دانستنی‌هایی درباره اچ‌آی‌وی
رأی دهید
به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "کر2"، کمبود اطلاعات درباره اچ‌آی‌وی می تواند مشکل آفرین باشد و موجب پیش داوری یا بدرفتاری با افراد مبتلا به بیماری شود. در ادامه با برخی حقایق درباره اچ‌آی‌وی بیشتر آشنا می شویم.
ابتلا به اچ‌آی‌وی از طریق بوسیدن امکان پذیر نیست. در شرایطی که اچ‌آی‌وی از طریق خون، مایع منی، ترشحات واژن، مایعات پیش آب، ترشحات مقعد و شیر مادر منتقل می شود، اما این اتفاق از طریق بزاق رخ نمی دهد. اچ‌آی‌وی نمی تواند در بزاق دوام بیاورد، از این رو، خطر ابتلا به بیماری از طریق بوسیدن بسیار کم تا صفر است. همچنین، بزاق حاوی آنزیم ها و پروتئین هایی است که با عفونت مبارزه می کنند. دو فردی که همدیگر را می بوسند باید دارای زخم های باز و خونریز در دهان خود باشند تا احتمال انتقال اچ‌آی‌وی از طریق بوسیدن وجود داشته باشد. این شرایط بسیار نادر است.
اچ‌آی‌وی از طریق اشک یا عرق منتقل نمی شود. تنها در صورتی که خون در مایعات بدن که پیش‌تر به آنها اشاره شد، وجود داشته باشد، احتمال انتقال اچ‌آی‌وی وجود دارد و در غیر این صورت، لمس فردی که در حال گریه یا تعریق است موجب ابتلا به بیماری نمی شود.
اچ‌آی‌وی می تواند تا 42 روز به واسطه استفاده از سوزن آلوده منتقل شود. به گفته مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری آمریکا، اچ‌آی‌وی می تواند تا 42 روز روی سوزن سرنگ آلوده دوام بیاورد.
اچ‌آی‌وی با به اشتراک گذاشتن غذا، نوشیدنی یا یک توالت منتقل نمی شود.
اچ‌آی‌وی به واسطه دست دادن یا بغل کردن منتقل نمی شود.
افراد مبتلا به اچ‌آی‌وی با افزایش خطر ابتلا به برخی انواع سرطان مواجه هستند. به واسطه تضعیف سیستم ایمنی بدن توسط ویروس اچ‌آی‌وی، افراد مبتلا به بیماری می توانند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان، از جمله سارکوم کاپوسی - نوعی سرطان که بینی، دهان، گلو و رگ های خونی را تحت تاثیر قرار می دهد، لنفوم، سرطان دهانه رحم، سرطان ریه، سرطان مقعد، و سرطان های دهان قرار دارند.
افراد مبتلا به اچ‌آی‌وی اغلب با احساس درد مواجه هستند. افراد بسیاری که از اچ‌آی‌وی رنج می برند با درد مزمن، از جمله سردرد، درد مفاصل، یا شکم درد مواجه هستند. درد معمولا با دلایل مختلف، از جمله خود ویروس اچ‌آی‌وی، آسیب عصبی (نوروپاتی محیطی)، سرطان، عفونت های دیگر یا روش های درمان اچ‌آی‌وی مرتبط است.
امکان ابتلا به اچ‌آی‌وی از طریق خالکوبی یا پیرسینگ بدن وجود دارد. احتمال این که سوزن های مورد استفاده یا جوهر در معرض اچ‌آی‌وی بوده باشند، وجود دارد.
اچ‌آی‌وی می تواند از مادر به جنین یا نوزاد منتقل شود. احتمال انتقال اچ‌آی‌وی طی بارداری، تولد یا زمان شیر دادن به نوزاد وجود دارد. با این وجود، درمان اچ‌آی‌وی طی این زمان ها می تواند خطر انتقال بیماری را کاهش دهد.
اچ‌آی‌وی از طریق حشرات منتقل نمی شود. برخلاف باور برخی افراد، اچ‌آی‌وی از طریق پشه، کنه یا حشرات دیگر منتقل نمی شود.
بسیاری از علائم اولیه اچ‌آی‌وی شبیه به سرماخوردگی یا آنفلوآنزا هستند. علائم اولیه اچ‌آی‌وی اغلب شامل خستگی، سردرد، تب خفیف، سرفه، تورم گره های لنفاوی، کاهش وزن، حالت تهوع، اسهال، آبریزش یا گرفتگی بینی می شوند، از این رو، تمایز آن از یک سرماخوردگی ساده یا آنفلوآنزا می تواند دشوار باشد. این علائم به طور معمول طی دو تا شش هفته پس از قرار گرفتن در معرض ویروس پدیدار شده و می توانند بین یک هفته تا یک ماه ادامه داشته باشند.
اچ‌آی‌وی می تواند موجب تغییرات ناگهانی در قاعدگی شود. اچ‌آی‌وی می تواند شرایط دوره های قاعدگی را به سرعت تغییر داده و به عنوان مثال موجب قاعدگی سبک‌تر یا سنگین‌تر، عقب افتادن قاعدگی، و تشدید کرامپ های قاعدگی، تحریک پذیری پستان و خستگی شود.
افراد مبتلا به اچ‌آی‌وی در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به هپاتیت C قرار دارند. هپاتیت C یک بیماری ویروسی است که موجب التهاب کبد می شود. هر دو بیماری از ماهیت ویروسی برخوردار هستند و می توانند به واسطه استفاده از سوزن سرنگ آلوده منتقل شوند. بنابر مطالعه ای که در نشریه Lancet منتشر شد، افراد مبتلا به اچ‌آی‌وی در مقایسه با افرادی که به بیماری مبتلا نیستند، شش برابر احتمال بیشتری دارد به هپاتیت C مبتلا شوند. از آنجایی که هر دو بیماری از علائم مشابه بسیاری برخوردار هستند، هپاتیت C ممکن است تشخیص داده نشود.
افراد مبتلا به اچ‌آی‌وی می توانند تقریبا به اندازه افراد دیگر عمر کنند. با درمان مداوم، تجربه طول عمر مشابه با افرادی که به اچ‌آی‌وی مبتلا نیستند، امکانپذیر است.
استفاده از کیت های آزمایش خانگی برای تشخیص ابتلا به اچ‌آی‌وی امکانپذیر است. سازمان غذا و داروی آمریکا دو کیت آزمایش خانگی برای تشخیص اچ‌آی‌وی را تایید کرده است که شامل Home Access HIV-1 Test System و OraQuick HIV می شوند.
