بررسی روزنامه‌های صبح تهران؛ سه شنبه ۱۹ اسفند
رأی دهید
روزنامه های امروز صبح تهران در تیترهای اول خود از نامه ۴۷ سناتور آمریکایی به رهبران جمهوری اسلامی نوشته اند و در مقالاتی به رد آن پرداخته اند. انتخابات امروز هیات رییسه مجلس خبرگان رهبری موضوعی است که چند روزنامه از دیدگاه های مختلف، در هواداری از هاشمی یا مخالفت با وی نوشته اند.
شدت گرفتن حرکات گروه های فشار و تندروها در رسانه ها و مراکز قدرت از جمله موضوعی است که چند روزنامه به آن پرداخته و نسبت به آزادی عمل این گروه ها ابراز نگرانی کرده اند.
نامه بی اثر یا یک بازی
نامه بی اثر یا یک بازی
به نوشته این مقاله: باراک اوباما رئیس جمهوری ایالات متحده پیش‌تر به اعضای کنگره اخطار داده بود که اقدامات تندروانه و حساب نشده آنان می‌تواند به انزوای آمریکا در افکار عمومی و افتراق در میان اعضای ۵ +۱ بینجامد. حال اعضای کنگره که می‌بینند توافق هسته‌ای در شرف وقوع است و رئیس جمهوری ایالات متحده نیز اعلام کرده که هر گونه تصویب تحریم یا ایجاد محدودیت در روند مذاکرات را با وتو روبرو خواهد کرد در اقدامی بی‌سابقه نامه‌ای سرگشاده خطاب به مقامات ایرانی نوشته‌اند.
مقاله آرمان سپس واکنش جواد ظریف را نقل کرده که گفته: مذاکرات هنوز به نتیجه نرسیده و توافقی حاصل نشده، گروه‌های فشار در آمریکا آن چنان نگران شده‌اند که با توسل به شیوه‌های غیرمتعارف بیش از هر چیز نشان می‌دهند که همانند نتانیاهو با هر نوع توافقی مخالفند. چگونه ممکن است برخی نمایندگان مجلس یک کشور علیه رئیس‌جمهور و دولت خود به رهبران کشور دیگری نامه بنویسند.
کیهان در تیتر بزرگ خود این ادعا را که کشمکش های درونی کنگره و دولت آمریکا جنگ زرگری است و مخالفت های نخست وزیر اسراییل هم برای آن است که نمایندگان ایران ترغیب به امضای توافق شوند، تکرار کرده و افزوده: برخی مقامات آمریکایی - از جمله باراک اوباما - در روزهای اخیر در اظهاراتی که بیشتر شبیه بلوف سیاسی است تاکید کرده‌اند که اگر به توافق قابل قبول با ایران نرسیم مذاکرات را رها خواهیم کرد.
کیهان با عنوان ایران هراسی از ترک مذاکره ندارد نوشته بررسی کارنامه مذاکرات هسته‌ای در سالیان اخیر نشان می‌دهد که در ۱۰ سال گذشته، آمریکا به دلیل نیاز مبرم به میز مذاکره، هیچ‌گاه مذاکرات را ترک نکرده است. بنابراین «اظهارات تهدیدآمیز مقامات آمریکایی» در کنار آدرس‌های غلط به افکار عمومی با عناوین «اختلافات عمیق کنگره - کاخ سفید» و «شکرآب شدن روابط آمریکا - اسرائیل» و «سخت‌گیری فرانسه در روزهای پایانی» فقط یک نشانه دارد و آن فشار به تیم مذاکره‌کننده ایرانی برای امتیازگیری در آخرین لحظات است.
خلاصه نظر کیهان این است که: مذاکرات به مرحله سخت تصمیم‌گیری رسیده است و طرف غربی در این مرحله باید حقوق ایران را به رسمیت بشناسد. آنها با پافشاری قصد دارند کلاهی گشادتر از توافق ژنو بر سر ایران بگذارند، در حالی که جمهوری اسلامی نشان داده است هیچ‌گاه از حقوق خود کوتاه نخواهد آمد و در ضمن هراسی از شکست مذاکرات ندارد.
پوریا عالمی در ستون طنز شرق قصه ای ساخته: آقای ظریف رفت به آن‌طرف ژنو یک مغازه راه انداخت و شروع کرد به مذاکره با کری. کار ظریف بالا گرفت. چندتا دلواپس دل‌نگران و چند رسانه خارجی رفتند آن‌طرف ژنو بساط کردند. یک‌دفعه ظریف دید ای‌بابا اوضاع کساد شده و همه می‌روند سر بساط دلواپسان و دیگر کسی گوشش بدهکار حرف کسی نیست.
در ادامه داستان آمده: ظریف کنجکاو شد و گفت: بروم ببینم این رسانه‌های دلواپس و تندرو در جهان چه می‌گویند که دیگر کسی به حرف من توجه نمی‌کند. ظریف رفت پیش بساطی‌ها و گفت: ببخشید شما چه می‌گویید که کسی دیگر نه جرات می‌کند حرف بزند و نه جرات دارد به حرف کسی گوش کند؟ بساطی‌ها گفتند: خوب گوش کن، تو اگر گوش کنی ما چه می‌گوییم گوشت را می‌پیچانیم. اگر هم ما گوش کنیم تو چه می‌گویی، تیکه‌بزرگت گوشته. حالا حاضری حرف گوش کنی یا ما گوش بدهیم ببینیم تو چه می‌گویی.
طنزنویس شرق نتیجه گرفته که: ظریف درس عبرت گرفت و گوشش را سفت چسبید و فریادکنان گفت: آدم حرف اینطوری را آویزه گوشش کند بهتر از این است که به‌خاطر حرف آنطوری از گوشش آویزان شود.
و اینطوری شد که اینطوری شد.
محاکمه غیابی توسط تندروها
محاکمه غیابی توسط تندروها
این روزنامه اشاره به تذکر روز گذشته هیات نظارت کرده و نوشته واقعیت این است که شروع هر موضوعی اینچنینی به فضاسازی‌هایی مربوط می شود که قبل از آن برخی سایت‌ها و خبرگزاری‌های تندرو هر از گاهی از باب تنگ‌کردن عرصه اطلاع‌رسانی و به عبارتی دقیق‌تر، انتقام‌گیری از دولت وجامعه ایجاد می‌کنند. شانتا‌‌‍‌ژ‌های محفلی علیه مطبوعات مستقل و اصلاح طلب متاسفانه اکنون به رویه‌ای ثابت و البته دردناک مبدل شده است.
به نوشته قانون: ابتدا سایت و خبرگزاری خاص علیه نوشته‌های یک روزنامه موضع می‌گیرد و سپس با تعداد مشخصی از نمایندگان خاصی از مجلس گفت‌و‌‌گو می‌کند. همان ترکیب از نمایندگان با ادبیات مشابهی مطلب آن روزنامه را توهین به مقدسات می خوانند و بعد متاسفانه پرونده آن روزنامه به همان مسیری هدایت می‌شود که آنان آرزو کرده‌اند. باور ندارید؟ به عنوان مثال به اسامی و ترکیب همین‌نمایندگان محترم مجلسی که در دو سال گذشته منتقدان و معترضان ثابت روزنامه قانون بوده‌اند توجه بفرمایید؟
محمدتقی فاضل‌میبدی هم در مقاله ای در شرق گلایه کرده که: برخی مطبوعات، رسانه‌ها و معدودی از سیاستمداران در ایران هرگاه گام در بازی سیاست می‌گذارند، تلاش می‌کنند با اتکای به باورها یا مردم، سیاست بورزند و سخن بگویند و از این دو سرمایه، سود بجویند. آنها در رقابت‌های سیاسی و اظهارات دیپلماتیک، یا می‌گویند دین چنین گفته یا نظر مردم چنان است.
این روحانی اصلاح طلب تاکید کرده که اگر دین و مردم را از قاموس برخی سیاست‌ورزان و نویسندگان عرصه مطبوعات بگیریم، پناه و برهانی برای سخن خود ندارند. آنچه در اینجا با تاسف باید یاد کرد این است که گاهی، با اتکا به برخی واژه‌ها اصول اولیه اخلاق در اظهارنظرها رعایت نمی‌شود. برای حذف رقیب یا پیروزی بر رقیب از کلماتی استفاده می‌شود که هیچ ارتباطی با فرهنگ اسلام و ایران ندارد.
به نظر مقاله شرق: جملاتی از قبیل «عضو باند فلانی» یا «گروهک فلان» و اصطلاحاتی از این دست در برخی نوشته‌ها و یا اخبار خاص نشان‌دهنده این است که اخلاق انسانی یا رسانه‌ای در عرصه مطبوعات رو به آسیب است. این خودبرتربینی که در برخی قلم‌ها و نوشته‌ها و گفتارها خود را نشان می‌دهد، از نگاه و زوایای اصول اخلاقی و اسلامی مطرود و مذموم است. با چه حجتی، به افراد اتهام، ضدنظام، همدست با بیگانگان و مخالف ارزش‌ها زده می‌شود و در برخی رسانه‌ها برایشان محکمه تشکیل می‌شود...و با هجمه و جنجال، افراد به‌صورت غیابی محاکمه می‌شوند؟
تندروها مطهری را به تهران بازگرداندند
تندروها مطهری را به تهران بازگرداندند
آرمان در گزارشی خبر اخلال گروه های فشار در سخنرانی علی مطهری نماینده مجلس را این گونه منعکس کرده: جلسه به هم می‌زنند، بولتن پخش می‌کنند و اگر میدان ببینند حتی مهر و لنگه کفش پرتاب می‌کنند. چندسالی است که تندروها اخلال ایجاد می‌کنند تا بگویند هستند، برایشان فرقی نمی‌کند رفتارشان قانونی است یا خیر؛ از نوه بنیان گذار جمهوری اسلامی گرفته تا رئیس مجلس و رئیس‌جمهور هیچ مرزی نمی‌شناسند، تنها کافی است فردی و سخنانی را موافق خود نبینند؛ آن زمان است که تنها ابزارشان نه منطق بلکه رفتار توهین‌آمیز در خلال سخنرانی است.
این روزنامه با اشاره به حمله موتورسواران تندرو در فرودگاه شیراز به علی مطهری که مقرر بود در دانشگاه شیراز سخنرانی کند نوشته که این نماینده مجلس مجبور شد به یک کلانتری پناه ببرد و در حالی که اصرار داشت به محل سخنرانی برود اما تندرو ها مانع شدند تا وی غروب به تهران برگشت.
آرمان ضمن اشاره به این که چندی پیش هم در شیراز همین رفتار با خانم الهه کولایی شد نوشته: از این اتفاقات کم نیفتاده است به ویژه در طول چند سال گذشته اما اینکه این تندروی‌ها تا کجا قرار است ادامه پیدا کند مشخص نیست؟! آنها یک به یک مرزها را می‌شکنند و پیش می‌آیند شاید اگر در اولین برخوردها و همان زمان که سعی در بر هم زدن سخنرانی حسن خمینی کردند، با آنها برخورد می‌شد امروز اینچنین فضا را جولانگاه خود نمی‌دیدند.
انتخابات پرشور اتاق بازرگانی
انتخابات پرشور اتاق بازرگانی
نویسنده این روزنامه اقتصادی دو نکته را ذکر کرده یکی این که: خطاهای سیاست‌گذاری چه اثرات مخربی می‌تواند بر اقتصاد داشته باشد و تاوان این اشتباهات را بخش‌خصوصی به صورت جدی پرداخت بنابراین بخش‌خصوصی که قبلا ناظر بود و بیشتر سیاست‌پذیر دیگر درنگ را جایز ندانسته و می‌خواهد تا سرنوشت خود را خود به دست گیرد و دیگر عنان خود را در دست دولت قرار ندهد.
نکته دوم به نظر سرمقاله جهان صنعت این است که این هجوم برای ورود به اتاق نشان از وجود یک خواست دیگر دارد؛ خواست ورود به عرصه سیاست. اگرچه هنوز ورود مستقیم به عرصه سیاسی دارای ریسک است اما افراد با ورود به اتاق بازرگانی کم‌کم خود را برای ورود جدی‌تر به عرصه سیاست آماده می کنند.
در پایان این مقاله آمده: تقاضای مشارکت سیاسی در ایران بالاست ولی حاکمیت هنوز شرایط لازم را برای تحقق این مشارکت غیر از رای دادن فراهم نکرده و به همین دلیل وقتی یک جا برای این مشارکت باز می‌شود مردم به سرعت در آن عرصه حضور پیدا می‌کنند. اگر حاکمیت این سیگنال را دریافت کند می‌توان انتظار داشت تا در آینده نسل جدیدی از سیاستمداران که سوابق درخشانی از فعالیت در عرصه کسب و کار دارند در عرصه سیاسی ایران وارد شوند.
بانوان ایرانی چشم انتظار چراغ سبز
بانوان ایرانی چشم انتظار چراغ سبز
قانون در گزارشی نوشته: موضوع حضور بانوان در ورزشگاه‌ها موضوعی است که سال‌ها نیمه کاره باقی مانده و باوجود کش‌و‌قوس‌های فراوانی که داشته همچنان بین زمین و هوا معلق مانده است. در خصوص اینکه بانوان ایرانی باید مجوز حضور در ورزشگاه‌ها و تماشای مسابقات ورزشی را داشته باشند یا خیر، نظرات و دیدگاه‌های مختلفی وجود دارد.
این گزارش با تاکید بر این که خود بانوان ایرانی و خیل علاقه‌مندان به تماشای مسابقات ورزشی و حضور در ورزشگاه‌ها تاکید دارند که در فضایی فرهنگی، سالم و امن به سکوهای ورزشگاه‌ها گام بگذارند نوشته: اگرچه ظرف سال‌های گذشته برخی برخوردهای سلیقه‌ای با این پرونده صورت گرفته اما باید پذیرفت که فضای نه‌چندان مطلوب فرهنگی ورزش و به‌خصوص فوتبال نیز امکان برداشتن گام‌های رو به جلو را به مسئولان و تصمیم گیرندگان نداد و باعث شد تا کلاف پرپیچ و خم حضور بانوان در ورزشگاه‌ها برای باز شدن گره‌های بی‌شمارش، امیدوار به آینده باشد.
گزارش قانون امیدوار است که: چراغ قرمز دارد سبز می شود. درخواست سپ بلا‌تر رئیس فدراسیون جهانی فوتبال مبنی بر حضور بانوان ایرانی در ورزشگاه‌ها، باعث شد تا پرونده راکد تماشاگران زن ایرانی مجددا به جریان بیفتد و این‌طور که از شواهد و قراین پیداست عزمی جدی برای رفع مشکلات موجود و صدور مجوز وجود دارد.
ترانه هایی برای نشاط سیاسی
ترانه هایی برای نشاط سیاسی
آیدین سیار سریع در ستون طنز بی قانون از قول معاون سیاسی وزیر کشور وعده افزایش نشاط سیاسی را داده و نوشته: نمی دانم منظور مسئولین از افزایش نشاط سیاسی چیست. یعنی واقعا بیشتر از این باید نشاط داشته باشیم؟ آیا کشور ظرفیت نشاط سیاسی بیشتر، آن هم در شرایطی که مرغ پخته هم در اثر دیدن وضعیت موجود دچار نشاط سیاسی می‌شود را دارد؟ چه کار باید بکنیم تا نشاط سیاسی بیشتر شود؟ فضای سیاسی را باز کنیم؟ اجازه بدهیم بقیه هم نفس بکشند؟ خب اینکه امکان پذیر نیست. بلانسبت شما بعضی از این گروه‌ها آنقدر زیاده خواهند که امروز اگر فضا را باز کنیم فردا می‌گویند بگذارید فعالیت هم بکنیم، پس فردا می‌گویند بگذارید نامزد هم بشویم. اگر جلویشان را نگیریم خدای نکرده می‌خواهند پیروز هم بشوند! خب این که نمی‌شود.
طنزنویس چند راه حل هم برای افزایش نشاط سیاسی پیشنهاد کرده: آن آقایی که صبح‌ها در شبکه ۳ با لبخند نرمش می‌کرد را تشویق کنیم که کاندیدای مجلس شود؟ ما بیشتر طنز سیاسی بنویسیم نشاط سیاسی ایجاد می‌شود؟ به نظرم برای تحقق نشاط سیاسی راهی جز خواندن ترانه‌های شاد و مردم پسند از سوی چهره‌های سیاسی باقی نمی‌ماند.
در پایان این طنز ترانه هایی برای شخصیت های صاحب نام پیشنهاد شده که بخوانند مثلا محمدرضا رحیمی (به مخاطب خاص): زرنگ و ناقلا بود / رند و کلک و بلا بود / خوشگل خوشگلا بود ...مرد بهاری به اسفندیار: تو حاضری برای عشقمون چیکار کنی؟ اسفندیار: واسه عشق تو میدم قلبمو / به چه آسونی میشم قربونی! معصومه ابتکار (در حمایت از محیط زیست) [به‌صورت دکلمه بخواند که هم نشاط سیاسی ایجاد شود هم شائبه تک خوانی زنان به وجود نیاید]: آهوی دشت زنگاری ... آهوی دشت زنگاری ... تویی که میگی دوستم داری ... تو قلب این شهر شلوغ به کی منو اینجا می‌سپاری؟
