قصد دانشمندان برای احیای ماموت پشمالو برای مقابله با تغییرات اقلیمی
رأی دهید
کمپانی «کولوسال» (Colossal) به معنی «غولپیکر» که روی پروژههای مهندسی ژنتیکی خارقالعاده تمرکز میکند، این کار را بر عهده گرفته است.
جرج چرچ، متخصص ژنتیک دانشگاه هاروارد که از بنیانگذاران کولوسال است، میگوید این پروژه هم بینشهای جدیدی در زمینههای تکامل و زیستشناسی ایجاد میکند، و هم به ترمیم زیستبومها و بهبود تنوع زیستی کمک میکند.
کولوسال اینطور فکر میکند که ظهور مجدد ماموتهای پشمالو به احیای علفزارهای قطب شمال کمک خواهد کرد. بدون وجود این گیاهخواران سنگین، این خطر وجود دارد که درختان، خزهها و بوتهها سطح زمین را بپوشانند، که باعث جلوگیری از نفوذ یخ به اعماق خاک میشود.
«پرمافراست» (Permafrost) یا یخزدگی دائمی قطب شمال یکی از پدیدههای جغرافیایی مهم جهان است که کربن را زیر زمین نگه میدارد و از انتشار بیرویه آن در اتمسفر جلوگیری میکند. آب شدن پرمافراست کربن را آزاد میکند که به نوبه خود باعث گرمایش زمین میشود.
به گفته مسئولان کولوسال، هنگامی که ماموتهای پشمالو به حیات بازگشتند، میتوان گلههای پُرشمار این جانوران غولپیکر را در مناطق قطب شمال رها کرد تا مشغول پرسهزدن و چریدن شوند. وجود این جانوران باعث تُنُک شدن خاک خواهد شد، که باعث میشود پرمافراست بتواند آسانتر از سطح به عمق زمین نفوذ کند، و بدین ترتیب جلوی فرار کربن به جو گرفته میشود.
پروژه کولوسال به حدی جدی است که حتی یک منطقه جغرافیایی در سیبری برای انجام آزمایشهای مورد نیاز آن ایجاد شده است.
«پارک پلیستوسن» که در استپهای اقصی نقاط سیبری واقع شده است و شرایطی مشابه دوران حیات اصلی ماموتها دارد، قرار است پس از احیای ماموت پشمالو میزبان آن شود.
دیدگاه خوانندگان
۴۵
انرژی و بینهایت - فوکوکا، ژاپن
درد و رنج را به این جاندار معصوم نباید برگردانید، این زمان خوبی نیست، انسان به شدت حریص و آشفته است. این موجود عاج دارد و شکارچیان به نهایت بی رحمی به آنها حمله کرده و عاج شان را به چین و هنگ کنگ قاچاق میکنند. و اینها با یک دنیا رنج و درد از این دنیا میروند. ما انسانها هنوز آنقدر خوب نشده ایم که میزبان چنین موجوداتی معصوم باشیم. با آنهایی که هنوز زنده اند چی کار کرده ایم؟ هیچ، همه روزه شکار میشن و با درد از این دنیا میرن. بعضی اوقات از خود میپرسم آیا ما انسانها واقعا لیاقت داشتن زیبایی هایی این طبعیت را داریم؟
شنبه ۲۹ بهمن ۱۴۰۱ - ۰۰:۳۰
۴۵
انرژی و بینهایت - فوکوکا، ژاپن
درد و رنج را به این جاندار معصوم نباید برگردانید، این زمان خوبی نیست، انسان به شدت حریص و آشفته است. این موجود عاج دارد و شکارچیان به نهایت بی رحمی به آنها حمله کرده و عاج شان را به چین و هنگ کنگ قاچاق میکنند. و اینها با یک دنیا رنج و درد از این دنیا میروند. ما انسانها هنوز آنقدر خوب نشده ایم که میزبان چنین موجوداتی معصوم باشیم. با آنهایی که هنوز زنده اند چی کار کرده ایم؟ هیچ، همه روزه شکار میشن و با درد از این دنیا میرن. بعضی اوقات از خود میپرسم آیا ما انسانها واقعا لیاقت داشتن زیبایی هایی این طبعیت را داریم؟
شنبه ۲۹ بهمن ۱۴۰۱ - ۰۰:۳۰
۴۵
انرژی و بینهایت - فوکوکا، ژاپن
درد و رنج را به این جاندار معصوم نباید برگردانید، این زمان خوبی نیست، انسان به شدت حریص و آشفته است. این موجود عاج دارد و شکارچیان به نهایت بی رحمی به آنها حمله کرده و عاج شان را به چین و هنگ کنگ قاچاق میکنند. و اینها با یک دنیا رنج و درد از این دنیا میروند. ما انسانها هنوز آنقدر خوب نشده ایم که میزبان چنین موجوداتی معصوم باشیم. با آنهایی که هنوز زنده اند چی کار کرده ایم؟ هیچ، همه روزه شکار میشن و با درد از این دنیا میرن. بعضی اوقات از خود میپرسم آیا ما انسانها واقعا لیاقت داشتن زیبایی هایی این طبعیت را داریم؟
شنبه ۲۹ بهمن ۱۴۰۱ - ۰۰:۳۰
۴۵
انرژی و بینهایت - فوکوکا، ژاپن
درد و رنج را به این جاندار معصوم نباید برگردانید، این زمان خوبی نیست، انسان به شدت حریص و آشفته است. این موجود عاج دارد و شکارچیان به نهایت بی رحمی به آنها حمله کرده و عاج شان را به چین و هنگ کنگ قاچاق میکنند. و اینها با یک دنیا رنج و درد از این دنیا میروند. ما انسانها هنوز آنقدر خوب نشده ایم که میزبان چنین موجوداتی معصوم باشیم. با آنهایی که هنوز زنده اند چی کار کرده ایم؟ هیچ، همه روزه شکار میشن و با درد از این دنیا میرن. بعضی اوقات از خود میپرسم آیا ما انسانها واقعا لیاقت داشتن زیبایی هایی این طبعیت را داریم؟
شنبه ۲۹ بهمن ۱۴۰۱ - ۰۰:۳۰
۴۵
انرژی و بینهایت - فوکوکا، ژاپن
درد و رنج را به این جاندار معصوم نباید برگردانید، این زمان خوبی نیست، انسان به شدت حریص و آشفته است. این موجود عاج دارد و شکارچیان به نهایت بی رحمی به آنها حمله کرده و عاج شان را به چین و هنگ کنگ قاچاق میکنند. و اینها با یک دنیا رنج و درد از این دنیا میروند. ما انسانها هنوز آنقدر خوب نشده ایم که میزبان چنین موجوداتی معصوم باشیم. با آنهایی که هنوز زنده اند چی کار کرده ایم؟ هیچ، همه روزه شکار میشن و با درد از این دنیا میرن. بعضی اوقات از خود میپرسم آیا ما انسانها واقعا لیاقت داشتن زیبایی هایی این طبعیت را داریم؟
شنبه ۲۹ بهمن ۱۴۰۱ - ۰۰:۳۰