درباره زگیل تناسلی چه می دانید؟

به‌ نوشته نشریه آلمانی Stern؛ زگیل تناسلی از شایع‌ترین بیماری‌های مقاربتی در آلمان است. حدود ۱۷۰ نفر از ۱۰۰ هزار نفر، سالانه به این عارضه مبتلا می‌شوند.

زگیل تناسلی زائده‌های پوستی خوش‌خیم است. در ابتدا فقط زگیل‌ها در لایه زیرین پوست ایجاد می‌شوند که هنوز قابل‌مشاهده نیستند. زگیل‌ها فقط با پیشرفت عفونت قابل مشاهده می‌شوند و به شکل ندول‌های قرمز، خاکستری مایل به قهوه‌ای یا سفید در اندازه‌های مختلف در می‌آیند. آنها عمدتا در ناحیه تناسلی خارجی و مقعد یافت می‌شوند. در زنان، زگیل‌ها عمدتا در اطراف ورودی واژن ظاهر می‌شوند. آنها همچنین می‌توانند در دهانه رحم یا در واژن ظاهر شوند. در مردان، این زگیل‌ها بیشتر بین سر و ساقه آلت تناسلی بروز می‌کنند.

عفونت منجر به زگیل تناسلی، توسط ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می‌شود. بیش از ۲۰۰ ویروس HPV مختلف وجود دارد که برخی از آنها می‌توانند منجر به ایجاد سرطان دهانه رحم شوند. زگیل تناسلی نیز در صورت درمان‌نشدن می‌تواند بدخیم شود؛ بنابراین همیشه باید درمان شود.

زگیل تناسلی معمولاً توسط HPV نوع ۶ و ۱۱ ایجاد می‌شود. اما همچنین می‌تواند توسط انواع ۱۶ یا ۱۸ فعال شود. این دو نوع HPV یک عامل خطر اصلی برای سرطان دهانه رحم هستند. در بیشتر موارد، زگیل تناسلی خطرناک نیست. کارشناسان بعید می‌دانند که زگیل تناسلی به یک تومور بدخیم تبدیل شود.
زگیل تناسلی چگونه منتقل می‌شود؟
عفونت معمولا در حین رابطه جنسی رخ می‌دهد. ویروس به‌راحتی با تماس فیزیکی شدید، قابل‌انتقال است. ویروس پاپیلومای انسانی از طریق کوچک‌ترین صدمات در پوست یا غشای مخاطی به بدن راه پیدا می‌کند. انتقال عفونت از طریق ابزار جنسی که ویروس به آنها می‌چسبد نیز امکان‌پذیر است. زگیل تناسلی معمولاً درد ایجاد نمی‌کند. با‌ این‌ حال، در ناحیه مقعد، می‌تواند منجر به اگزمای شدید و خارش شود. در برخی موارد، درد می‌تواند توسط اصطکاک ناشی از مقاربت جنسی نیز ایجاد شود.
چگونه می‌توان زگیل تناسلی را درمان کرد؟
بیماران می‌توانند پس از مشورت با پزشک، درمان‌های به اصطلاح موضعی را انجام دهند. یک ماده فعال به شکل محلول، کرم یا پماد روی نواحی آسیب‌دیده پوست اعمال می‌شود. مواد فعال شامل پودوفیلوتوکسین (محلول)، ایمی‌کیمود (کرم) و سینکاتچین (پماد) هستند. زگیل‌ها را می‌توان با جراحی، لیزر یا انجماد نیز از بین برد.

با‌ این‌ حال، کاندوم‌ها و فمیدوم‌ها در برابر عفونت HPV محافظت ایجاد می‌کنند. البته حتی آنها محافظت ۱۰۰ درصدی را تضمین نمی‌کنند. با‌ این ‌حال این ابزار محافظتی باید تا زمانی استفاده شود که تمام زگیل‌های تناسلی بهبود یافته و حداقل به‌مدت شش ماه زگیل جدیدی ایجاد نشود.

در عین حال، واکسیناسیون بهترین راه برای جلوگیری از ابتلا به این عفونت است. از سال ۲۰۰۶ امکان واکسینه‌شدن در برابر انواع خاصی از ویروس‌های HPV وجود داشته است. واکسیناسیون به عنوان محافظت موثر در برابر آن دسته از ویروس‌هایی که در بیشتر موارد عامل زگیل تناسلی هستند، در نظر گرفته می‌شود.