کلان‌شهر هنگ‌کنگ و آشپزخانه‌هایی در توالت

می‌توانید زندگی در جایی را تصور کنید که آشپزخانه و آبریزگاه آن در یک‌جا باشند؟ چنین وضعیتی را قشری از فقرا و کارگران کم‌درآمد هنگ‌کنگ تجربه می‌کنند. شهری که مهم‌ترین بازار مالی و تجاری آسیاست و مملو از نمادهای طبقاتی.
پخت و پز در دستشوییدر صدد تهیه شام هستید؟ بفرمایید: مرغابی و سبزیجات روی پیشخوانی هستند که تنها چند سانتیمتر از مستراح فاصله دارد. ادویه‌جات، کاسه‌ها، پلوپز و قوری چای هم در قفسه ‌روبرویی گذاشته شده‌اند. ساکنان آپارتمان‌های فسقلی هنگ‌کنگ، به پخت و پز در فضای آلوده و تنگ توالت عادت کرده‌اند.
ادغام حمام و آشپزخانهبنی لم، عکاس کانادایی، زندگی دور از چشم قشری از جامعه هنگ‌کنگ را به کمک تصاویرش مستند کرده است. او با حمایت و همکاری سازمان سوکو (SoCo) به این سلول‌های آپارتمان‌نما راه یافته است؛ تشکیلاتی مردم نهاد که برای کاهش فقر و حقوق مدنی شهروندان تلاش می‌کند.
زندگی در قوطیدر هنگ‌کنگ با ۷/۵میلیون نفر جمعیت، زمین مثل کیمیاست. بهای مسکن در این جزیره به تدریج افزایش یافته تا آنجا که گران‌ترین نرخ در دنیا را دارد. برخی از سکنه یا کارگران فصلی، به خاطر نبود سرپناه هنگ‌کنگ را ترک کرده‌اند اما قشر قابل توجهی مجبور است هم‌چنان در فضاهای مینیاتوری زندگی کند. فضاهایی نه فقط برای خواب، بلکه برای حمام کردن، پخت‌وپز یا معاشرت. نه فقط برای یک نفر بلکه برای یک خانوار.
غیرقابل تحملسازمان مردم نهاد سوکو می‌گوید دستکم ۲۰۰هزار نفر از مردم در ۸۸هزار واحد از این فضاهای تابوت‌وار زندگی می‌کنند. ساکنان این به اصطلاح آپارتمان‌ها، از هیچ ابتکاری برای استفاده بهینه از هر سانتیمتر فضا کوتاهی نمی‌کنند. به طور نمونه دیوار، هم‌زمان انباری، جالباسی، تاقچه و کتابخانه می‌شود.
دوبله شدن قیمت مسکنطبق آمارهای دولتی هنگ‌کنگ، بهای آپارتمان در این شهر در فاصله زمانی ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۲ دوبرابر شده و به مترمربعی ۱۳هزار و ۹۰۰دلار رسیده است. اکثر مستاجران آپارتمان‌های قوطی‌کبریتی، کارگران غیربومی هستند که به کار و درآمد اندک محتاجند. چیزی که بیش از همه آنها را در این فضاها آزار می‌دهد، کمبود هوا برای نفس کشیدن است.
آپارتمانی به وسعت یک تشکمستاجری در حالت درازکش، غذا می‌خورد و تلویزیون تماشا می‌کند. آپارتمان او درست سایز تشکی یک نفره ‌است. برای افراد کم درآمد در هنگ‌کنگ هیچ بدیل دیگری برای یافتن سرپناه وجود ندارد. آنها مجبورند در چنین فضاهایی به سر ببرند. جایی نه برای نشستن یا حرکت کردن؛ بلکه برای دوستی با سوسک‌ها و ساس‌‌ها...
خانه‌های قفسی و تابوتیبنی لم، عکاس کانادایی دو سال وقت گذاشت تا شرایط زندگی در محلات قدیمی و فقیرنشین هنگ‌کنگ و فاصله طبقاتی موجود در این شهر را مستند کند. او می‌گوید دیدن این قفس‌ها و تابوت‌ها در کنار برج‌های سر به فلک‌کشیده، هتل‌های لوکس و مراکز خرید پر زرق و برق هنگ‌کنگ تکان دهنده‌اند و وجدان بیننده را بیدار می‌کنند.
کمبود خانه‌های تعاونیخطر پیامدهای روانی و روحی برای بیشتر مستاجران این اتاقک‌ها بالاست؛ اما بسیاری ناچارند چند سال چنین فضاهایی را تحمل کنند. میانگین مدت انتظار برای دریافت آپارتمان‌های تعاونی و ارزان، پنج سال است. برای افرادی که زیر ۶۵سال سن دارند و مجرد هستند، زمان انتظار می‌تواند تا ده سال هم طول بکشد.
توهین به منزلت انسانیسازمان ملل متحد می‌گوید زیستن در این فضاها، اهانت به کرامت و شان انسانی و همانند یک کابوس است. دولت هنگ‌کنگ اعلام کرده که ۲۸۰هزار واحد مسکونی جدید تا سال ۲۰۲۷ ساخته خواهند شد. سازمان مردم نهاد سوکو این میزان را ناکافی می‌‌خواند و می‌گوید لازم است فورا کسانی را که هم اینک در این بیغوله‌های تنگ به سر می‌برند، از نفس کشیدن در قفس نجات داد.