چطور یک زن قطعه «مرا ببوس» را لو داد

وقتی داستان کلاغ و روباه برای دوره ابتدایی از آن یک فرانسه ایی میباشد و . داستان کلاغ و عقاب برای یک روسیه ایی . و شعر شهریار ، علی ای همای وحشت تو چه آفتی از آن یک ایرانی در چند قرن اخیر ،. و باید همچنین شعری بنام توده ایی های بی هویت باشد ،. و نمیگویم که ابوفضل خان برادر پروین اعتصامی چگونه شعرهای خواهرش را سانسور و طبق میل خود به زیر چاپ می برد ،. تنها خانواده پرافتخار همان فروغ و پروین و فریدون فرخزاد ......

ملودی این ترانه در اصل از یک ترانه قدیمی یونانی است و من اصل ان را به یونانی قبل از انقلاب , از رادیو ضبط کرده بودم .به نظر اقای علی تجویدی و پرویز یاحقی هم این یک ترانه یونانی است که شعر فارسی رویش گذاشته اند .

مبشری نبود. حزب توده شایعه راه انداخت. برای دختر خسرو روزبه بود.افسر تودهی. یکی‌ از جنجالی‌ترین مخالفین پهلوی. صرف نظر از اعدام او که سو استفاده سیاسی نکنید. من مخالف هرگونه اعدام هستم.حتا بر آخوند ها. این افسر عزیز ارتش کارش این بود.که سازمان افسران حزب توده را ایجاد.با کمک آن‌ها کودتاه و حکومت سوسیالیستی ایران در زیر چتر حمایت اتحاد جماهیر شوروی را ایجاد کنند. یعنی‌ استالین. که در کارنامه خود ۳۰ میلیون کشتار داشت. به او می‌‌گفت.رفیق یوسف. ولی به شاه می‌‌گفت دیکتاتور. ولی بلا افغانستان می‌‌خواست به سر ما آورد.تصور کنید حکومت کمنیستی در آن زمان. مملکت شیعه زده تازه از دست قجار آزاد. شیوه کار. تنها به دست خود بیش از ۴ نفر از رفیق‌ها خود را کشت. چون به قول خودش خاهن بودند. قتل پنجم. یک روزنامه نگار مستقل که حتا ضد پهلوی بود. به امید اینکه با کشتن او.توده قتل او را به گردن پهلوی اندازند.و طغیان کنند.اگر این را در کنار کشتار خونین سازمان مجاهدین در میان خود. که منجر به ایجاد سازمان مارکسیستی پیکار شد.آیا تردید نباید داشته باشیم. که کل جنبش ۵۷ زیر پرسش برد؟

راجر اسکرتن استاد فلسفه هوارد. از محدود کسانی.که سال ۵۷ ایران را بر خلاف روشنفکران چپ آن زمان مثل جان پول سارتر یا میشک فوکو محکوم کرد. ۴ سال بعد از به دست گرفتن حکومت به دست آخوند‌ها خطاب به حامیان چپ ایرانی‌ نوشت. « در رثای ایران » نوشته او.کیفر خواستی‌ بر ضد انقلاب ۵۷ و حامیان چپ و ملی‌ مذهبی. «چه کسی ایران را بخاطر می‌آورَد؟. چه کسی هجوم گله‌وار و شرم‌آورِ خبرنگار‌ها و روشنفکران [غربی] برای همراهی با انقلاب[اسلامی] را بخاطر می‌آورَد؟ چه کسی کارزارهای تبلیغاتی هیستریک علیه شاه را بخاطر می‌آورَد؟ چه کسی هزاران دانشجوی ایرانی در دانشگاه‌های غربی را به یاد دارد که مزخرفات مارکسیستیِ مُدِ روز را که رادیکال‌های پشتِ میزنشین به آن‌ها می‌فروختند، با اشتیاق می‌خریدند؟ همان‌هایی که بعدها جریان فریب‌ها و شورش‌هایی را رهبری کردند که به سقوط شاه منتهی شد. چه کسی آزادی و امنیتی را بخاطر دارد که در پرتو آن روزنامه‌ نگارها می‌توانستند در ایران بچرخند و به جمع‌آوری شایعاتی بپردازند که بتوانند چاشنی داستان‌های خیالی‌شان درباره حکومت وحشت کنند؟…

بله! شاه، خود رأی (autocrat) بود، اما خود رأئی و ستمگری (tyranny) دو چیز یکسان نیستند».سخن اسکروتن نشان می‌دهد که در دوران استیلای مارکسیسم سرکوبگرانِ اندیشه �\ چه در روسیه شوروی و چه در فرانسه و انگلیس و ایران �\ از اَبزارِ مشابهی در مقابله با دگراندیشان استفاده کرده‌اند: سرکوب و سانسور!.آنچه که اسکروتن «فاجعه» می‌نامید یادآور سرنوشت میخائیل بولگاکف، نویسنده بزرگ اوکرائینی تبارِ روسیه است که در زیرِ پلید‌ترین سرکوب‌ها و سانسور‌های استالینی نوشته بود: �\ «همه کارهایم نقدهای نامطلوب و سُخره آمیز دریافت کرده‌اند، و نام من نه فقط در مطبوعاتِ ادواری که حتی درکتاب‌های دائرة المعارف کبیر شوروی و دائرة المعارف ادبی شوروی لجن مال شده است… روز به روز نقدهای مطبوعات بی‌رحمانه تر شده به طوری که الان این نقدها به فحش و ناسزاهای عنان گسیخته مبدل شده‌اند… من هیچ توانی برای دفاع از خود ندارم». فقط یک . تمامی جنبش سال ۵۷. چیزی نبود. بجز کارخانه مهمل بافی‌ چند گروه کمنیستی کوچک و بزرگ و ملی‌ مذهبی ها

اینهم یک داستان تخیلی از یک آدم بیکار.

آهنگ مرا ببوس بعد از کودتای 28 مرداد منتشر شد و با توجه به تم غم انگیزی که داشت با روحیه آن زمان مردم جور در می آمد و خیلی پرطرفدار شد چون جبهه ملی که آن زمان بزرگترین گروه اپوزیسیون بود هم مثل اپوزیسیون امروز اهل فحش دادن و گریه بود و اهل مبارزه نبود مبارزه را چپها و مذهبی ها می کردند بخاطر همین هم بعد از انقلاب مذهبیون چپها را قتل عام کردند چون می دانستند آنها کنار بیا نیستند ولی ملی ها را کبریت بی خطر می دانستند حتی بعد از قتل فروهر خامنه ای در نماز جمعه گفت چرا این بیچاره را کشتید این دشمن بی خطر بود و امروز سراسر اپوزیسیون ایران را دشمنان بی خطر پر کردند

آهنگ مرا ببوس بعد از کودتای 28 مرداد منتشر شد و با توجه به تم غم انگیزی که داشت با روحیه آن زمان مردم جور در می آمد و خیلی پرطرفدار شد چون جبهه ملی که آن زمان بزرگترین گروه اپوزیسیون بود هم مثل اپوزیسیون امروز اهل فحش دادن و گریه بود و اهل مبارزه نبود مبارزه را چپها و مذهبی ها می کردند بخاطر همین هم بعد از انقلاب مذهبیون چپها را قتل عام کردند چون می دانستند آنها کنار بیا نیستند ولی ملی ها را کبریت بی خطر می دانستند حتی بعد از قتل فروهر خامنه ای در نماز جمعه گفت چرا این بیچاره را کشتید این دشمن بی خطر بود و امروز سراسر اپوزیسیون ایران را دشمنان بی خطر پر کردند

اینهم یک داستان تخیلی از یک آدم بیکار.

بله! شاه، خود رأی (autocrat) بود، اما خود رأئی و ستمگری (tyranny) دو چیز یکسان نیستند».سخن اسکروتن نشان می‌دهد که در دوران استیلای مارکسیسم سرکوبگرانِ اندیشه �\ چه در روسیه شوروی و چه در فرانسه و انگلیس و ایران �\ از اَبزارِ مشابهی در مقابله با دگراندیشان استفاده کرده‌اند: سرکوب و سانسور!.آنچه که اسکروتن «فاجعه» می‌نامید یادآور سرنوشت میخائیل بولگاکف، نویسنده بزرگ اوکرائینی تبارِ روسیه است که در زیرِ پلید‌ترین سرکوب‌ها و سانسور‌های استالینی نوشته بود: �\ «همه کارهایم نقدهای نامطلوب و سُخره آمیز دریافت کرده‌اند، و نام من نه فقط در مطبوعاتِ ادواری که حتی درکتاب‌های دائرة المعارف کبیر شوروی و دائرة المعارف ادبی شوروی لجن مال شده است… روز به روز نقدهای مطبوعات بی‌رحمانه تر شده به طوری که الان این نقدها به فحش و ناسزاهای عنان گسیخته مبدل شده‌اند… من هیچ توانی برای دفاع از خود ندارم». فقط یک . تمامی جنبش سال ۵۷. چیزی نبود. بجز کارخانه مهمل بافی‌ چند گروه کمنیستی کوچک و بزرگ و ملی‌ مذهبی ها

راجر اسکرتن استاد فلسفه هوارد. از محدود کسانی.که سال ۵۷ ایران را بر خلاف روشنفکران چپ آن زمان مثل جان پول سارتر یا میشک فوکو محکوم کرد. ۴ سال بعد از به دست گرفتن حکومت به دست آخوند‌ها خطاب به حامیان چپ ایرانی‌ نوشت. « در رثای ایران » نوشته او.کیفر خواستی‌ بر ضد انقلاب ۵۷ و حامیان چپ و ملی‌ مذهبی. «چه کسی ایران را بخاطر می‌آورَد؟. چه کسی هجوم گله‌وار و شرم‌آورِ خبرنگار‌ها و روشنفکران [غربی] برای همراهی با انقلاب[اسلامی] را بخاطر می‌آورَد؟ چه کسی کارزارهای تبلیغاتی هیستریک علیه شاه را بخاطر می‌آورَد؟ چه کسی هزاران دانشجوی ایرانی در دانشگاه‌های غربی را به یاد دارد که مزخرفات مارکسیستیِ مُدِ روز را که رادیکال‌های پشتِ میزنشین به آن‌ها می‌فروختند، با اشتیاق می‌خریدند؟ همان‌هایی که بعدها جریان فریب‌ها و شورش‌هایی را رهبری کردند که به سقوط شاه منتهی شد. چه کسی آزادی و امنیتی را بخاطر دارد که در پرتو آن روزنامه‌ نگارها می‌توانستند در ایران بچرخند و به جمع‌آوری شایعاتی بپردازند که بتوانند چاشنی داستان‌های خیالی‌شان درباره حکومت وحشت کنند؟…

مبشری نبود. حزب توده شایعه راه انداخت. برای دختر خسرو روزبه بود.افسر تودهی. یکی‌ از جنجالی‌ترین مخالفین پهلوی. صرف نظر از اعدام او که سو استفاده سیاسی نکنید. من مخالف هرگونه اعدام هستم.حتا بر آخوند ها. این افسر عزیز ارتش کارش این بود.که سازمان افسران حزب توده را ایجاد.با کمک آن‌ها کودتاه و حکومت سوسیالیستی ایران در زیر چتر حمایت اتحاد جماهیر شوروی را ایجاد کنند. یعنی‌ استالین. که در کارنامه خود ۳۰ میلیون کشتار داشت. به او می‌‌گفت.رفیق یوسف. ولی به شاه می‌‌گفت دیکتاتور. ولی بلا افغانستان می‌‌خواست به سر ما آورد.تصور کنید حکومت کمنیستی در آن زمان. مملکت شیعه زده تازه از دست قجار آزاد. شیوه کار. تنها به دست خود بیش از ۴ نفر از رفیق‌ها خود را کشت. چون به قول خودش خاهن بودند. قتل پنجم. یک روزنامه نگار مستقل که حتا ضد پهلوی بود. به امید اینکه با کشتن او.توده قتل او را به گردن پهلوی اندازند.و طغیان کنند.اگر این را در کنار کشتار خونین سازمان مجاهدین در میان خود. که منجر به ایجاد سازمان مارکسیستی پیکار شد.آیا تردید نباید داشته باشیم. که کل جنبش ۵۷ زیر پرسش برد؟

ملودی این ترانه در اصل از یک ترانه قدیمی یونانی است و من اصل ان را به یونانی قبل از انقلاب , از رادیو ضبط کرده بودم .به نظر اقای علی تجویدی و پرویز یاحقی هم این یک ترانه یونانی است که شعر فارسی رویش گذاشته اند .

وقتی داستان کلاغ و روباه برای دوره ابتدایی از آن یک فرانسه ایی میباشد و . داستان کلاغ و عقاب برای یک روسیه ایی . و شعر شهریار ، علی ای همای وحشت تو چه آفتی از آن یک ایرانی در چند قرن اخیر ،. و باید همچنین شعری بنام توده ایی های بی هویت باشد ،. و نمیگویم که ابوفضل خان برادر پروین اعتصامی چگونه شعرهای خواهرش را سانسور و طبق میل خود به زیر چاپ می برد ،. تنها خانواده پرافتخار همان فروغ و پروین و فریدون فرخزاد ......

وقتی داستان کلاغ و روباه برای دوره ابتدایی از آن یک فرانسه ایی میباشد و . داستان کلاغ و عقاب برای یک روسیه ایی . و شعر شهریار ، علی ای همای وحشت تو چه آفتی از آن یک ایرانی در چند قرن اخیر ،. و باید همچنین شعری بنام توده ایی های بی هویت باشد ،. و نمیگویم که ابوفضل خان برادر پروین اعتصامی چگونه شعرهای خواهرش را سانسور و طبق میل خود به زیر چاپ می برد ،. تنها خانواده پرافتخار همان فروغ و پروین و فریدون فرخزاد ......

ملودی این ترانه در اصل از یک ترانه قدیمی یونانی است و من اصل ان را به یونانی قبل از انقلاب , از رادیو ضبط کرده بودم .به نظر اقای علی تجویدی و پرویز یاحقی هم این یک ترانه یونانی است که شعر فارسی رویش گذاشته اند .

مبشری نبود. حزب توده شایعه راه انداخت. برای دختر خسرو روزبه بود.افسر تودهی. یکی‌ از جنجالی‌ترین مخالفین پهلوی. صرف نظر از اعدام او که سو استفاده سیاسی نکنید. من مخالف هرگونه اعدام هستم.حتا بر آخوند ها. این افسر عزیز ارتش کارش این بود.که سازمان افسران حزب توده را ایجاد.با کمک آن‌ها کودتاه و حکومت سوسیالیستی ایران در زیر چتر حمایت اتحاد جماهیر شوروی را ایجاد کنند. یعنی‌ استالین. که در کارنامه خود ۳۰ میلیون کشتار داشت. به او می‌‌گفت.رفیق یوسف. ولی به شاه می‌‌گفت دیکتاتور. ولی بلا افغانستان می‌‌خواست به سر ما آورد.تصور کنید حکومت کمنیستی در آن زمان. مملکت شیعه زده تازه از دست قجار آزاد. شیوه کار. تنها به دست خود بیش از ۴ نفر از رفیق‌ها خود را کشت. چون به قول خودش خاهن بودند. قتل پنجم. یک روزنامه نگار مستقل که حتا ضد پهلوی بود. به امید اینکه با کشتن او.توده قتل او را به گردن پهلوی اندازند.و طغیان کنند.اگر این را در کنار کشتار خونین سازمان مجاهدین در میان خود. که منجر به ایجاد سازمان مارکسیستی پیکار شد.آیا تردید نباید داشته باشیم. که کل جنبش ۵۷ زیر پرسش برد؟

راجر اسکرتن استاد فلسفه هوارد. از محدود کسانی.که سال ۵۷ ایران را بر خلاف روشنفکران چپ آن زمان مثل جان پول سارتر یا میشک فوکو محکوم کرد. ۴ سال بعد از به دست گرفتن حکومت به دست آخوند‌ها خطاب به حامیان چپ ایرانی‌ نوشت. « در رثای ایران » نوشته او.کیفر خواستی‌ بر ضد انقلاب ۵۷ و حامیان چپ و ملی‌ مذهبی. «چه کسی ایران را بخاطر می‌آورَد؟. چه کسی هجوم گله‌وار و شرم‌آورِ خبرنگار‌ها و روشنفکران [غربی] برای همراهی با انقلاب[اسلامی] را بخاطر می‌آورَد؟ چه کسی کارزارهای تبلیغاتی هیستریک علیه شاه را بخاطر می‌آورَد؟ چه کسی هزاران دانشجوی ایرانی در دانشگاه‌های غربی را به یاد دارد که مزخرفات مارکسیستیِ مُدِ روز را که رادیکال‌های پشتِ میزنشین به آن‌ها می‌فروختند، با اشتیاق می‌خریدند؟ همان‌هایی که بعدها جریان فریب‌ها و شورش‌هایی را رهبری کردند که به سقوط شاه منتهی شد. چه کسی آزادی و امنیتی را بخاطر دارد که در پرتو آن روزنامه‌ نگارها می‌توانستند در ایران بچرخند و به جمع‌آوری شایعاتی بپردازند که بتوانند چاشنی داستان‌های خیالی‌شان درباره حکومت وحشت کنند؟…

بله! شاه، خود رأی (autocrat) بود، اما خود رأئی و ستمگری (tyranny) دو چیز یکسان نیستند».سخن اسکروتن نشان می‌دهد که در دوران استیلای مارکسیسم سرکوبگرانِ اندیشه �\ چه در روسیه شوروی و چه در فرانسه و انگلیس و ایران �\ از اَبزارِ مشابهی در مقابله با دگراندیشان استفاده کرده‌اند: سرکوب و سانسور!.آنچه که اسکروتن «فاجعه» می‌نامید یادآور سرنوشت میخائیل بولگاکف، نویسنده بزرگ اوکرائینی تبارِ روسیه است که در زیرِ پلید‌ترین سرکوب‌ها و سانسور‌های استالینی نوشته بود: �\ «همه کارهایم نقدهای نامطلوب و سُخره آمیز دریافت کرده‌اند، و نام من نه فقط در مطبوعاتِ ادواری که حتی درکتاب‌های دائرة المعارف کبیر شوروی و دائرة المعارف ادبی شوروی لجن مال شده است… روز به روز نقدهای مطبوعات بی‌رحمانه تر شده به طوری که الان این نقدها به فحش و ناسزاهای عنان گسیخته مبدل شده‌اند… من هیچ توانی برای دفاع از خود ندارم». فقط یک . تمامی جنبش سال ۵۷. چیزی نبود. بجز کارخانه مهمل بافی‌ چند گروه کمنیستی کوچک و بزرگ و ملی‌ مذهبی ها

اینهم یک داستان تخیلی از یک آدم بیکار.

آهنگ مرا ببوس بعد از کودتای 28 مرداد منتشر شد و با توجه به تم غم انگیزی که داشت با روحیه آن زمان مردم جور در می آمد و خیلی پرطرفدار شد چون جبهه ملی که آن زمان بزرگترین گروه اپوزیسیون بود هم مثل اپوزیسیون امروز اهل فحش دادن و گریه بود و اهل مبارزه نبود مبارزه را چپها و مذهبی ها می کردند بخاطر همین هم بعد از انقلاب مذهبیون چپها را قتل عام کردند چون می دانستند آنها کنار بیا نیستند ولی ملی ها را کبریت بی خطر می دانستند حتی بعد از قتل فروهر خامنه ای در نماز جمعه گفت چرا این بیچاره را کشتید این دشمن بی خطر بود و امروز سراسر اپوزیسیون ایران را دشمنان بی خطر پر کردند

وقتی داستان کلاغ و روباه برای دوره ابتدایی از آن یک فرانسه ایی میباشد و . داستان کلاغ و عقاب برای یک روسیه ایی . و شعر شهریار ، علی ای همای وحشت تو چه آفتی از آن یک ایرانی در چند قرن اخیر ،. و باید همچنین شعری بنام توده ایی های بی هویت باشد ،. و نمیگویم که ابوفضل خان برادر پروین اعتصامی چگونه شعرهای خواهرش را سانسور و طبق میل خود به زیر چاپ می برد ،. تنها خانواده پرافتخار همان فروغ و پروین و فریدون فرخزاد ......

اینهم یک داستان تخیلی از یک آدم بیکار.

ملودی این ترانه در اصل از یک ترانه قدیمی یونانی است و من اصل ان را به یونانی قبل از انقلاب , از رادیو ضبط کرده بودم .به نظر اقای علی تجویدی و پرویز یاحقی هم این یک ترانه یونانی است که شعر فارسی رویش گذاشته اند .

آهنگ مرا ببوس بعد از کودتای 28 مرداد منتشر شد و با توجه به تم غم انگیزی که داشت با روحیه آن زمان مردم جور در می آمد و خیلی پرطرفدار شد چون جبهه ملی که آن زمان بزرگترین گروه اپوزیسیون بود هم مثل اپوزیسیون امروز اهل فحش دادن و گریه بود و اهل مبارزه نبود مبارزه را چپها و مذهبی ها می کردند بخاطر همین هم بعد از انقلاب مذهبیون چپها را قتل عام کردند چون می دانستند آنها کنار بیا نیستند ولی ملی ها را کبریت بی خطر می دانستند حتی بعد از قتل فروهر خامنه ای در نماز جمعه گفت چرا این بیچاره را کشتید این دشمن بی خطر بود و امروز سراسر اپوزیسیون ایران را دشمنان بی خطر پر کردند

راجر اسکرتن استاد فلسفه هوارد. از محدود کسانی.که سال ۵۷ ایران را بر خلاف روشنفکران چپ آن زمان مثل جان پول سارتر یا میشک فوکو محکوم کرد. ۴ سال بعد از به دست گرفتن حکومت به دست آخوند‌ها خطاب به حامیان چپ ایرانی‌ نوشت. « در رثای ایران » نوشته او.کیفر خواستی‌ بر ضد انقلاب ۵۷ و حامیان چپ و ملی‌ مذهبی. «چه کسی ایران را بخاطر می‌آورَد؟. چه کسی هجوم گله‌وار و شرم‌آورِ خبرنگار‌ها و روشنفکران [غربی] برای همراهی با انقلاب[اسلامی] را بخاطر می‌آورَد؟ چه کسی کارزارهای تبلیغاتی هیستریک علیه شاه را بخاطر می‌آورَد؟ چه کسی هزاران دانشجوی ایرانی در دانشگاه‌های غربی را به یاد دارد که مزخرفات مارکسیستیِ مُدِ روز را که رادیکال‌های پشتِ میزنشین به آن‌ها می‌فروختند، با اشتیاق می‌خریدند؟ همان‌هایی که بعدها جریان فریب‌ها و شورش‌هایی را رهبری کردند که به سقوط شاه منتهی شد. چه کسی آزادی و امنیتی را بخاطر دارد که در پرتو آن روزنامه‌ نگارها می‌توانستند در ایران بچرخند و به جمع‌آوری شایعاتی بپردازند که بتوانند چاشنی داستان‌های خیالی‌شان درباره حکومت وحشت کنند؟…

بله! شاه، خود رأی (autocrat) بود، اما خود رأئی و ستمگری (tyranny) دو چیز یکسان نیستند».سخن اسکروتن نشان می‌دهد که در دوران استیلای مارکسیسم سرکوبگرانِ اندیشه �\ چه در روسیه شوروی و چه در فرانسه و انگلیس و ایران �\ از اَبزارِ مشابهی در مقابله با دگراندیشان استفاده کرده‌اند: سرکوب و سانسور!.آنچه که اسکروتن «فاجعه» می‌نامید یادآور سرنوشت میخائیل بولگاکف، نویسنده بزرگ اوکرائینی تبارِ روسیه است که در زیرِ پلید‌ترین سرکوب‌ها و سانسور‌های استالینی نوشته بود: �\ «همه کارهایم نقدهای نامطلوب و سُخره آمیز دریافت کرده‌اند، و نام من نه فقط در مطبوعاتِ ادواری که حتی درکتاب‌های دائرة المعارف کبیر شوروی و دائرة المعارف ادبی شوروی لجن مال شده است… روز به روز نقدهای مطبوعات بی‌رحمانه تر شده به طوری که الان این نقدها به فحش و ناسزاهای عنان گسیخته مبدل شده‌اند… من هیچ توانی برای دفاع از خود ندارم». فقط یک . تمامی جنبش سال ۵۷. چیزی نبود. بجز کارخانه مهمل بافی‌ چند گروه کمنیستی کوچک و بزرگ و ملی‌ مذهبی ها

مبشری نبود. حزب توده شایعه راه انداخت. برای دختر خسرو روزبه بود.افسر تودهی. یکی‌ از جنجالی‌ترین مخالفین پهلوی. صرف نظر از اعدام او که سو استفاده سیاسی نکنید. من مخالف هرگونه اعدام هستم.حتا بر آخوند ها. این افسر عزیز ارتش کارش این بود.که سازمان افسران حزب توده را ایجاد.با کمک آن‌ها کودتاه و حکومت سوسیالیستی ایران در زیر چتر حمایت اتحاد جماهیر شوروی را ایجاد کنند. یعنی‌ استالین. که در کارنامه خود ۳۰ میلیون کشتار داشت. به او می‌‌گفت.رفیق یوسف. ولی به شاه می‌‌گفت دیکتاتور. ولی بلا افغانستان می‌‌خواست به سر ما آورد.تصور کنید حکومت کمنیستی در آن زمان. مملکت شیعه زده تازه از دست قجار آزاد. شیوه کار. تنها به دست خود بیش از ۴ نفر از رفیق‌ها خود را کشت. چون به قول خودش خاهن بودند. قتل پنجم. یک روزنامه نگار مستقل که حتا ضد پهلوی بود. به امید اینکه با کشتن او.توده قتل او را به گردن پهلوی اندازند.و طغیان کنند.اگر این را در کنار کشتار خونین سازمان مجاهدین در میان خود. که منجر به ایجاد سازمان مارکسیستی پیکار شد.آیا تردید نباید داشته باشیم. که کل جنبش ۵۷ زیر پرسش برد؟

مبشری نبود. حزب توده شایعه راه انداخت. برای دختر خسرو روزبه بود.افسر تودهی. یکی‌ از جنجالی‌ترین مخالفین پهلوی. صرف نظر از اعدام او که سو استفاده سیاسی نکنید. من مخالف هرگونه اعدام هستم.حتا بر آخوند ها. این افسر عزیز ارتش کارش این بود.که سازمان افسران حزب توده را ایجاد.با کمک آن‌ها کودتاه و حکومت سوسیالیستی ایران در زیر چتر حمایت اتحاد جماهیر شوروی را ایجاد کنند. یعنی‌ استالین. که در کارنامه خود ۳۰ میلیون کشتار داشت. به او می‌‌گفت.رفیق یوسف. ولی به شاه می‌‌گفت دیکتاتور. ولی بلا افغانستان می‌‌خواست به سر ما آورد.تصور کنید حکومت کمنیستی در آن زمان. مملکت شیعه زده تازه از دست قجار آزاد. شیوه کار. تنها به دست خود بیش از ۴ نفر از رفیق‌ها خود را کشت. چون به قول خودش خاهن بودند. قتل پنجم. یک روزنامه نگار مستقل که حتا ضد پهلوی بود. به امید اینکه با کشتن او.توده قتل او را به گردن پهلوی اندازند.و طغیان کنند.اگر این را در کنار کشتار خونین سازمان مجاهدین در میان خود. که منجر به ایجاد سازمان مارکسیستی پیکار شد.آیا تردید نباید داشته باشیم. که کل جنبش ۵۷ زیر پرسش برد؟

راجر اسکرتن استاد فلسفه هوارد. از محدود کسانی.که سال ۵۷ ایران را بر خلاف روشنفکران چپ آن زمان مثل جان پول سارتر یا میشک فوکو محکوم کرد. ۴ سال بعد از به دست گرفتن حکومت به دست آخوند‌ها خطاب به حامیان چپ ایرانی‌ نوشت. « در رثای ایران » نوشته او.کیفر خواستی‌ بر ضد انقلاب ۵۷ و حامیان چپ و ملی‌ مذهبی. «چه کسی ایران را بخاطر می‌آورَد؟. چه کسی هجوم گله‌وار و شرم‌آورِ خبرنگار‌ها و روشنفکران [غربی] برای همراهی با انقلاب[اسلامی] را بخاطر می‌آورَد؟ چه کسی کارزارهای تبلیغاتی هیستریک علیه شاه را بخاطر می‌آورَد؟ چه کسی هزاران دانشجوی ایرانی در دانشگاه‌های غربی را به یاد دارد که مزخرفات مارکسیستیِ مُدِ روز را که رادیکال‌های پشتِ میزنشین به آن‌ها می‌فروختند، با اشتیاق می‌خریدند؟ همان‌هایی که بعدها جریان فریب‌ها و شورش‌هایی را رهبری کردند که به سقوط شاه منتهی شد. چه کسی آزادی و امنیتی را بخاطر دارد که در پرتو آن روزنامه‌ نگارها می‌توانستند در ایران بچرخند و به جمع‌آوری شایعاتی بپردازند که بتوانند چاشنی داستان‌های خیالی‌شان درباره حکومت وحشت کنند؟…

بله! شاه، خود رأی (autocrat) بود، اما خود رأئی و ستمگری (tyranny) دو چیز یکسان نیستند».سخن اسکروتن نشان می‌دهد که در دوران استیلای مارکسیسم سرکوبگرانِ اندیشه �\ چه در روسیه شوروی و چه در فرانسه و انگلیس و ایران �\ از اَبزارِ مشابهی در مقابله با دگراندیشان استفاده کرده‌اند: سرکوب و سانسور!.آنچه که اسکروتن «فاجعه» می‌نامید یادآور سرنوشت میخائیل بولگاکف، نویسنده بزرگ اوکرائینی تبارِ روسیه است که در زیرِ پلید‌ترین سرکوب‌ها و سانسور‌های استالینی نوشته بود: �\ «همه کارهایم نقدهای نامطلوب و سُخره آمیز دریافت کرده‌اند، و نام من نه فقط در مطبوعاتِ ادواری که حتی درکتاب‌های دائرة المعارف کبیر شوروی و دائرة المعارف ادبی شوروی لجن مال شده است… روز به روز نقدهای مطبوعات بی‌رحمانه تر شده به طوری که الان این نقدها به فحش و ناسزاهای عنان گسیخته مبدل شده‌اند… من هیچ توانی برای دفاع از خود ندارم». فقط یک . تمامی جنبش سال ۵۷. چیزی نبود. بجز کارخانه مهمل بافی‌ چند گروه کمنیستی کوچک و بزرگ و ملی‌ مذهبی ها

آهنگ مرا ببوس بعد از کودتای 28 مرداد منتشر شد و با توجه به تم غم انگیزی که داشت با روحیه آن زمان مردم جور در می آمد و خیلی پرطرفدار شد چون جبهه ملی که آن زمان بزرگترین گروه اپوزیسیون بود هم مثل اپوزیسیون امروز اهل فحش دادن و گریه بود و اهل مبارزه نبود مبارزه را چپها و مذهبی ها می کردند بخاطر همین هم بعد از انقلاب مذهبیون چپها را قتل عام کردند چون می دانستند آنها کنار بیا نیستند ولی ملی ها را کبریت بی خطر می دانستند حتی بعد از قتل فروهر خامنه ای در نماز جمعه گفت چرا این بیچاره را کشتید این دشمن بی خطر بود و امروز سراسر اپوزیسیون ایران را دشمنان بی خطر پر کردند

ملودی این ترانه در اصل از یک ترانه قدیمی یونانی است و من اصل ان را به یونانی قبل از انقلاب , از رادیو ضبط کرده بودم .به نظر اقای علی تجویدی و پرویز یاحقی هم این یک ترانه یونانی است که شعر فارسی رویش گذاشته اند .

اینهم یک داستان تخیلی از یک آدم بیکار.

وقتی داستان کلاغ و روباه برای دوره ابتدایی از آن یک فرانسه ایی میباشد و . داستان کلاغ و عقاب برای یک روسیه ایی . و شعر شهریار ، علی ای همای وحشت تو چه آفتی از آن یک ایرانی در چند قرن اخیر ،. و باید همچنین شعری بنام توده ایی های بی هویت باشد ،. و نمیگویم که ابوفضل خان برادر پروین اعتصامی چگونه شعرهای خواهرش را سانسور و طبق میل خود به زیر چاپ می برد ،. تنها خانواده پرافتخار همان فروغ و پروین و فریدون فرخزاد ......