تاریخچه پیدایش جشن شکرگزاری در آمریکا و کانادا
رأی دهید
این مهاجران در منطقه‌ای که اکنون ایالت ماساچوست است مستقر شدند. زمستان نخست بسیار سخت بود، و بسیاری از مهاجران به دلیل گرسنگی، بیماری و سرما جان خود را از دست دادند.
بومیان آمریکا، به ویژه یکی از رهبران قبیله «وامپانوآگ» به نام اسکوانتو، به مهاجران کمک کردند. اسکوانتو به آنها آموخت که چگونه محصولات زراعی بکارند، ماهی بگیرند، و از منابع طبیعی منطقه بهره ببرند. این کمک‌ها باعث شد مهاجران بتوانند در فصل پاییز برداشت خوبی داشته باشند.
برای قدردانی از این موفقیت و کمک‌های بومیان، زائران و اعضای قبیله وامپانوآگ جشنی سه‌روزه برگزار کردند که نخستین جشن شکرگزاری محسوب می‌شود. این مراسم شامل غذا، شکار، و بازی‌های مختلف بود.
جشن شکرگزاری به مرور زمان به یک سنت سالانه تبدیل شد، و در ایالت‌های مختلف در روزهای متفاوت برگزار می‌شد. اما در سال 1863، در بحبوحه جنگ داخلی آمریکا، آبراهام لینکلن، رئیس‌جمهوری وقت، این روز را به عنوان تعطیلات رسمی ملی در چهارمین پنجشنبه ماه نوامبر اعلام کرد تا فرصتی برای اتحاد و شکرگزاری فراهم شود.
در گذار زمان این جشن به شکل امروزی خود تکامل یافت، و حالا شامل دورهمی خانواده‌ها، غذاهای سنتی مانند بوقلمون، پوره سیب‌زمینی، و پای کدو تنبل است. علاوه بر این، رویدادهایی مثل رژه روز شکرگزاری و مسابقات فوتبال آمریکایی هم به این سنت افزوده شده‌اند. امروزه شکرگزاری یکی از مهم‌ترین تعطیلات در ایالات متحده محسوب می‌شود، و فرصتی برای قدردانی از نعمت‌ها، تقویت پیوندهای خانوادگی، و بازتاب‌دهنده ارزش‌های تاریخی است.
جشن شکرگزاری در کانادا نیز تاریخی مشابه اما متمایز دارد. نخستین مراسم شکرگزاری در کانادا به سال 1578 بازمی‌گردد، زمانی که مارتین فروبیشر، کاوشگر انگلیسی، پس از سفری خطرناک به شمال قاره آمریکا برای یافتن گذرگاه شمال غربی، جشنی به شکرانه سلامت خود و خدمه‌اش برگزار کرد. برخلاف شکرگزاری در ایالات متحده که ریشه در برداشت محصول دارد، این جشن بیشتر با موضوع قدردانی از موفقیت‌های دریانوردی مرتبط است.
شکرگزاری در کانادا به مرور زمان به یک جشن ملی تبدیل شد، و در سال 1879 به عنوان یک تعطیلات رسمی شناخته شد. دولت کانادا از سال 1957 دومین دوشنبه ماه اکتبر را به عنوان روز رسمی شکرگزاری اعلام کرد. در این روز خانواده‌های کانادایی با دورهمی، سرو غذاهای سنتی مانند بوقلمون و پای کدو تنبل، و شرکت در مراسم مذهبی این مناسبت را گرامی می‌دارند.
