جمهوری اسلامی در مرکز هسته‌ای «طالقان ۲» مشغول چه کاری است؟

ایندیپندنت فارسی: موسسه علوم و امنیت بین‌الملل روز دوشنبه در گزارشی تازه‌، از فعالیت‌های ساختمانی جدید در مرکز هسته‌ای «طالقان ۲» خبر داد و درباره اهداف جمهوری اسلامی از بازسازی پنهانی این مرکز ابراز نگرانی کرد.

در گزارش تحقیقی این موسسه آمده که از اردیبهشت ۱۴۰۴، در محل سابق سایت طالقان ۲، از مراکز برنامه نظامی هسته‌ای موسوم به «آماد» که چهارم آبان ۱۴۰۳ بر اثر بمباران اسرائیل نابود شد، فعالیت‌های ساختمانی جدیدی آغاز شده است.

بنا بر این گزارش، تصاویر ماهواره‌ای که بیستم ماه مه ۲۰۲۵ (۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۴) از مرکز طالقان ۲ ثبت شده، یک پوشش موقت سیاه را نشان می‌دهد که روی ساختمان تخریب‌شده نصب شده است. پس از آن، تصاویر دیگر تا دوازدهم ژوئن (۲۲ خرداد ۱۴۰۴) نشان می‌دهند که جمهوری اسلامی در این مرکز در حال آماده‌سازی زمین و پی‌ریزی ساختمانی مقابل آن است. این سایت در جنگ ۱۲ روزه اخیر بمباران نشد.

به نوشته کارشناسان موسسه علوم و امنیت بین‌الملل، تا روز ۳۰ اوت (۸ شهریور)، یک سازه بزرگ جدید با سقف قوسی (حدود ۴۵ در ۱۷ متر) روی سازه موقت در حال ساخت بود و دو سازه کوچک‌تر با سقف قوسی (حدود ۲۰ متر در ۷ متر) نیز دو طرف و جلو آن ساختمان بزرگ‌تر احداث شده‌اند.

پس از آن، تصاویر مربوط به ۲۷ سپتامبر ۲۰۲۵ (۵ مهر ۱۴۰۴) نشان می‌دهند که یک سازه قوسی سوم به دو مورد قبلی اضافه شده و ساخت‌و‌ساز سایر سازه‌های قوسی ​​​​هم پیشرفت کرده‌ است.

علاوه بر این، به نظر می‌رسد برای سایت جدید طالقان ۲ که در نزدیکی ساختمان طالقان ۱ واقع شده، نوعی تاسیسات پشتیبانی اضافه شده است. ساخت این تاسیسات پشتیبانی احتمالی اولین بار در تصاویر هوایی اردیبهشت‌ماه مشاهده شد و پیش‌بینی می‌شود که عملیات آن هنوز ادامه داشته باشد.

موسسه علوم و امنیت بین‌الملل در ادامه اشاره می‌کند که اگرچه نمی‌توان هدف از ساخت‌و‌ساز جدید در این مکان را به طور قطع تشخیص داد، اینکه در یک سایت توسعه سلاح‌های هسته‌ای آماد عملیاتی عمرانی در حال اجرا است، نگران‌کننده است و در مورد هدف واقعی جمهوری اسلامی از این فعالیت‌ها در آنجا پرسش‌های مهمی را مطرح می‌کند.

این گزارش تاکید می‌کند که هرچند هنوز درباره استفاده نظامی یا هسته‌ای از این مرکز شواهد قطعی وجود ندارد، احتمال می‌رود هدف از این پروژه ساخت مرکزی برای تولید مواد منفجره خاص مرتبط با برنامه هسته‌ای جمهوری اسلامی باشد.

کارشناسانی که این تصاویر ماهواره‌ای را بررسی کرده‌اند، در گزارش خود اشاره می‌کنند که ساختمان بزرگ‌تر ممکن است به‌عنوان مکانی برای از سرگیری هر یک از این فعالیت‌ها باشد و دو ساختمان کوچک‌تر برای اهداف کنترل آزمایش یا تولید در نظر گرفته شده‌ باشند.

آن‌ها می‌افزایند که با توجه به طراحی قوسی سقف سازه‌ها، این احتمال وجود دارد که هنوز همه آن‌ها با خاک پوشانده شده باشند تا به‌عنوان پناهگاه عمل کنند و در نتیجه در حملات احتمالی آینده، بتوانند از بمباران مصون بمانند. در این صورت، دو سازه کوچک‌تر ممکن است فقط به‌عنوان ساختمان‌های ورودی عمل کنند که از ساختمان اصلی فاصله دارند و از طریق سازه میانی کوچک‌تر سوم به آن‌ها متصل می‌شوند.

موسسه علوم و امنیت بین‌الملل در ادامه نوشت که کارشناسان این نهاد به نظارت برای بررسی هرگونه تغییر قابل‌توجه در این محل ادامه خواهند داد.

مهرماه سال گذشته، دیوید آلبرایت که در گزارش تازه موسسه علوم و امنیت بین‌الملل هم نقش داشت، در گفتگو با خبرگزاری رویترز اعلام کرد که در حمله هوایی اسرائیل، یک ساختمان مرتبط با برنامه توسعه سلاح‌های هسته‌ای جمهوری اسلامی هدف گرفته شده است. او و یک محقق دیگر در آن زمان خاطرنشان کردند که این حملات به تاسیساتی که برای مخلوط کردن سوخت جامد موشک استفاده می‌شد، نیز اصابت کرد.

آلبرایت، بازرس سابق تسلیحات سازمان ملل متحد و دکر ایولت، تحلیلگر مرکز تحلیل‌های دریایی (سی‌ان‌ای) آن ارزیابی‌ها را به‌طور مستقل و بر اساس تصاویر ماهواره‌‌های تجاری انجام دادند. این دو به رویترز گفتند که اسرائیل ساختمان‌هایی را در مجتمع نظامی بزرگ پارچین در نزدیکی تهران هدف قرار داده است.

آلبرایت در شبکه اجتماعی ایکس، نوشت که تصاویر ماهواره‌ای نشان می‌دهد اسرائیل به ساختمانی در پارچین به نام طالقان ۲ حمله کرده است. او مدعی شد که پیش‌تر از این ساختمان برای آزمایش‌های تسلیحاتی در قالب پروژه مخفیانه توسعه سلاح‌های هسته‌ای جمهوری اسلامی موسوم به «آماد» استفاده می‌شد. آلبرایت تاکید دارد که تصاویر آرشیوی لورفته نشان می‌دهند که جمهوری اسلامی ایران در مجتمع طالقان ۲ تجهیزات آزمایشی ضروری را نگهداری می‌کرد.

او در آن زمان احتمال داد که تهران مواد کلیدی را قبل از حمله هوایی اسرائیل، از آنجا خارج کرده باشد. به گفته آلبرایت، حتی اگر در داخل آن ساختمان هیچ تجهیزاتی هم نبوده باشد، خود ساختمان برای فعالیت‌های مرتبط با سلاح‌های هسته‌ای آینده مهم بود و باید تحت نظارت‌های بیشتر قرار داشته باشد.