سرقت میلیاردی از ورزشگاه علی دایی؛ چرا ورزشگاه‌های سلیمانی در امان هستند؟
رأی دهید
رسانه‌ها در ایران، از تخریب شدن و سرقت چند میلیارد تومانی از ورزشگاه «علی دایی» در اردبیل خبر داده‌اند.
این ورزشگاه متعلق به علی دایی نیست و در اواسط دهه ۸۰ خورشیدی، به پاس زحماتی که این مهاجم سابق فوتبال ملی ایران کشیده بود، به نام او نام‌گذاری شد.
ورزشگاهی که ۳۱ سال قبل مراحل ساخت آن در ۵ کیلومتری شهر اردبیل زده شد، سال ۱۳۸۷ به‌صورت نمایشی افتتاح شد و هرگز به بهره‌برداری نرسید، حالا قرار است به‌صورت کامل ویران شود.
منابع «ایران‌وایر» می‌گویند این تلاشی است برای حذف شدن نام علی دایی از ورزشگاه‌های ایران.
***
از سرقت تجهیزات ورزشگاه علی دایی چه می‌دانیم؟
«مرتضی طاهری‌فرد»، معاون دادستان اردبیل به خبرگزاری‌های ایران گفته است که «سرقتی چند میلیارد تومانی» از ورزشگاه علی دایی صورت گرفته و بخش‌هایی از تجهیزات باقی‌مانده در ورزشگاه نیز زیر بارش باران و برف، فرسوده و غیرقابل استفاده شده‌اند.
طبق اطلاعاتی که به ایران‌وایر رسیده، بخش عمده‌ای از تجهیزات برقی ورزشگاه علی دایی ربوده شده است. همچنین بخش‌هایی از صندلی‌های جایگاه‌های ویژه و بخش میهمانان، حفاظ‌ها و درهای رختکن‌ها و حتی سرویس‌های بهداشتی نیز، به سرقت رفته‌اند.
اما در تصاویری که برخی رسانه‌ها در ایران منتشر کرده‌اند، می‌توان جدا شدن و تخریب نام «علی دایی» از روی سر در ورزشگاه را نیز دید.
آیا به سرقت رفتن حروف روی سر در ورزشگاه و همین‌طور تجهیزاتی که برای خارج کردن آن‌ها از این مجموعه، نیاز به خودروهای سنگین وجود داشته، طبیعی است؟ موضوع جایی غیرطبیعی‌تر می‌شود که بدانیم این ورزشگاه در تمامی سال‌های گذشته، هم مجهز به دوربین‌های مداربسته بوده و هم نگهبان‌ها مقابل در ورودی مستقر بوده‌اند.
دولت احمدی‌نژاد چه ورزشگاهی را افتتاح کرده بود؟
ورزشگاه علی دایی، فقط نام این فوتبالیست افسانه‌ای ایران را از او وام گرفته و علی دایی سهمی از این ورزشگاه نبرده است.
کلنگ این ورزشگاه ۲۰ هزار نفری سال ۱۳۷۱ در ۵ کیلومتری شهر اردبیل به زمین خورد. زمانی که علی دایی هنوز به تیم ملی فوتبال ایران هم دعوت نشده بود. شانزده سال بعد، یعنی ۳خرداد۱۳۸۷ «پرویز داودی»، معاون اول رییس‌جمهوری دوران «محمود احمدی‌نژاد» و «محمدعلی آبادی»، رییس سازمان وقت تربیت بدنی جمهوری اسلامی، این ورزشگاه را درحالی افتتاح کردند که هنوز آمادگی میزبانی از رقابت‌های فوتبال را نداشت.
مجموعه ورزشی آزادی مشتمل بر دو سالن ۱۲ هزار نفری، یک ورزشگاه صد هزار نفری، یک پیست موتورسواری، سالن ویژه هاکی، چندین زمین تمرین فوتبال، یک دریاچه مصنوعی و چندین پارکینگ، در ابتدای دهه پنجاه خورشیدی و طی دو سال ساخته و میزبان بازی‌های آسیایی شده بود.
همان زمان با افتتاح ورزشگاه علی دایی اما، این سوال شکل گرفت که چرا دولت محمود احمدی‌نژاد در شهرهایی مانند زاهدان و اردبیل، بدون آنکه تیم‌های حرفه‌ای فوتبال وجود داشته باشد، اقدام به افتتاح «ورزشگاه‌های نیمه‌ساز» می‌کند؟
روزنامه «همشهری» مهر ۱۴۰۰، در گزارشی به نقل از مقامات استانی اردبیل مدعی شد که ورزشگاه علی دایی از سال ۱۳۷۱ تا زمان افتتاح آن توسط دولت احمدی‌نژاد فقط ۴۰ درصد پیشرفت فیزیکی داشته و از زمان افتتاح تا سال ۱۴۰۰، حتی یک درصد هم پیشرفتی در ساخت‌و‌ساز آن به‌وجود نیامده است. در این گزارش، هیچ اشاره‌ای به تخریب یا سرقت تجهیزات و امکانات این ورزشگاه نشده بود.
به‌نظر می‌رسد که روند تخریب و سرقت از این ورزشگاه طی یک سال گذشته، افزایش چشمگیر داشته است.
ورزشگاه‌هایی که به نام خمینی و سرداران سپاه می‌شوند
علی دایی، ستاره‌ای با ۱۴۹ بازی ملی و ۱۰۹ گل در این سطح که سابقه حضور در بایرن مونیخ، قهرمانی بوندسلیگا، نایب قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا و درخشش در جام‌های مختلف بین‌المللی را دارد، بخشی از هویت نه‌تنها ورزش، که نام معاصر ایران در سطح جهان است.
شاید نام‌گذاری یک ورزشگاه اصلی و مجهز در یکی از شهرهای ایران به نام علی دایی، حداقل حق این ورزشکار بود. اما در فضای سیاست‌زده ورزش ایران که ورزشگاه‌ها به نام سرداران سپاه یا «روح‌الله خمینی» و فرزندش نام‌گذاری شده‌اند، چنین توقعی دور از ذهن است.
فاصله سه سال پس از کشته شدن «قاسم سلیمانی»، فرمانده سپاه قدس شاخه برون مرزی سپاه پاسداران، نه‌تنها ده‌ها سالن ورزشی در شهرها و روستاها به نام این فرمانده سپاه نام نهاده شد، که ورزشگاه‌های اصلی شهرهای همدان، شهریار، تبریز و سیرجان به قاسم سلیمانی تغییر نام داده‌اند.
همچنین سالن‌های ورزشی به نام «شهدای غزه» در تهران، کرج، مشهد و ارومیه ثبت دایر شده‌اند.
در ایران اما نه‌تنها شخصیت‌هایی مانند «رسول خادم» با قهرمانی‌های المپیک و جهان، یا «علی کریمی» به‌عنوان آخرین ایرانی که عنوان مرد سال آسیا را به دست آورد، نام‌شان روی هیچ ورزشگاهی ننشسته است، که حتی تنها ورزشگاهی که به نام یک چهره ملی ورزش ایران شده، عامدانه در حال تخریب شدن و نابودی است.
مرتضی طاهری‌فرد، معاون پیشگیری از وقوع جرم دادستان مرکز استان اردبیل به رسانه‌ها گفته است که چرایی ساخت و هزینه برای چنین ورزشگاهی در این شهر، باید از ابتدا مورد بررسی قرار بگیرد.
او همچنین «سازمان توسعه و نگهداری ورزشگاه‌ها» را به‌عنوان نهاد مقصر در نابود شدن این ورزشگاه معرفی کرده است.
سرقت ورزشگاه و سرقت ۴۰ میلیارد تومانی
سازمان توسعه و نگهداری ورزشگاه‌ها، نهادی است دولتی که به‌صورت مستقیم زیر‌نظر وزارت ورزش و جوانان اداره می‌شود. وظیفه اصلی این سازمان، «توسعه دادن اماکن ورزشی» و همین‌طور «نگهداری» از این مجموعه‌هاست؛ دو وظیفه‌ای که به‌خصوص در دولت «ابراهیم رئیسی»، خلاف آن‌ها عمل شده است.
۷شهریور۱۴۰۲، رسانه‌های ایران خبر دادند که «امیر قلعه‌نویی»، سرمربی تیم فوتبال جمهوری اسلامی، برای آنکه تیمش را در زمین آزادی تمرین دهد، از سازمان آتش‌نشانی، کمک خواسته است. این در‌حالی‌ست که وظیفه آبیاری و نگهداری از چمن ورزشگاه آزادی برعهده سازمان توسعه و نگهداری ورزشگاه‌ها است.
تخریب ورزشگاه آزادی پیش از آغاز رقابت‌های لیگ برتر، غیرقابل استفاده شدن دو ورزشگاه «شیرودی» (امجدیه سابق) و «تختی» تهران که هر دو پیش از انقلاب ساخته شدند نیز، در دو سال گذشته اتفاق افتاد.
آبان۱۴۰۰، «سجاد انوشیروانی»، مدیرکل تربیت بدنی استان اردبیل به خبرگزاری «مهر» گفته بود که برای بهسازی ورزشگاه علی دایی، ۴۰ میلیارد تومان اختصاص داده شده است. این هزینه فقط برای «بهسازی» و «نگهداری» ورزشگاهی بود که حالا طبق اخبار منتشر شده، به‌صورت کامل مورد سرقت و تخریب قرار گرفته است.
«حمید سجادی»، نخستین وزیر ورزش و جوانان دولت ابراهیم رئیسی، فروردین۱۴۰۱ گفته بود: «ورزشگاه علی دایی با سرعت و به‌صورت انقلابی تکمیل خواهد شد». این ورزشگاه اما نابود شده است.
این ورزشگاه متعلق به علی دایی نیست و در اواسط دهه ۸۰ خورشیدی، به پاس زحماتی که این مهاجم سابق فوتبال ملی ایران کشیده بود، به نام او نام‌گذاری شد.
ورزشگاهی که ۳۱ سال قبل مراحل ساخت آن در ۵ کیلومتری شهر اردبیل زده شد، سال ۱۳۸۷ به‌صورت نمایشی افتتاح شد و هرگز به بهره‌برداری نرسید، حالا قرار است به‌صورت کامل ویران شود.
منابع «ایران‌وایر» می‌گویند این تلاشی است برای حذف شدن نام علی دایی از ورزشگاه‌های ایران.
***
از سرقت تجهیزات ورزشگاه علی دایی چه می‌دانیم؟
«مرتضی طاهری‌فرد»، معاون دادستان اردبیل به خبرگزاری‌های ایران گفته است که «سرقتی چند میلیارد تومانی» از ورزشگاه علی دایی صورت گرفته و بخش‌هایی از تجهیزات باقی‌مانده در ورزشگاه نیز زیر بارش باران و برف، فرسوده و غیرقابل استفاده شده‌اند.
طبق اطلاعاتی که به ایران‌وایر رسیده، بخش عمده‌ای از تجهیزات برقی ورزشگاه علی دایی ربوده شده است. همچنین بخش‌هایی از صندلی‌های جایگاه‌های ویژه و بخش میهمانان، حفاظ‌ها و درهای رختکن‌ها و حتی سرویس‌های بهداشتی نیز، به سرقت رفته‌اند.
اما در تصاویری که برخی رسانه‌ها در ایران منتشر کرده‌اند، می‌توان جدا شدن و تخریب نام «علی دایی» از روی سر در ورزشگاه را نیز دید.
آیا به سرقت رفتن حروف روی سر در ورزشگاه و همین‌طور تجهیزاتی که برای خارج کردن آن‌ها از این مجموعه، نیاز به خودروهای سنگین وجود داشته، طبیعی است؟ موضوع جایی غیرطبیعی‌تر می‌شود که بدانیم این ورزشگاه در تمامی سال‌های گذشته، هم مجهز به دوربین‌های مداربسته بوده و هم نگهبان‌ها مقابل در ورودی مستقر بوده‌اند.
دولت احمدی‌نژاد چه ورزشگاهی را افتتاح کرده بود؟
ورزشگاه علی دایی، فقط نام این فوتبالیست افسانه‌ای ایران را از او وام گرفته و علی دایی سهمی از این ورزشگاه نبرده است.
کلنگ این ورزشگاه ۲۰ هزار نفری سال ۱۳۷۱ در ۵ کیلومتری شهر اردبیل به زمین خورد. زمانی که علی دایی هنوز به تیم ملی فوتبال ایران هم دعوت نشده بود. شانزده سال بعد، یعنی ۳خرداد۱۳۸۷ «پرویز داودی»، معاون اول رییس‌جمهوری دوران «محمود احمدی‌نژاد» و «محمدعلی آبادی»، رییس سازمان وقت تربیت بدنی جمهوری اسلامی، این ورزشگاه را درحالی افتتاح کردند که هنوز آمادگی میزبانی از رقابت‌های فوتبال را نداشت.
مجموعه ورزشی آزادی مشتمل بر دو سالن ۱۲ هزار نفری، یک ورزشگاه صد هزار نفری، یک پیست موتورسواری، سالن ویژه هاکی، چندین زمین تمرین فوتبال، یک دریاچه مصنوعی و چندین پارکینگ، در ابتدای دهه پنجاه خورشیدی و طی دو سال ساخته و میزبان بازی‌های آسیایی شده بود.
همان زمان با افتتاح ورزشگاه علی دایی اما، این سوال شکل گرفت که چرا دولت محمود احمدی‌نژاد در شهرهایی مانند زاهدان و اردبیل، بدون آنکه تیم‌های حرفه‌ای فوتبال وجود داشته باشد، اقدام به افتتاح «ورزشگاه‌های نیمه‌ساز» می‌کند؟
روزنامه «همشهری» مهر ۱۴۰۰، در گزارشی به نقل از مقامات استانی اردبیل مدعی شد که ورزشگاه علی دایی از سال ۱۳۷۱ تا زمان افتتاح آن توسط دولت احمدی‌نژاد فقط ۴۰ درصد پیشرفت فیزیکی داشته و از زمان افتتاح تا سال ۱۴۰۰، حتی یک درصد هم پیشرفتی در ساخت‌و‌ساز آن به‌وجود نیامده است. در این گزارش، هیچ اشاره‌ای به تخریب یا سرقت تجهیزات و امکانات این ورزشگاه نشده بود.
به‌نظر می‌رسد که روند تخریب و سرقت از این ورزشگاه طی یک سال گذشته، افزایش چشمگیر داشته است.
ورزشگاه‌هایی که به نام خمینی و سرداران سپاه می‌شوند
علی دایی، ستاره‌ای با ۱۴۹ بازی ملی و ۱۰۹ گل در این سطح که سابقه حضور در بایرن مونیخ، قهرمانی بوندسلیگا، نایب قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا و درخشش در جام‌های مختلف بین‌المللی را دارد، بخشی از هویت نه‌تنها ورزش، که نام معاصر ایران در سطح جهان است.
شاید نام‌گذاری یک ورزشگاه اصلی و مجهز در یکی از شهرهای ایران به نام علی دایی، حداقل حق این ورزشکار بود. اما در فضای سیاست‌زده ورزش ایران که ورزشگاه‌ها به نام سرداران سپاه یا «روح‌الله خمینی» و فرزندش نام‌گذاری شده‌اند، چنین توقعی دور از ذهن است.
فاصله سه سال پس از کشته شدن «قاسم سلیمانی»، فرمانده سپاه قدس شاخه برون مرزی سپاه پاسداران، نه‌تنها ده‌ها سالن ورزشی در شهرها و روستاها به نام این فرمانده سپاه نام نهاده شد، که ورزشگاه‌های اصلی شهرهای همدان، شهریار، تبریز و سیرجان به قاسم سلیمانی تغییر نام داده‌اند.
همچنین سالن‌های ورزشی به نام «شهدای غزه» در تهران، کرج، مشهد و ارومیه ثبت دایر شده‌اند.
در ایران اما نه‌تنها شخصیت‌هایی مانند «رسول خادم» با قهرمانی‌های المپیک و جهان، یا «علی کریمی» به‌عنوان آخرین ایرانی که عنوان مرد سال آسیا را به دست آورد، نام‌شان روی هیچ ورزشگاهی ننشسته است، که حتی تنها ورزشگاهی که به نام یک چهره ملی ورزش ایران شده، عامدانه در حال تخریب شدن و نابودی است.
مرتضی طاهری‌فرد، معاون پیشگیری از وقوع جرم دادستان مرکز استان اردبیل به رسانه‌ها گفته است که چرایی ساخت و هزینه برای چنین ورزشگاهی در این شهر، باید از ابتدا مورد بررسی قرار بگیرد.
او همچنین «سازمان توسعه و نگهداری ورزشگاه‌ها» را به‌عنوان نهاد مقصر در نابود شدن این ورزشگاه معرفی کرده است.
سرقت ورزشگاه و سرقت ۴۰ میلیارد تومانی
سازمان توسعه و نگهداری ورزشگاه‌ها، نهادی است دولتی که به‌صورت مستقیم زیر‌نظر وزارت ورزش و جوانان اداره می‌شود. وظیفه اصلی این سازمان، «توسعه دادن اماکن ورزشی» و همین‌طور «نگهداری» از این مجموعه‌هاست؛ دو وظیفه‌ای که به‌خصوص در دولت «ابراهیم رئیسی»، خلاف آن‌ها عمل شده است.
۷شهریور۱۴۰۲، رسانه‌های ایران خبر دادند که «امیر قلعه‌نویی»، سرمربی تیم فوتبال جمهوری اسلامی، برای آنکه تیمش را در زمین آزادی تمرین دهد، از سازمان آتش‌نشانی، کمک خواسته است. این در‌حالی‌ست که وظیفه آبیاری و نگهداری از چمن ورزشگاه آزادی برعهده سازمان توسعه و نگهداری ورزشگاه‌ها است.
تخریب ورزشگاه آزادی پیش از آغاز رقابت‌های لیگ برتر، غیرقابل استفاده شدن دو ورزشگاه «شیرودی» (امجدیه سابق) و «تختی» تهران که هر دو پیش از انقلاب ساخته شدند نیز، در دو سال گذشته اتفاق افتاد.
آبان۱۴۰۰، «سجاد انوشیروانی»، مدیرکل تربیت بدنی استان اردبیل به خبرگزاری «مهر» گفته بود که برای بهسازی ورزشگاه علی دایی، ۴۰ میلیارد تومان اختصاص داده شده است. این هزینه فقط برای «بهسازی» و «نگهداری» ورزشگاهی بود که حالا طبق اخبار منتشر شده، به‌صورت کامل مورد سرقت و تخریب قرار گرفته است.
«حمید سجادی»، نخستین وزیر ورزش و جوانان دولت ابراهیم رئیسی، فروردین۱۴۰۱ گفته بود: «ورزشگاه علی دایی با سرعت و به‌صورت انقلابی تکمیل خواهد شد». این ورزشگاه اما نابود شده است.
