دنیسووَن‌های عظیم‌الجثه احتمالا آخرین انسان‌‌های باستانی بودند
رأی دهید
دانشمندان در سال 2008 از استخوان انگشت دختری که بیش از پنجاه هزار سال قبل در کوهستان‌های آلتای در اقصی‌نقاط سیبری یخ زده بود، دنباله ژنومی استخراج کردند که مشخص کرد آن دختر به گونه‌ای متفاوت از انسان تعلق دارد. از آنجایی که مومیایی دختر در غار دنیسووا کشف شد، آن گونه انسان را دنیسوون نام نهادند.
مدتی بعد یک دندان فسیل‌شده در اعماق غار دنیسووا کشف شد که 2.5 برابر یک دندان انسان امروزی بود. بر اساس اندازه دندان، برخی دانشمندان گمانه زده‌اند که انسان دنیسوون احتمالا سه برابر یک انسان مدرن قد بلند امروزی، یعنی حدود پنج متر و نیم ارتفاع داشته است.
براساس گزارش‌ها، یک راهب بودایی بعدها در غاری در ارتفاع 3200 متری از سطح دریا در تبت یک آرواره انسان با دندان‌های آسیای عظیم پیدا کرد. کشف این آرواره شگفتی دانشمندان را برانگیخت، چرا که انسان مدرن تا حدود چهل هزار سال پیش به آن منطقه در هیمالیا نرسیده بود.
برخی دانشمندان بر این باورند دلیل اصلی برای اندازه جثه عظیم انسان دنیسوون این است که آنها برای زندگی در سرمای شدید و ارتفاع زیاد تکامل یافته بودند. یکی از ویژگی‌های چشمگیر ژنوم دنیسوون، سازگاری آن با فضای کم‌اکسیژن است، و این همان خصوصیتی است که به ساکنان تبت مدرن و مردم شرپا اجازه می‌دهد تا در ارتفاع زیاد بسیار آسوده‌تر از ساکنان دیگر مناطق زمین زندگی کنند.
دنیسوون‌ها گستره جغرافیایی پهناوری را درنوردیده بودند، و تنها بومی سیبری و چین نبودند. آثار دی.اِن.اِی آنها در جنوب شرقی آسیا و در مجمع‌الجزایر ملانزی در اقیانوس آرام یافت شده است. دانشمندان بر اساس برخی آثار باستان‌شناسی حدس می‌زنند که انسان دنیسوون حتی توانسته بوده خود را به آمریکای شمالی برساند.
