اجاره دوست‌پسر در چین؛ هر بوسه ۸ دلار

فستیوال بهارانه چین

موعد جشن سال نوی چینی فرارسیده است؛ بزرگ‌ترین جشن تقویم چینی زمانی است که این کشور برای چند روز تعطیل می‌شود و وقت مردم به غذا خوردن، آتش‌بازی و گذران تعطیلات با خانواده سپری می‌شود.

به طور حتم، بسیاری از مردم چین تعطیلات خوبی را پشت سر می‌گذارند، ولی می‌شود حدس زد که زمان، برای میلیون‌ها نفری که ازدواج نکرده‌اند، به سختی می‌گذرد.

در زیرزمین یک دفتر اداری در مرکز پکن، فضای دلمرده و دلگیری حاکم است؛ وقتی از دختران جوانی که کاسه‌های ناهارشان را در دست دارند، درباره تعطیلات سال نوی چینی پرسیدم، موجی از اندوه چهره‌شان را فراگرفت.

دینگ نا، زن جوانی که اهل منطقه‌ای در شمال شرق چین است، می‌گوید: "من دیگر پیر شده‌ام. تقریبا ۳۰ ساله‌ام، ولی هنوز مجرد مانده‌ام."

او می‌گوید: "خیلی تحت فشار هستم. همه بستگان و خواهرانم مرتب از من می‌پرسند که چرا ازدواج نکرده‌ام. وقتی به من زنگ می‌زنند، حتی می‌ترسم جواب تلفن را بدهم."

از نظر اجتماعی، بیست‌وچند ساله‌ها –مخصوصا دختران جوان- در چین مهلت مشخصی برای ازدواج دارند و بهتر است تا قبل از آن که ۳۰ ساله شوند، همسری برای خودشان پیدا کنند.

به گفته ژو شیااوپنگ، مشاور یک شرکت بزرگ دوست‌یابی در چین، حوالی موعد سال نو فشار بر مجردها برای یافتن همسر اوج می‌گیرد.

او می‌گوید: "میزی را تصور کنید که آدم‌ها دورش نشسته‌اند."

"مردم چین عاشق این هستند که برای شام دور هم جمع شوند. در شب سال نو همه، زوج به زوج کنار هم می‌نشینند؛ برادرتان با همسرش، خواهرتان با همسر خودش و همینطور تا آخر، و شما تنها کسی هستید که همراهی ندارد. در چنین وضعیتی می‌توانید تصور کنید که چه فشاری ممکن است به شما وارد شود و تا چه حد درمانده و مستاصل شوید."

هر بوسه ۸ دلار

البته بعضی‌ها تا حدی خوش‌شانس هستند؛ آنها می‌توانند به تائوبائو مراجعه کنند؛ یک وبسایت چینی محبوب که راه‌حلی موقتی ارائه کرده است: اجاره دوست‌پسرهای غیرواقعی.

در برخی تبلیغات در صفحه نیازمندی روزنامه‌ها، این وعده داده می‌شود که فقط با ۵۰ دلار در روز، یک مرد می‌تواند در طول تعطیلات سال نو بانوان مجرد را همراهی کند.

بعضی از این آگهی‌ها شامل جزئیات بیشتری هستند. از جمله، هر یک ساعت همراهی یک دختر برای شام ۵ دلار و هر بوسه روی گونه ۸ دلار هزینه دارد. اگر این دوست‌پسر بدلی، شب را با خانواده مشتری خود بگذراند، برای هر شب خوابیدن در تخت به تنهایی ۸۰ دلار و برای خوابیدن روی یک کاناپه ۹۵ دلار می‌گیرد.

در این فهرست، به رابطه جنسی اشاره‌ای نشده است.

یک عروس چینی در حال ژست گرفتن برای عکس عروسیش

لای لی، یک فروشنده محصولات کشاورزی، برای ارائه چنین خدماتی در شب سال نو ثبت‌نام کرده است.

آقای لی که کمی خجالت‌زده به نظر می‌رسد، می‌گوید اولین سالی است که به جای آن که به زادگاهش در استانی مرکزی در چین برود، می‌خواهد به عنوان یک دوست‌پسر بدلی ایفای نقش کند.

او تاکید می‌کند که به خاطر پول به چنین کاری دست نمی‌زند. بلکه به دنبال اهداف والاتری است.

او می‌گوید: "شاید کسی را پیدا کنم که منافع و نگاه مشترکی با من دارد و حتی بتوانیم با هم خوشبخت شویم."

تاکنون ۳۰ زن با لی تماس گرفته‌اند، ولی او می‌گوید که سخت است کسی را پیدا کند که به اندازه کافی به او اعتماد کند.

لی به طعنه می‌گوید که همچنان منتظر شخصی "استثنایی" است تا به آگهی‌اش مراجعه کند و به او زنگ بزند: "بهترین نتیجه برای من این است که در این میان، فردی را برای ازدواج پیدا کنم."

به نظرتان ایده عاقلانه‌ای نیست؟ شاید. اما حتی در فرهنگ عامه مردم چین هم این موضوع مطرح است که شاید یک دوست‌پسر بدلی، به همراهی دائمی و دوست‌پسر واقعی تبدیل شود.

پخش برنامه تلویزیونی "اجاره دوست‌دختر برای دیدوبازدید خانوادگی" در چین با استقبال زیادی روبه‌رو شده است. در این سریال، رابطه عاشقانه یک مرد چینی مجرد با دوست‌دختر غیرواقعی‌اش تصویر شده است.

بله. درست متوجه شدید. مردان چینی هم دوست‌دختر بدلی اجاره می‌کنند. اغلب این مردان، همجنسگرایانی هستند که گرایش جنسی خود را با خانواده‌شان در میان نگذاشته‌اند.

ولی ژو شیااوپنگ می‌گوید که زنان برای پیدا کردن شوهر تحت فشار شدیدی هستند. هرچند در نهایت، این فرهنگ هم تغییر خواهد کرد.

او می‌گوید: "وقتی متولدان دهه ۸۰ و ۹۰ میلادی، صاحب بچه شوند، به احتمال زیاد، فشاری مشابه آنچه در جوانی تجربه کرده‌اند، به فرزندانشان وارد نخواهند کرد."

او پیش‌بینی می‌کند که این تغییر فرهنگ "احتمالا ۲۰ تا ۳۰ سال طول بکشد."

این برآورد نشان می‌دهد که همچنان برای چند دهه، عده‌ای در چین به عنوان دوست‌پسر یا دوست‌دختر غیرواقعی آدم‌ها ایفای نقش خواهند کرد.

در انتظار

همین چند هفته پیش، کارم را به عنوان دوست‌پسر اجاره‌ای شروع کردم. یک دلیلش، پول است. باید پول بیشتری به دست آورم. اما به نظرم، این کار فرصت خوبی است تا شاید همسر آینده‌ام را پیدا کنم.

من ۳۰ سال دارم و در خانواده فقیری به دنیا آمده و بزرگ شده‌ام. نه دوست‌های زیاد و نه زندگی اجتماعی گسترده‌ای دارم. برای همین اغلب، فرصت و مجالی برای ملاقات با آدم‌های جدید ندارم.

والدینم همیشه از من می‌پرسند که بالاخره چه زمانی قرار است ازدواج کنم. فشار زیادی تحمل می‌کنم. جامعه امروز چین طوری شده است که اگر دوست‌دختر می‌خواهید، باید ماشین، خانه و شغلی با درآمد مناسب داشته باشید. برای همین هم من تا امروز مجرد مانده‌ام.