همسر حبیب از تخریب قبر این خواننده ایرانی برای دومین بار در رامسر خبر داد
رأی دهید
فرزند حبیب، در این صفحه اینستاگرامی، درباره این ماجرا نوشته است: «همه ما می‌دانیم که چه نوع افرادی این کار را کرده‌اند. این اولین بار نیست. هر کسی که به حقوق و حریم پدرم تجاوز می‌کند، می‌داند که می‌تواند از پسش بر بیاید. در این مورد، دوربین‌هایی وجود دارد که می‌تواند مجرم رو نشان بدهد. ولی متأسفانه قانون با ما نیست.»
همچنین، ناهید بسیم، همسر حبیب محبیان، در ویدئویی که منتشر شده است، در این‌باره توضیح می‌دهد: «پس از دیدن این وضعیت، من از مسوولان گورستان توضیح خواستم که چرا چراغ‌های اطراف مزار حبیب شکسته است؟ گفتند دو نفر از اهالی این‌جا (روستای نیاسته) با هم حرف‌شان شده است و یک‌نفرشان بر اثر عصبانیت، این‌ها را شکسته. این پاسخ خیلی مبهم و بچه‌گانه بود.»
او ادامه می‌دهد: «راستش اصلا ما نمی‌خواستیم حبیب را این‌جا دفن کنیم. زادگاه او، شمیران تهران بود و همان‌جا هم بزرگ شده بود. ما نزدیکی رامسر، تنها یک ویلا اجاره کرده بودیم و پیوند دیگری با این‌جا نداشتیم. واقعیتش، به ما اجازه داده نشد پیکرش را به زادگاهش ببریم. چون حبیب و من کسی را نداشتیم که بتواند برای ما کاری بکند، پیکرش را همین‌جا دفن کردیم.»
همسر حبیب می‌گوید: «این دومین بار است که به این آرامگاه آسیب زده‌اند. اگر کسانی در روستای نیاسته ناراحت هستند، ما می‌توانیم پیکر حبیب را ببریم. البته از کسانی که به شوهر من لطف دارند، سپاسگزارم. او به همه مردم تعلق دارد.»
این خواننده، با وجود درخواست‌های بسیار، هیچ‌گاه موفق به گرفتن مجوز کار در ایران نشد و سرانجام، جمعه ۲۱ خرداد ۱۳۹۵، در ۶۸ سالگی بر اثر ایست قلبی در روستای نیاسته رامسر درگذشت و پیکرش اجازه انتقال به تهران و خاکسپاری در زادگاهش را نیافت
دیدگاه خوانندگان
۶۰
ضدبشر - گراتس، اتریش
روحش شاد . هنرمند خوبی بود .
یکشنبه ۰۴ اردیبهشت ۱۴۰۱ - ۰۳:۱۸
۵۹
ادوینو - گوالف، کانادا
خر چه داند قیمت نوقل ونبات.
یکشنبه ۰۴ اردیبهشت ۱۴۰۱ - ۰۳:۵۸
۴۶
سیمرغ ایران - برلین، آلمان
آخه این چه فازیه که مردم میخوان جسدشون برگرده به وطنشون آدم تا زنده هست برا وطن باید خاصیت داشته باشه مرده به چکار وطن میاد یعنی این دیگه آخر فاز وطن پرستی شده که میخوام تو وطنم خاکم کنید
یکشنبه ۰۴ اردیبهشت ۱۴۰۱ - ۱۱:۲۹
۶۰
مارشال زرد - وپرتال، آلمان
این هم از اون دسته داستانهای عجیبه یک سرزمین آخوند زده هستش که برای دفن یک انسان اونهم یک هنرمند کشور بایستی منتظر اجازه مقامات بود. واقعا آیندگان در مورد ما چه خواهند نوشت؟ بعد جنازه خوداشون را بدون اجازه میبرن تو اماکن مذهبی شیعه دفن میکنند. ننگ بر شیعه
یکشنبه ۰۴ اردیبهشت ۱۴۰۱ - ۱۴:۱۰
۴۵
Adamat7775 - خارکف، اوکراین
ایشان انسان آزاده‌ای بود، روحش شاد. اگر به ایران نرفته بود، همچنان در امریکا زنده و به فعالیت موسیقی می‌پرداخت. این که انسان کجا به دنیا آمده و کجا بزرگ شده مهم هست، اما اگر طرف مهاجرت کرد به کشوری دیگه و آنجا به شکوفایی هنر و کارش رسید و دهه‌ها در آن زادگاه دوم زندگی کرد، پس آن کشور اهمیت حتا بالاتری نسبت به جایی که او زاده شده خواهد داشت. وطن و غربت، هر دو مفاهیمی نسبی هستند و به خود انسان بستگی دارند. / نکته دیگه اینکه، دین اسلام به‌گونه‌ای نامعقول، بدن بی‌جان رو، یعنی بدن پس از مرگ رو، خیلی بهش بها میده (با حالت داستان‌سرایی‌های وحشتناک، دلسوزی‌های بی‌جا و مثال آن) جوری جلوه میده که انگار جسد بی‌جان یک شخص از موقعی که اون آدم زنده بوده، حالا پس از مرگش مهم‌تر هست. جسدی که متلاشی و جذب خاک می‌شه، چه اهمیتی داره؟. اصل، روح و گفتار و پندار و کردار ما انسان‌هاست که تا ابد پشت سر و نام‌مون به‌یادگار می‌مونه و می‌شه نیرویی برای سیر و سفر روحمان در عالم جاودان پس از مرگ ...
دوشنبه ۰۵ اردیبهشت ۱۴۰۱ - ۱۶:۱۶
۴۵
Adamat7775 - خارکف، اوکراین
ایشان انسان آزاده‌ای بود، روحش شاد. اگر به ایران نرفته بود، همچنان در امریکا زنده و به فعالیت موسیقی می‌پرداخت. این که انسان کجا به دنیا آمده و کجا بزرگ شده مهم هست، اما اگر طرف مهاجرت کرد به کشوری دیگه و آنجا به شکوفایی هنر و کارش رسید و دهه‌ها در آن زادگاه دوم زندگی کرد، پس آن کشور اهمیت حتا بالاتری نسبت به جایی که او زاده شده خواهد داشت. وطن و غربت، هر دو مفاهیمی نسبی هستند و به خود انسان بستگی دارند. / نکته دیگه اینکه، دین اسلام به‌گونه‌ای نامعقول، بدن بی‌جان رو، یعنی بدن پس از مرگ رو، خیلی بهش بها میده (با حالت داستان‌سرایی‌های وحشتناک، دلسوزی‌های بی‌جا و مثال آن) جوری جلوه میده که انگار جسد بی‌جان یک شخص از موقعی که اون آدم زنده بوده، حالا پس از مرگش مهم‌تر هست. جسدی که متلاشی و جذب خاک می‌شه، چه اهمیتی داره؟. اصل، روح و گفتار و پندار و کردار ما انسان‌هاست که تا ابد پشت سر و نام‌مون به‌یادگار می‌مونه و می‌شه نیرویی برای سیر و سفر روحمان در عالم جاودان پس از مرگ ...
دوشنبه ۰۵ اردیبهشت ۱۴۰۱ - ۱۶:۱۶
۶۰
مارشال زرد - وپرتال، آلمان
این هم از اون دسته داستانهای عجیبه یک سرزمین آخوند زده هستش که برای دفن یک انسان اونهم یک هنرمند کشور بایستی منتظر اجازه مقامات بود. واقعا آیندگان در مورد ما چه خواهند نوشت؟ بعد جنازه خوداشون را بدون اجازه میبرن تو اماکن مذهبی شیعه دفن میکنند. ننگ بر شیعه
یکشنبه ۰۴ اردیبهشت ۱۴۰۱ - ۱۴:۱۰
۴۶
سیمرغ ایران - برلین، آلمان
آخه این چه فازیه که مردم میخوان جسدشون برگرده به وطنشون آدم تا زنده هست برا وطن باید خاصیت داشته باشه مرده به چکار وطن میاد یعنی این دیگه آخر فاز وطن پرستی شده که میخوام تو وطنم خاکم کنید
یکشنبه ۰۴ اردیبهشت ۱۴۰۱ - ۱۱:۲۹
۵۹
ادوینو - گوالف، کانادا
خر چه داند قیمت نوقل ونبات.
یکشنبه ۰۴ اردیبهشت ۱۴۰۱ - ۰۳:۵۸
۶۰
ضدبشر - گراتس، اتریش
روحش شاد . هنرمند خوبی بود .
یکشنبه ۰۴ اردیبهشت ۱۴۰۱ - ۰۳:۱۸
۶۰
ضدبشر - گراتس، اتریش
روحش شاد . هنرمند خوبی بود .
یکشنبه ۰۴ اردیبهشت ۱۴۰۱ - ۰۳:۱۸
۵۹
ادوینو - گوالف، کانادا
خر چه داند قیمت نوقل ونبات.
یکشنبه ۰۴ اردیبهشت ۱۴۰۱ - ۰۳:۵۸
۴۶
سیمرغ ایران - برلین، آلمان
آخه این چه فازیه که مردم میخوان جسدشون برگرده به وطنشون آدم تا زنده هست برا وطن باید خاصیت داشته باشه مرده به چکار وطن میاد یعنی این دیگه آخر فاز وطن پرستی شده که میخوام تو وطنم خاکم کنید
یکشنبه ۰۴ اردیبهشت ۱۴۰۱ - ۱۱:۲۹
۶۰
مارشال زرد - وپرتال، آلمان
این هم از اون دسته داستانهای عجیبه یک سرزمین آخوند زده هستش که برای دفن یک انسان اونهم یک هنرمند کشور بایستی منتظر اجازه مقامات بود. واقعا آیندگان در مورد ما چه خواهند نوشت؟ بعد جنازه خوداشون را بدون اجازه میبرن تو اماکن مذهبی شیعه دفن میکنند. ننگ بر شیعه
یکشنبه ۰۴ اردیبهشت ۱۴۰۱ - ۱۴:۱۰
۴۵
Adamat7775 - خارکف، اوکراین
ایشان انسان آزاده‌ای بود، روحش شاد. اگر به ایران نرفته بود، همچنان در امریکا زنده و به فعالیت موسیقی می‌پرداخت. این که انسان کجا به دنیا آمده و کجا بزرگ شده مهم هست، اما اگر طرف مهاجرت کرد به کشوری دیگه و آنجا به شکوفایی هنر و کارش رسید و دهه‌ها در آن زادگاه دوم زندگی کرد، پس آن کشور اهمیت حتا بالاتری نسبت به جایی که او زاده شده خواهد داشت. وطن و غربت، هر دو مفاهیمی نسبی هستند و به خود انسان بستگی دارند. / نکته دیگه اینکه، دین اسلام به‌گونه‌ای نامعقول، بدن بی‌جان رو، یعنی بدن پس از مرگ رو، خیلی بهش بها میده (با حالت داستان‌سرایی‌های وحشتناک، دلسوزی‌های بی‌جا و مثال آن) جوری جلوه میده که انگار جسد بی‌جان یک شخص از موقعی که اون آدم زنده بوده، حالا پس از مرگش مهم‌تر هست. جسدی که متلاشی و جذب خاک می‌شه، چه اهمیتی داره؟. اصل، روح و گفتار و پندار و کردار ما انسان‌هاست که تا ابد پشت سر و نام‌مون به‌یادگار می‌مونه و می‌شه نیرویی برای سیر و سفر روحمان در عالم جاودان پس از مرگ ...
دوشنبه ۰۵ اردیبهشت ۱۴۰۱ - ۱۶:۱۶
۶۰
ضدبشر - گراتس، اتریش
روحش شاد . هنرمند خوبی بود .
یکشنبه ۰۴ اردیبهشت ۱۴۰۱ - ۰۳:۱۸
۵۹
ادوینو - گوالف، کانادا
خر چه داند قیمت نوقل ونبات.
یکشنبه ۰۴ اردیبهشت ۱۴۰۱ - ۰۳:۵۸
۶۰
مارشال زرد - وپرتال، آلمان
این هم از اون دسته داستانهای عجیبه یک سرزمین آخوند زده هستش که برای دفن یک انسان اونهم یک هنرمند کشور بایستی منتظر اجازه مقامات بود. واقعا آیندگان در مورد ما چه خواهند نوشت؟ بعد جنازه خوداشون را بدون اجازه میبرن تو اماکن مذهبی شیعه دفن میکنند. ننگ بر شیعه
یکشنبه ۰۴ اردیبهشت ۱۴۰۱ - ۱۴:۱۰
۴۶
سیمرغ ایران - برلین، آلمان
آخه این چه فازیه که مردم میخوان جسدشون برگرده به وطنشون آدم تا زنده هست برا وطن باید خاصیت داشته باشه مرده به چکار وطن میاد یعنی این دیگه آخر فاز وطن پرستی شده که میخوام تو وطنم خاکم کنید
یکشنبه ۰۴ اردیبهشت ۱۴۰۱ - ۱۱:۲۹
۴۵
Adamat7775 - خارکف، اوکراین
ایشان انسان آزاده‌ای بود، روحش شاد. اگر به ایران نرفته بود، همچنان در امریکا زنده و به فعالیت موسیقی می‌پرداخت. این که انسان کجا به دنیا آمده و کجا بزرگ شده مهم هست، اما اگر طرف مهاجرت کرد به کشوری دیگه و آنجا به شکوفایی هنر و کارش رسید و دهه‌ها در آن زادگاه دوم زندگی کرد، پس آن کشور اهمیت حتا بالاتری نسبت به جایی که او زاده شده خواهد داشت. وطن و غربت، هر دو مفاهیمی نسبی هستند و به خود انسان بستگی دارند. / نکته دیگه اینکه، دین اسلام به‌گونه‌ای نامعقول، بدن بی‌جان رو، یعنی بدن پس از مرگ رو، خیلی بهش بها میده (با حالت داستان‌سرایی‌های وحشتناک، دلسوزی‌های بی‌جا و مثال آن) جوری جلوه میده که انگار جسد بی‌جان یک شخص از موقعی که اون آدم زنده بوده، حالا پس از مرگش مهم‌تر هست. جسدی که متلاشی و جذب خاک می‌شه، چه اهمیتی داره؟. اصل، روح و گفتار و پندار و کردار ما انسان‌هاست که تا ابد پشت سر و نام‌مون به‌یادگار می‌مونه و می‌شه نیرویی برای سیر و سفر روحمان در عالم جاودان پس از مرگ ...
دوشنبه ۰۵ اردیبهشت ۱۴۰۱ - ۱۶:۱۶
۴۵
Adamat7775 - خارکف، اوکراین
ایشان انسان آزاده‌ای بود، روحش شاد. اگر به ایران نرفته بود، همچنان در امریکا زنده و به فعالیت موسیقی می‌پرداخت. این که انسان کجا به دنیا آمده و کجا بزرگ شده مهم هست، اما اگر طرف مهاجرت کرد به کشوری دیگه و آنجا به شکوفایی هنر و کارش رسید و دهه‌ها در آن زادگاه دوم زندگی کرد، پس آن کشور اهمیت حتا بالاتری نسبت به جایی که او زاده شده خواهد داشت. وطن و غربت، هر دو مفاهیمی نسبی هستند و به خود انسان بستگی دارند. / نکته دیگه اینکه، دین اسلام به‌گونه‌ای نامعقول، بدن بی‌جان رو، یعنی بدن پس از مرگ رو، خیلی بهش بها میده (با حالت داستان‌سرایی‌های وحشتناک، دلسوزی‌های بی‌جا و مثال آن) جوری جلوه میده که انگار جسد بی‌جان یک شخص از موقعی که اون آدم زنده بوده، حالا پس از مرگش مهم‌تر هست. جسدی که متلاشی و جذب خاک می‌شه، چه اهمیتی داره؟. اصل، روح و گفتار و پندار و کردار ما انسان‌هاست که تا ابد پشت سر و نام‌مون به‌یادگار می‌مونه و می‌شه نیرویی برای سیر و سفر روحمان در عالم جاودان پس از مرگ ...
دوشنبه ۰۵ اردیبهشت ۱۴۰۱ - ۱۶:۱۶
۴۶
سیمرغ ایران - برلین، آلمان
آخه این چه فازیه که مردم میخوان جسدشون برگرده به وطنشون آدم تا زنده هست برا وطن باید خاصیت داشته باشه مرده به چکار وطن میاد یعنی این دیگه آخر فاز وطن پرستی شده که میخوام تو وطنم خاکم کنید
یکشنبه ۰۴ اردیبهشت ۱۴۰۱ - ۱۱:۲۹
۶۰
مارشال زرد - وپرتال، آلمان
این هم از اون دسته داستانهای عجیبه یک سرزمین آخوند زده هستش که برای دفن یک انسان اونهم یک هنرمند کشور بایستی منتظر اجازه مقامات بود. واقعا آیندگان در مورد ما چه خواهند نوشت؟ بعد جنازه خوداشون را بدون اجازه میبرن تو اماکن مذهبی شیعه دفن میکنند. ننگ بر شیعه
یکشنبه ۰۴ اردیبهشت ۱۴۰۱ - ۱۴:۱۰
۵۹
ادوینو - گوالف، کانادا
خر چه داند قیمت نوقل ونبات.
یکشنبه ۰۴ اردیبهشت ۱۴۰۱ - ۰۳:۵۸
۶۰
ضدبشر - گراتس، اتریش
روحش شاد . هنرمند خوبی بود .
یکشنبه ۰۴ اردیبهشت ۱۴۰۱ - ۰۳:۱۸