نادره رضایی، قربانی فشار اصولگرایان؛ معاون هنری وزارت ارشاد برکنار شد
رأی دهید
این برکناری نتیجه موجی ازحملات بود که از زمان انتصاب او آغاز شد و در ماههای اخیر شدت بیشتری پیدا کرد.
نادره رضایی در ۱۴ آبان ۱۴۰۳ به عنوان معاون هنری منصوب شد. بلافاصله پس از انتصاب، رسانههای اصولگرا با یادآوری سوابق سیاسی او و حضور نامش در بین امضاکنندگان نامه ۴۶۶ فعال سیاسی خطاب به باراک اوباما، حملات شدیدی علیه او آغاز کردند.
اولین جنجال جدی مربوط به انتشار خبر لایککردن ویدئوی کنسرت پرستو احمدی توسط او بود؛ خبری که نخستین بار بهمن بابازاده، خبرنگار حوزه موسیقی، در توییتر منتشر کرد و سپس به سرعت در رسانههای اصولگرا بازتاب یافت. رجانیوز در واکنش به این موضوع نوشت: «با بازگشت اصلاحطلبان به دولت، هنجارشکنان جای پای محکمی پیدا کردهاند.» روزنامه کیهان نیز این اقدام را نشانه «بیاعتنایی به اصول جمهوری اسلامی» دانست.
فشارها به انتقاد رسانهای محدود نماند. بیش از ۱۷۰ نماینده مجلس در نامهای به وزیر فرهنگ از او خواستند نسبت به «اصلاح روندهای مخرب معاونت هنری» اقدام کند. در ادامه مجلس به عباس صالحی کارت زرد داد.
برخی نمایندگان اصولگرا، از جمله علی خضریان و مجتبی زارعی، بارها در تریبونهای رسمی رضایی را «بیتجربه» و «فاقد برنامهریزی» معرفی کردند.
بحران بعدی با ماجرای کنسرت رایگان همایون شجریان در میدان آزادی شکل گرفت. پس از آنکه این کنسرت با صدور مجوز رسمی اعلام شد، مخالفتها بالا گرفت و نهایتا اجرای آن لغو شد.
نادره رضایی در واکنش به این لغو در پیامی ویدئویی از مردم عذرخواهی کرد و آن را «شکستی برای همه» خواند. این اظهارات به جای فروکش کردن اعتراضها، انتقادهای جدیدی را برانگیخت و رسانههای اصولگرا مدعی «ناکارآمدی» او شدند.
علاوه بر این، لغو فستیوال موسیقی «کوچه» در بوشهر و حاشیههای فیلم «پیرپسر» نیز فشارها بر رضایی را افزایش داد.
امام جمعه دشتستان محتوای این فستیوال را «مغایر با شرع» خوانده بود. در نهایت با وجود اینکه مجوزهای مربوطه صادر شدند، انفجار بندر رجایی، اجرای این فستیوال را متوقف کرد.
--------------
نادره رضایی کیست؟
نادره رضایی، معاون هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چهرهای کلیدی در عرصه سیاستگذاری فرهنگی و هنری ایران است. مسئولیت او شامل مدیریت و نظارت بر بخشهای متنوعی چون هنرهای تجسمی، موسیقی، و هنرهای نمایشی میشود. در این مقام حساس، تصمیمات او تأثیری مستقیم بر تولیدات هنری، برگزاری نمایشگاهها، کنسرتها و جشنوارهها دارد. این جایگاه مدیریتی، او را به یکی از تأثیرگذارترین افراد در تعیین جهتگیریهای هنری کشور تبدیل کرده و عملکردش همواره مورد توجه هنرمندان، منتقدان و افکار عمومی قرار دارد.
یکی از مهمترین چالشهای پیش روی نادره رضایی، ایجاد تعادل میان حمایت از خلاقیت و نوآوری هنری با رعایت چارچوبها و مقررات رسمی کشور است. جامعه هنری اغلب به دنبال آزادی عمل بیشتر برای بیان دیدگاههای خود است، در حالی که وزارتخانه موظف به اجرای قوانین و خطمشیهای دولتی است. مدیریت این تضاد، نیازمند توانایی دیپلماتیک بالا و شناخت عمیق از انتظارات هر دو طرف است. رویکرد او در این زمینه، میزان موفقیتش را در تسهیل رشد هنر بدون ایجاد تنشهای غیرضروری نشان میدهد.
در طول دوره مسئولیت او، مسائل و بحرانهای متعددی در حوزه هنر ایران رخ داده است. از جمله این موارد میتوان به مشکلات مربوط به صدور مجوز برای آثار هنری، لغو ناگهانی برخی کنسرتها و نمایشها، و همچنین بحثهای مربوط به حمایت مالی از هنرمندان اشاره کرد. نحوه برخورد او با این چالشها و ارائه راهکارهای مؤثر برای حل آنها، میتواند تأثیر ماندگاری بر فضای فرهنگی کشور داشته باشد و نشاندهنده میزان انعطافپذیری و کارایی او در مدیریت بحران است.
نادره رضایی همچنین در معرض دیدگاهها و نقدهای گوناگونی از سوی اهالی هنر قرار دارد. برخی از هنرمندان، رویکرد او را محافظهکارانه میدانند و معتقدند که این رویکرد مانع از پیشرفت هنر معاصر میشود. در مقابل، عدهای دیگر از دیدگاههای او استقبال کرده و عملکردش را در راستای حفظ ارزشها و هویت ملی در هنر ارزیابی میکنند. این تفاوت دیدگاهها نشاندهنده پیچیدگی نقش او و همچنین حساسیت جایگاه معاونت هنری است.
علاوه بر این، در مقام معاون هنری، او در پیشبرد پروژهها و برنامههای کلان فرهنگی نقش دارد. این پروژهها ممکن است شامل حمایت از هنرمندان جوان، توسعه زیرساختهای فرهنگی مانند سالنهای تئاتر و گالریها، و همچنین برگزاری جشنوارههای بینالمللی باشد. موفقیت یا عدم موفقیت این طرحها به طور مستقیم به توانایی مدیریتی او در جذب منابع و هدایت نیروهای متخصص وابسته است.
در نهایت، نادره رضایی تنها یک مقام اداری نیست؛ او چهرهای است که در تقاطع سیاست و هنر قرار گرفته است. هر گام و تصمیمی که او در این مسیر برمیدارد، نه تنها بر آینده هنرمندان تأثیر میگذارد، بلکه مسیر کلی توسعه فرهنگی کشور را نیز تحت تأثیر قرار میدهد. به همین دلیل، بررسی دقیق عملکرد و رویکردهای او برای فهم بهتر وضعیت کنونی هنر در ایران ضروری است.
نادره رضایی، معاون هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چهرهای کلیدی در عرصه سیاستگذاری فرهنگی و هنری ایران است. مسئولیت او شامل مدیریت و نظارت بر بخشهای متنوعی چون هنرهای تجسمی، موسیقی، و هنرهای نمایشی میشود. در این مقام حساس، تصمیمات او تأثیری مستقیم بر تولیدات هنری، برگزاری نمایشگاهها، کنسرتها و جشنوارهها دارد. این جایگاه مدیریتی، او را به یکی از تأثیرگذارترین افراد در تعیین جهتگیریهای هنری کشور تبدیل کرده و عملکردش همواره مورد توجه هنرمندان، منتقدان و افکار عمومی قرار دارد.
یکی از مهمترین چالشهای پیش روی نادره رضایی، ایجاد تعادل میان حمایت از خلاقیت و نوآوری هنری با رعایت چارچوبها و مقررات رسمی کشور است. جامعه هنری اغلب به دنبال آزادی عمل بیشتر برای بیان دیدگاههای خود است، در حالی که وزارتخانه موظف به اجرای قوانین و خطمشیهای دولتی است. مدیریت این تضاد، نیازمند توانایی دیپلماتیک بالا و شناخت عمیق از انتظارات هر دو طرف است. رویکرد او در این زمینه، میزان موفقیتش را در تسهیل رشد هنر بدون ایجاد تنشهای غیرضروری نشان میدهد.
در طول دوره مسئولیت او، مسائل و بحرانهای متعددی در حوزه هنر ایران رخ داده است. از جمله این موارد میتوان به مشکلات مربوط به صدور مجوز برای آثار هنری، لغو ناگهانی برخی کنسرتها و نمایشها، و همچنین بحثهای مربوط به حمایت مالی از هنرمندان اشاره کرد. نحوه برخورد او با این چالشها و ارائه راهکارهای مؤثر برای حل آنها، میتواند تأثیر ماندگاری بر فضای فرهنگی کشور داشته باشد و نشاندهنده میزان انعطافپذیری و کارایی او در مدیریت بحران است.
نادره رضایی همچنین در معرض دیدگاهها و نقدهای گوناگونی از سوی اهالی هنر قرار دارد. برخی از هنرمندان، رویکرد او را محافظهکارانه میدانند و معتقدند که این رویکرد مانع از پیشرفت هنر معاصر میشود. در مقابل، عدهای دیگر از دیدگاههای او استقبال کرده و عملکردش را در راستای حفظ ارزشها و هویت ملی در هنر ارزیابی میکنند. این تفاوت دیدگاهها نشاندهنده پیچیدگی نقش او و همچنین حساسیت جایگاه معاونت هنری است.
علاوه بر این، در مقام معاون هنری، او در پیشبرد پروژهها و برنامههای کلان فرهنگی نقش دارد. این پروژهها ممکن است شامل حمایت از هنرمندان جوان، توسعه زیرساختهای فرهنگی مانند سالنهای تئاتر و گالریها، و همچنین برگزاری جشنوارههای بینالمللی باشد. موفقیت یا عدم موفقیت این طرحها به طور مستقیم به توانایی مدیریتی او در جذب منابع و هدایت نیروهای متخصص وابسته است.
در نهایت، نادره رضایی تنها یک مقام اداری نیست؛ او چهرهای است که در تقاطع سیاست و هنر قرار گرفته است. هر گام و تصمیمی که او در این مسیر برمیدارد، نه تنها بر آینده هنرمندان تأثیر میگذارد، بلکه مسیر کلی توسعه فرهنگی کشور را نیز تحت تأثیر قرار میدهد. به همین دلیل، بررسی دقیق عملکرد و رویکردهای او برای فهم بهتر وضعیت کنونی هنر در ایران ضروری است.
