آیا زمین با طناب‌های کیهانی آویزان است؟

به نظر می‌رسد این پیش فرض یک رمان علمی تخیلی است: اگر زمین واقعاً درون یک تونل مغناطیسی غول پیکر وجود داشته باشد، چه؟ بر اساس یک مطالعه پیش از چاپ منتشر شده در مجله علمی Astrophysical Journal، این مفهوم خیالی ممکن است کمتر از آن چیزی که به نظر می‌رسد پوچ باشد. در واقع، ایده محققان ایده‌ای است که می‌تواند به معنای واقعی کلمه نقشه‌ی جهان ما را دوباره ترسیم کند.

به گزارش فرادید؛ دانشمندان از دهه ۱۹۶۰ می‌دانستند که دو ساختار رادیویی به ظاهر مجزا وجود دارد (که در نجوم به عنوان هر جسمی که امواج رادیویی قوی ساطع می‌کند تعریف می‌شود) که می‌توان آن‌ها را به طور قطعی با فناوری زمین شناسایی کرد. این مطالعه جدید نشان می‌دهد که این سازه‌های رادیویی شبیه طناب‌های بلند هستند و طول آن‌ها تقریباً ۱۰۰۰ سال نوری است و حدود ۳۵۰ سال نوری از سیاره ما فاصله دارد.

تحقیقات دانشمندان دانشگاه ایالتی پن همچنین نشان می‌دهد که این دو ساختار علاوه بر نزدیکی زمین (به طور نسبی) به یکدیگر متصل هستند و در نتیجه اساساً ما را احاطه کرده‌اند.

یک لوله غول پیکر متشکل از پیچک‌های عظیم و مغناطیسی را تصور کنید که ممکن است کمی شبیه طناب‌های بلند و باریک باشد. این پیچک‌ها شامل یک میدان مغناطیسی و ذرات باردار هستند که موفق می‌شوند این دو ساختار رادیویی را به هم پیوند دهند و به طور مؤثر ساختاری تونل‌مانند را ایجاد کنند که شامل زمین و همچنین بخش کوچکی از کهکشان راه شیری می‌شود - حداقل ایده همین است.
یافته‌های دانشمندان می‌تواند به محققان آینده در تلاش برای ایجاد مدلی جامع از میدان‌های مغناطیسی در دیگر کهکشان‌ها و درک ساختار‌های مشابه کشف‌شده از طریق مشاهدات نجومی کمک کند.

آن‌ها همچنین پیش‌بینی می‌کنند که وقتی محققان بتوانند این ساختار‌های رادیویی را با وضوح بالاتر مشاهده کنند، ویژگی‌های دیگری از جمله «ساختار رشته‌ای بسیار پیچیده‌تر» را در میان چیز‌های دیگر کشف خواهند کرد. دانشمندان می‌گویند، اگر بتوانیم آن‌ها را با چشمان خود تشخیص دهیم، این ساختار‌ها بسیار الهام‌بخش خواهند بود.

دکتر جنیفر ال وست، یکی از نویسندگان مقاله و ستاره شناس میگوید: اگر ما می‌توانستیم نور رادیویی را ببینیم، آنگاه ما (در نیمکره شمالی) چندین تکه درخشان را می‌دیدیم که در فاصله بسیار زیادی از آسمان امتداد دارند.  این تکه‌ها روی آسمان ثابت می‌شوند و موقعیت و جهت خود را در طول یک شب و در طول فصول تغییر می‌دهند، درست مانند ستاره‌ها و صورت‌های فلکی.

این تحقیق علمی جدید در مورد ساختار‌های باشکوه، سعی شده است تا تمام انواع مختلف مشاهدات ستاره شناسان را در طول سال‌ها در نظر بگیرد. دانشمندان تازه شروع به یادگیری بیشتر درباره این میدان‌های مغناطیسی کرده‌اند، و مصمم هستند تا جایی که ممکن است دلیل وجود این میدان‌های مغناطیسی و نحوه تأثیر آن‌ها بر شکل‌گیری ستاره‌ها و سیاره‌ها را بفهمند.
یکی از نظریه‌های مغناطیس در کهکشان‌ها نظریه دینامو نامیده می‌شود - این نظریه‌ای است که میدان مغناطیسی زمین و خورشید ما را توضیح می‌دهد، و اینکه آن‌ها از ذرات باردار و چرخشی تولید می‌شوند. گمان می‌شود که مسئول تولید میدان‌های مغناطیسی در کهکشان‌ها نیز هست، اما برای حمایت از این فرضیه به شواهد بیشتری نیاز داریم.

در این مطالعه دانشمندان سعی کردند محیط محلی را ترسیم کنند تا زمانی که مدل‌هایی از کل میدان مغناطیسی کهکشانی می‌سازند، بتوانند سهم محلی را در نظر بگیرند. ما باید بفهمیم که در نمای نزدیک به چه چیزی نگاه می‌کنیم تا بتوانیم تصویر بزرگتر را درک کنیم. امیدوارم این گامی در جهت درک میدان مغناطیسی کل کهکشان ما و کیهان باشد.