاشته بودند «پناهگاه». تلویزیون ایران آن سالها دو شبکه بیش تر نداشت و اخبار، بخش عمده برنامه هایش بود.
سال ۶۰ مرضیه برومند اما یک برنامه عروسکی در قالب یک جُنگ 10 قسمتی برای کودکان ساخت. اسمش «مدرسه موشها» بود و عروسکهایش همه موش بودند. خیلی زود اسم موشها در دهان کودکان افتاد و موسیقی شاد برنامه، حال و هوای آنها را عوض کرد. استقبال مردمی از این جُنگ باعث شد که او سری دوم «مدرسه موشها» را بسازد. این برنامه کودکانه تا سال ۶۳ از تلویزیون دولتی ایران پخش میشد. سال ۶۴ هم او فیلم سینمایی شهر موشها» را با همان عروسکها ساخت.
وقتی از تاثیر این برنامه ها بر روحیه بچه ها از او سوال میکنیم، میخندد و میگوید: «برای من همین بس بود که وقتی نسل جدید موبایل و امکانات پیشرفته و بلوتوث آمد، موسیقی تیتراژ مدرسه موشها زنگ موبایل خیلی از جوانان بود.»
مرضیه برومند وقتی نوستالژی جوانان را به «مدرسه موشها» دیده، سراغ ساخت فیلم سینمایی «شهر موشها ۲» رفته است. در این فیلم که سال گذشته به اکران درآمد، موشها 30 سال بزرگ تر شدهاند؛ مثل کودکان دهه ۶۰ که حالا هر کدام سی و چند ساله هستند.
مرضیه برومند سال گذشته بعد از 30 سال درباره سانسورهایی که در تلویزیون آن زمان بر «مدرسه موشها» اعمال کرده بود، صحبت کرد. او به روزنامه «اعتماد» گفت: «سروکله زدن با مسوولان تلویزیون بسیار طاقت فرسا بود. آن ها مدام متنها را میخواندند و سعی میکردند به زور نکات غیراخلاقی و غیرآموزشی از درون متنها کشف کنند. به هر حرکت بامزه موشها ایراد میگرفتند. از نظر آن ها، اطلاق صفاتی مثل"دمدراز"، "گوشدراز" و یا "کپل" به بچه موشها، کاری نادرست و ِغیراخلاقی بود. بچه ها نباید خوراکیها را از دست یک دیگر قاپ میزدند، نباید توی کلاس شلوغ میکردند چون از نظر آن ها، بدآموزی داشت! هنگام ضبط برنامه هم پشت صحنه، داستانی بود. مدام یکی پشت پاراوان ایستاده بود و یواشکی سرک میکشید که مبادا عروسک گردانها موقع تمرین یا ضبط، بدنهایشان خدایی نکرده با هم تماس پیدا کند.»
موشها تنها کاراکتر تاثیرگذار مرضیه برومند نبودند. او سال ۶۶ برنامه عروسکی دیگری برای کودکان ترتیب داد که «خانه مادربزرگه» نام داشت. یک مادربزرگ و حیوانات خانگی اش که هر بار قصه ای تازه داشتند. این بار هم شعری شاد و کودکانه نوید آغاز این برنامه را به کودکان میداد.
او بعد از کارهای کودکانه، سراغ ساخت سریالهای خانوادگی رفت که در همه آن ها رگههایی از طنز وجود داشت. سریالهای برومند هممیشه جزو پر طرف دارترین های تلویزیون ایران بوده اند.
وقتی از او میپرسم فکر میکنید چرا کارهایتان تاثیر گذار هستند، بدون معطلی به پیشینه فرهنگی خانوادهاش اشاره میکند و میگوید: «به هر حال، وقتی همه اعضای خانواده دستی در هنر داشته باشند، همه پشتیبانی و هم فکری میکنند و کار بهتر پیش میرود.»
مرضیه برومند دو خواهر دیگر به نامهای «احترام» و «راضیه» دارد. احترام برومند مجری تلویزیون بود. او 11 سال پیش از انقلاب اسلامی اجرای برنامه های کودکان را به عهده داشت و پس از انقلاب چند نوار قصه برای بچه ها منتشر کرد. راضیه برومند، دیگر خواهر او هم مجری، بازیگر و عروسک گردان است.
لینکهای مرتبط :
