چه می‌شود اگر نتوانیم آروغ بزنیم؟

العربیه: آروغ پُرصدا و گهگداری بَدبوست، و آروغ زدن در ملاء عام بعضا باعث آبروریزی می‌شود، که منجر به این شده است که بسیاری آرزو کنند کاش اصلا نمی‌توانستند آروغ بزنند.

با این وجود، یک پژوهش جدید نشان می‌دهد که عدم توانایی در آروغ زدن می‌تواند به علائم ناخوشایند بدتری مثل نفخ و دفع مداوم باد معده، افسردگی، و احساس خجالت اجتماعی بینجامد.

آروغ یک کارکرد مهم بیولوژیکی دارد. آب و غذا سر راه خود از دهان به معده، ابتدا باید از «کریکوفارینجیوس» عبور کند. این عضله‌ای بالای مری است که در صورت لزوم باز و بسته می‌شود.

بعضی اوقات هنگام غذا خوردن، هوا یا دی‌اکسید کربن هم بلع می‌کنیم، که می‌تواند منجر به ایجاد گاز در مری یا معده شود. به طور معمول، کریکوفارینجیوس این هوای اضافی را به بیرون بازمی‌گرداند، که آن را به صورت آروغ دفع می‌کنیم.

با این حال، افراد معدودی هستند که «اختلال عملکرد کریکوفارینجیوس رتروگراد»، یا به‌طور خلاصه R-CPD دارند. کریکوفارینجیوس این افراد باز می‌شود، اما به دلایلی اجازه آروغ زدن را به فرد نمی‌دهد.

محققان اخیراً با 199 نفر مبتلا به R-CPD مصاحبه کردند، و از آنها سؤالات مختلفی درباره چگونگی تأثیر این اختلال بر زندگی روزمره‌شان پرسیدند. کمی بیش از نیمی از آنها گفتند که قادر به استفراغ نیستند، و بیش از 87 درصد آنها گفتند که علائم روزانه دارند.

اکثریت قریب به اتفاق مبتلایان، یعنی بیش از 90 درصد آنها، گفتند که از علائم معمول R-CPD، یعنی نفخ و درد قفسه سینه پس از خوردن غذا، دفع بیش از حد باد معده، و صداهای ناخوشایند از سینه و گردن به پایین رنج می‌برند.

مبتلایان تاکید کردند که عدم توانایی در آروغ زدن، کیفیت زندگی فردی و اجتماعی آنها را تا حد زیادی تحت تأثیر قرار داده است. بیش از سه‌چهارم آنها گفتند که احساس افسردگی، اضطراب، خجالت و بی‌دست و پایی اجتماعی می‌کنند.

بیش از نیمی از آنها گفتند که R-CPD بر روابط شخصی آنها تأثیر منفی گذاشته است، و حدود 60 درصدشان نیز گفتند که این مشکل منجر به اختلال در زندگی و کار روزمره آنها شده است.