یک بشکه باروت و یک کبریت در دست خامنه‌ای؛ آیا ایران برای جنگ آماده می‌شود؟

به کجای شما اشاره میکنه که به حرکت بیفتی؟

چون صحبت از بمباران یک مکان مشخص را به‌میان آوردید، سرانجام سوالم را مطرح می‌کنم. همیشه برایم جای پرسش هست که چرا در جنگ‌های دوران معاصر، هیچ‌یک از طرفین، اقدام به گراگیری و بمباران سازمان‌های رسمی‌دولتی کشور مقابل -به‌ویژه محل زندگی‌ سران آن کشور- نمی‌کند؟. زمان جنگ ایران‌و‌عراق، مگر صدام دشمن ایران نبود؟، اما چرا جماران را نزد؟، و حتا در تهران، فقط اقدام به موشک‌باران و بمباران خانه‌های مسکونی مرکز شهر -و به‌ویژه محله‌های جنوب تهران- می‌نمود، و حتا یک مورد هم نبود که خانه‌ای در شمال تهران را بزند. زمستان سال ۱۳۶۶ من کلاس دوم دبستان بودم و مدارس تهران به‌خاطر اوج موشک‌باران و بمباران تعطیل بودند. ما در انتهای شرق مایل به جنوبی تهران - خیابان پنجم نیروی هوایی زندگی‌ می‌کردیم. یک شب موشک ۹ متری عراق را در هوا دیدم که خورد محله‌ی کناری ما و شیشه‌های ما شکست، سپس هفته‌ی بعدش، موشک عراق یا بمب هواپیمای عراقی خورد خیابان دهقان، و شیشه‌ی خانه‌ی مادربزرگ‌ام که در خیابان پیروزی کوچه پرستار بود شکست. چرا صدام به جماران و محله‌های بالاشهر تهران هیچ‌گاه حمله‌ی بمبی و موشکی نکرد؟.

محترم، اتفاقا شمال شهر تهران هم از حملات هوایی در دوران جنگ مستثنا نبود. نمونه های زیادی از افتادن بمب و موشک در حوالی شمال شهر مستند شده اند.‌اینکه چرا مستقیما محل مشخصی را هدف قرار ندادند، من با اطلاعات ناقص خود حدس میزنم که احتمالا تکنولوژی پیشرفته ای در اختیارشان نبود که مکان بخصوصی را ویران کنند. اما امروز و بدست قدرت های بارز دنیا حتما اینکار مقدور خواهد بود.‌

سپاس برای پاسخی که فرمودید، به نکته‌ی دقیقی‌ اشاره داشتید. بهتر به‌یاد دارید که زمان جنگ ایران‌و‌عراق، بین مردم زبانزدی مد شده بود که می‌گفتن، صدام موشک شلیک می‌کنه به تهران، و سپس موشک ۹ متری میفته در کوچه‌ی ۵ متری! (یعنی در محلات جنوب‌شهر تهران که کوچه‌پس‌کوچه‌های باریک داشتند). در هر حال، در این جنگ‌ها، فقط مردم -اون‌هم قشر متوسط و متوسط رو‌به‌پایین و فقیر- هستن که قربانی می‌شن. / آپارتمان ۷۰ متری والدین من از سال ۱۳۵۹ که به‌دنیا اومدم تا میانه تابستان ۱۳۶۷ -که دیگه قطعنامه صورت گرفته بود و جنگ تموم شده بود- در انتهای خیابان پنجم نیروی هوایی تهران، درست نزدیک به خود محوطه‌ی بزرگ نیروی هوایی بود. تمام شب‌هایی‌ که از داخل نیروی هوایی، پدافند ضد‌هوایی به سمت هواپیماهای عراقی که به آسمان تهران می‌آمدن انجام می‌شد رو خوب یادمه. تمام دوران کودکی من در زیر صدای جنگ ایران‌و‌عراق گذشت، برای همین، ۲۰ ماه پیش که این کارزار اینجا ایجاد شد، از چیزی نترسیدم. / سپاس از توجه شما. سلامت باشید همگی‌ ~ وقت خوش ~

سپاس برای پاسخی که فرمودید، به نکته‌ی دقیقی‌ اشاره داشتید. بهتر به‌یاد دارید که زمان جنگ ایران‌و‌عراق، بین مردم زبانزدی مد شده بود که می‌گفتن، صدام موشک شلیک می‌کنه به تهران، و سپس موشک ۹ متری میفته در کوچه‌ی ۵ متری! (یعنی در محلات جنوب‌شهر تهران که کوچه‌پس‌کوچه‌های باریک داشتند). در هر حال، در این جنگ‌ها، فقط مردم -اون‌هم قشر متوسط و متوسط رو‌به‌پایین و فقیر- هستن که قربانی می‌شن. / آپارتمان ۷۰ متری والدین من از سال ۱۳۵۹ که به‌دنیا اومدم تا میانه تابستان ۱۳۶۷ -که دیگه قطعنامه صورت گرفته بود و جنگ تموم شده بود- در انتهای خیابان پنجم نیروی هوایی تهران، درست نزدیک به خود محوطه‌ی بزرگ نیروی هوایی بود. تمام شب‌هایی‌ که از داخل نیروی هوایی، پدافند ضد‌هوایی به سمت هواپیماهای عراقی که به آسمان تهران می‌آمدن انجام می‌شد رو خوب یادمه. تمام دوران کودکی من در زیر صدای جنگ ایران‌و‌عراق گذشت، برای همین، ۲۰ ماه پیش که این کارزار اینجا ایجاد شد، از چیزی نترسیدم. / سپاس از توجه شما. سلامت باشید همگی‌ ~ وقت خوش ~

محترم، اتفاقا شمال شهر تهران هم از حملات هوایی در دوران جنگ مستثنا نبود. نمونه های زیادی از افتادن بمب و موشک در حوالی شمال شهر مستند شده اند.‌اینکه چرا مستقیما محل مشخصی را هدف قرار ندادند، من با اطلاعات ناقص خود حدس میزنم که احتمالا تکنولوژی پیشرفته ای در اختیارشان نبود که مکان بخصوصی را ویران کنند. اما امروز و بدست قدرت های بارز دنیا حتما اینکار مقدور خواهد بود.‌

چون صحبت از بمباران یک مکان مشخص را به‌میان آوردید، سرانجام سوالم را مطرح می‌کنم. همیشه برایم جای پرسش هست که چرا در جنگ‌های دوران معاصر، هیچ‌یک از طرفین، اقدام به گراگیری و بمباران سازمان‌های رسمی‌دولتی کشور مقابل -به‌ویژه محل زندگی‌ سران آن کشور- نمی‌کند؟. زمان جنگ ایران‌و‌عراق، مگر صدام دشمن ایران نبود؟، اما چرا جماران را نزد؟، و حتا در تهران، فقط اقدام به موشک‌باران و بمباران خانه‌های مسکونی مرکز شهر -و به‌ویژه محله‌های جنوب تهران- می‌نمود، و حتا یک مورد هم نبود که خانه‌ای در شمال تهران را بزند. زمستان سال ۱۳۶۶ من کلاس دوم دبستان بودم و مدارس تهران به‌خاطر اوج موشک‌باران و بمباران تعطیل بودند. ما در انتهای شرق مایل به جنوبی تهران - خیابان پنجم نیروی هوایی زندگی‌ می‌کردیم. یک شب موشک ۹ متری عراق را در هوا دیدم که خورد محله‌ی کناری ما و شیشه‌های ما شکست، سپس هفته‌ی بعدش، موشک عراق یا بمب هواپیمای عراقی خورد خیابان دهقان، و شیشه‌ی خانه‌ی مادربزرگ‌ام که در خیابان پیروزی کوچه پرستار بود شکست. چرا صدام به جماران و محله‌های بالاشهر تهران هیچ‌گاه حمله‌ی بمبی و موشکی نکرد؟.

به کجای شما اشاره میکنه که به حرکت بیفتی؟

به کجای شما اشاره میکنه که به حرکت بیفتی؟

چون صحبت از بمباران یک مکان مشخص را به‌میان آوردید، سرانجام سوالم را مطرح می‌کنم. همیشه برایم جای پرسش هست که چرا در جنگ‌های دوران معاصر، هیچ‌یک از طرفین، اقدام به گراگیری و بمباران سازمان‌های رسمی‌دولتی کشور مقابل -به‌ویژه محل زندگی‌ سران آن کشور- نمی‌کند؟. زمان جنگ ایران‌و‌عراق، مگر صدام دشمن ایران نبود؟، اما چرا جماران را نزد؟، و حتا در تهران، فقط اقدام به موشک‌باران و بمباران خانه‌های مسکونی مرکز شهر -و به‌ویژه محله‌های جنوب تهران- می‌نمود، و حتا یک مورد هم نبود که خانه‌ای در شمال تهران را بزند. زمستان سال ۱۳۶۶ من کلاس دوم دبستان بودم و مدارس تهران به‌خاطر اوج موشک‌باران و بمباران تعطیل بودند. ما در انتهای شرق مایل به جنوبی تهران - خیابان پنجم نیروی هوایی زندگی‌ می‌کردیم. یک شب موشک ۹ متری عراق را در هوا دیدم که خورد محله‌ی کناری ما و شیشه‌های ما شکست، سپس هفته‌ی بعدش، موشک عراق یا بمب هواپیمای عراقی خورد خیابان دهقان، و شیشه‌ی خانه‌ی مادربزرگ‌ام که در خیابان پیروزی کوچه پرستار بود شکست. چرا صدام به جماران و محله‌های بالاشهر تهران هیچ‌گاه حمله‌ی بمبی و موشکی نکرد؟.

محترم، اتفاقا شمال شهر تهران هم از حملات هوایی در دوران جنگ مستثنا نبود. نمونه های زیادی از افتادن بمب و موشک در حوالی شمال شهر مستند شده اند.‌اینکه چرا مستقیما محل مشخصی را هدف قرار ندادند، من با اطلاعات ناقص خود حدس میزنم که احتمالا تکنولوژی پیشرفته ای در اختیارشان نبود که مکان بخصوصی را ویران کنند. اما امروز و بدست قدرت های بارز دنیا حتما اینکار مقدور خواهد بود.‌

سپاس برای پاسخی که فرمودید، به نکته‌ی دقیقی‌ اشاره داشتید. بهتر به‌یاد دارید که زمان جنگ ایران‌و‌عراق، بین مردم زبانزدی مد شده بود که می‌گفتن، صدام موشک شلیک می‌کنه به تهران، و سپس موشک ۹ متری میفته در کوچه‌ی ۵ متری! (یعنی در محلات جنوب‌شهر تهران که کوچه‌پس‌کوچه‌های باریک داشتند). در هر حال، در این جنگ‌ها، فقط مردم -اون‌هم قشر متوسط و متوسط رو‌به‌پایین و فقیر- هستن که قربانی می‌شن. / آپارتمان ۷۰ متری والدین من از سال ۱۳۵۹ که به‌دنیا اومدم تا میانه تابستان ۱۳۶۷ -که دیگه قطعنامه صورت گرفته بود و جنگ تموم شده بود- در انتهای خیابان پنجم نیروی هوایی تهران، درست نزدیک به خود محوطه‌ی بزرگ نیروی هوایی بود. تمام شب‌هایی‌ که از داخل نیروی هوایی، پدافند ضد‌هوایی به سمت هواپیماهای عراقی که به آسمان تهران می‌آمدن انجام می‌شد رو خوب یادمه. تمام دوران کودکی من در زیر صدای جنگ ایران‌و‌عراق گذشت، برای همین، ۲۰ ماه پیش که این کارزار اینجا ایجاد شد، از چیزی نترسیدم. / سپاس از توجه شما. سلامت باشید همگی‌ ~ وقت خوش ~

به کجای شما اشاره میکنه که به حرکت بیفتی؟

چون صحبت از بمباران یک مکان مشخص را به‌میان آوردید، سرانجام سوالم را مطرح می‌کنم. همیشه برایم جای پرسش هست که چرا در جنگ‌های دوران معاصر، هیچ‌یک از طرفین، اقدام به گراگیری و بمباران سازمان‌های رسمی‌دولتی کشور مقابل -به‌ویژه محل زندگی‌ سران آن کشور- نمی‌کند؟. زمان جنگ ایران‌و‌عراق، مگر صدام دشمن ایران نبود؟، اما چرا جماران را نزد؟، و حتا در تهران، فقط اقدام به موشک‌باران و بمباران خانه‌های مسکونی مرکز شهر -و به‌ویژه محله‌های جنوب تهران- می‌نمود، و حتا یک مورد هم نبود که خانه‌ای در شمال تهران را بزند. زمستان سال ۱۳۶۶ من کلاس دوم دبستان بودم و مدارس تهران به‌خاطر اوج موشک‌باران و بمباران تعطیل بودند. ما در انتهای شرق مایل به جنوبی تهران - خیابان پنجم نیروی هوایی زندگی‌ می‌کردیم. یک شب موشک ۹ متری عراق را در هوا دیدم که خورد محله‌ی کناری ما و شیشه‌های ما شکست، سپس هفته‌ی بعدش، موشک عراق یا بمب هواپیمای عراقی خورد خیابان دهقان، و شیشه‌ی خانه‌ی مادربزرگ‌ام که در خیابان پیروزی کوچه پرستار بود شکست. چرا صدام به جماران و محله‌های بالاشهر تهران هیچ‌گاه حمله‌ی بمبی و موشکی نکرد؟.

محترم، اتفاقا شمال شهر تهران هم از حملات هوایی در دوران جنگ مستثنا نبود. نمونه های زیادی از افتادن بمب و موشک در حوالی شمال شهر مستند شده اند.‌اینکه چرا مستقیما محل مشخصی را هدف قرار ندادند، من با اطلاعات ناقص خود حدس میزنم که احتمالا تکنولوژی پیشرفته ای در اختیارشان نبود که مکان بخصوصی را ویران کنند. اما امروز و بدست قدرت های بارز دنیا حتما اینکار مقدور خواهد بود.‌

سپاس برای پاسخی که فرمودید، به نکته‌ی دقیقی‌ اشاره داشتید. بهتر به‌یاد دارید که زمان جنگ ایران‌و‌عراق، بین مردم زبانزدی مد شده بود که می‌گفتن، صدام موشک شلیک می‌کنه به تهران، و سپس موشک ۹ متری میفته در کوچه‌ی ۵ متری! (یعنی در محلات جنوب‌شهر تهران که کوچه‌پس‌کوچه‌های باریک داشتند). در هر حال، در این جنگ‌ها، فقط مردم -اون‌هم قشر متوسط و متوسط رو‌به‌پایین و فقیر- هستن که قربانی می‌شن. / آپارتمان ۷۰ متری والدین من از سال ۱۳۵۹ که به‌دنیا اومدم تا میانه تابستان ۱۳۶۷ -که دیگه قطعنامه صورت گرفته بود و جنگ تموم شده بود- در انتهای خیابان پنجم نیروی هوایی تهران، درست نزدیک به خود محوطه‌ی بزرگ نیروی هوایی بود. تمام شب‌هایی‌ که از داخل نیروی هوایی، پدافند ضد‌هوایی به سمت هواپیماهای عراقی که به آسمان تهران می‌آمدن انجام می‌شد رو خوب یادمه. تمام دوران کودکی من در زیر صدای جنگ ایران‌و‌عراق گذشت، برای همین، ۲۰ ماه پیش که این کارزار اینجا ایجاد شد، از چیزی نترسیدم. / سپاس از توجه شما. سلامت باشید همگی‌ ~ وقت خوش ~

سپاس برای پاسخی که فرمودید، به نکته‌ی دقیقی‌ اشاره داشتید. بهتر به‌یاد دارید که زمان جنگ ایران‌و‌عراق، بین مردم زبانزدی مد شده بود که می‌گفتن، صدام موشک شلیک می‌کنه به تهران، و سپس موشک ۹ متری میفته در کوچه‌ی ۵ متری! (یعنی در محلات جنوب‌شهر تهران که کوچه‌پس‌کوچه‌های باریک داشتند). در هر حال، در این جنگ‌ها، فقط مردم -اون‌هم قشر متوسط و متوسط رو‌به‌پایین و فقیر- هستن که قربانی می‌شن. / آپارتمان ۷۰ متری والدین من از سال ۱۳۵۹ که به‌دنیا اومدم تا میانه تابستان ۱۳۶۷ -که دیگه قطعنامه صورت گرفته بود و جنگ تموم شده بود- در انتهای خیابان پنجم نیروی هوایی تهران، درست نزدیک به خود محوطه‌ی بزرگ نیروی هوایی بود. تمام شب‌هایی‌ که از داخل نیروی هوایی، پدافند ضد‌هوایی به سمت هواپیماهای عراقی که به آسمان تهران می‌آمدن انجام می‌شد رو خوب یادمه. تمام دوران کودکی من در زیر صدای جنگ ایران‌و‌عراق گذشت، برای همین، ۲۰ ماه پیش که این کارزار اینجا ایجاد شد، از چیزی نترسیدم. / سپاس از توجه شما. سلامت باشید همگی‌ ~ وقت خوش ~

محترم، اتفاقا شمال شهر تهران هم از حملات هوایی در دوران جنگ مستثنا نبود. نمونه های زیادی از افتادن بمب و موشک در حوالی شمال شهر مستند شده اند.‌اینکه چرا مستقیما محل مشخصی را هدف قرار ندادند، من با اطلاعات ناقص خود حدس میزنم که احتمالا تکنولوژی پیشرفته ای در اختیارشان نبود که مکان بخصوصی را ویران کنند. اما امروز و بدست قدرت های بارز دنیا حتما اینکار مقدور خواهد بود.‌

چون صحبت از بمباران یک مکان مشخص را به‌میان آوردید، سرانجام سوالم را مطرح می‌کنم. همیشه برایم جای پرسش هست که چرا در جنگ‌های دوران معاصر، هیچ‌یک از طرفین، اقدام به گراگیری و بمباران سازمان‌های رسمی‌دولتی کشور مقابل -به‌ویژه محل زندگی‌ سران آن کشور- نمی‌کند؟. زمان جنگ ایران‌و‌عراق، مگر صدام دشمن ایران نبود؟، اما چرا جماران را نزد؟، و حتا در تهران، فقط اقدام به موشک‌باران و بمباران خانه‌های مسکونی مرکز شهر -و به‌ویژه محله‌های جنوب تهران- می‌نمود، و حتا یک مورد هم نبود که خانه‌ای در شمال تهران را بزند. زمستان سال ۱۳۶۶ من کلاس دوم دبستان بودم و مدارس تهران به‌خاطر اوج موشک‌باران و بمباران تعطیل بودند. ما در انتهای شرق مایل به جنوبی تهران - خیابان پنجم نیروی هوایی زندگی‌ می‌کردیم. یک شب موشک ۹ متری عراق را در هوا دیدم که خورد محله‌ی کناری ما و شیشه‌های ما شکست، سپس هفته‌ی بعدش، موشک عراق یا بمب هواپیمای عراقی خورد خیابان دهقان، و شیشه‌ی خانه‌ی مادربزرگ‌ام که در خیابان پیروزی کوچه پرستار بود شکست. چرا صدام به جماران و محله‌های بالاشهر تهران هیچ‌گاه حمله‌ی بمبی و موشکی نکرد؟.

به کجای شما اشاره میکنه که به حرکت بیفتی؟