یک دنبالهدار پس از ۵۰ هزار سال بار دیگر در آسمان زمین پدیدار میشود
رأی دهید
این جسم کوچک، صخرهای و یخی که قطر آن حدود یک کیلومتر تخمین زده میشود، در ماه مارس ۲۰۲۲ از سوی برنامه بررسی آسمان نجومی معروف به ZTF در رصدخانه پالومار در کالیفرنیا کشف شد.
طبق محاسبات ستاره شناسان، این دنبالهدار که در حین عبور از مدار مشتری شناسایی شده، در حال حاضر به سمت خورشید میرود و در تاریخ ۱۲ ژانویه به نزدیکترین نقطه خود به خورشید خواهد رسید.
با این وجود به گفته نیکلاس بیور از رصدخانه پاریس، فاصله این جسم آسمانی با خورشید «۱۰ درصد دورتر» از فاصله خورشید با زمین خواهد بود (حدود ۱۵۰ میلیون کیلومتر).
وقتی دنبالهداری به خورشید نزدیک میشود، یخ موجود در هسته آن تصعید میشود و دنبالهای طولانی از غبار را بیرون میدهد که نور خورشید را منعکس میکند.
توماس پرینس، استاد فیزیک در موسسه فناوری کالیفرنیا که برای برنامه ZTF کار میکند، توضیح میدهد که دنبالهدار «زمانی که به زمین نزدیک شود» به اوج درخشندگی خود میرسد.
این دنبالهدار به راحتی با یک دوربین دوچشمی خوب و شاید حتی با چشم غیرمسلح در بخشی از آسمان شب بدون حضور ماه و عاری از آلودگی نوری قابل مشاهده است.
نیکلاس بیور میگوید: «ما میتوانیم یک شگفتی خوب داشته باشیم و جسمی را دو برابر روشنتر از حد انتظار تماشا کنیم.»
بهترین زمان برای تماشای این دنباله دار باید در تاریخ ۲۱ تا ۲۲ ژانویه و هفته بعد از آن باشد. در این دوره، دنبالهدار قبل از رفتن به سمت نیمکره جنوبی، از میان صورت فلکی دب اصغر و دب اکبر عبور خواهد کرد.
طبق مدلهای فعلی، دنبالهدارها از دو مخزن سرچشمه میگیرند که یکی کمربند کویپر فراتر از مدار نپتون است و دیگر ابر اورت است که شامل یک منطقه وسیعی میشود که تا یک سال نوری از خورشید و در محدوده میدان گرانش آن قرار دارد.
بیور میگوید که این دنبالهدار یک دنبالهدار با دوره طولانی خواهد بود که در اصل از ابراوت سرچشمه میگیرد.
این نخستین سفر دنبالهدار یخی از نزدیکی خورشید نیست و اولین سفر او به حدود ۵۰ هزار سال پیش برمیگردد؛ پس از آن دنبالهدار به سمت دیگری رفته و به سمت ابر اورت باز نگشته است.
طبق گفته منجمان، اینبار احتمالا این دنبالهدار «بهطور دائم از منظومه شمسی خارج میشود».
آخرین بازدید او فرصتی برای دانشمندان خواهد بود تا کمی بیشتر (به ویژه به لطف مشاهدات تلسکوپ جیمز وب) درباره ترکیب دنبالهدارها بدانند.
بیور میگوید: «ما از همه زوایا آن را رصد میکنیم. این دنبالهدار قرن نیست اما خوشحالیم که میتوانیم هر یک یا دو سال، یکبار دنبالهدارهایی از این دست را رصد کنیم؛ زیرا آنها را بقایای شکلگیری خورشید میدانیم.»
