نگاه یک بلاگر: ما ملت نمونه‌ایم!

و ما کماکان روی خطوط می رانیم، دوبله پارک می کنیم، به هر بهانه بوق می زنیم، توی همه ی حرف ها و رفتارها پی رگه هایی از توهین می گردیم، حق هم را توی صف ها می خوریم، به حریم خصوصی هم توی اتوبوس و مترو تجاوز می کنیم، وقتی سطل زباله بیشتر از چند قدم با ما فاصله داشته باشد زباله را داخل جوی آب می اندازیم. به سادگی فحش می دهیم، به سرعت قضاوت می کنیم، به اندازه مراسم سبزی پاک کنی مامان بزرگ هایمان نسبت ب زندگی خصوصی دیگران حس فضولی داریم. پایان نامه هایمان را جعل می کنیم و نصف مقالاتمان دزدی است و تحقیق کلاسی مان حاصل کار کس دیگری است. هنوز حق کپی رایت را رعایت نمی کنیم و آلبوم ها را بیرون نیامده دانلود می کنیم و از چراغ قرمز رد می شویم توی چشم هم دروغ می گوییم و قسم می خوریم.هنوز تمام مدت از وسایل نقلیه شخصی استفاده می کنیم، لباس های تکراری نمی پوشیم و کاغذ را بازیافت نمی کنیم و منابع طبیعی را هدر می دهیم و درست مسواک نمی زنیم و مراقب عذا خوردنمان نیستیم  و کلی لوازم ارایش و عطر و ادکلن خفن داریم ولی کتاب برایمان گراان است و دهانمان بو میدهد و تابستان ها بوی عرق می گریم و بالاترین امار جراحی پلاستیک را داریم. بعد همینجور نشسته ایم ک پس چرا اوضاع بهتر نمیشود.

وبلاگ چراغی در دست، چراغی در دلم