آیا حجاب بر جاذبه جنسی اثر دارد؟

ایران وایر , همایون خیری : گرچه تبلیغات دستگاه‌های رسمی در ایران تحقیقاتی که اثر منفی حجاب بر جاذبه جنسی را تایید کنند، در حوزه عناد با آموزه‌های دینی طبقه بندی می‌کنند اما اواخر سال گذشته نتایج یک تحقیق تازه از پژوهش‌گران دانشگاه شیراز حجاب را عامل از دست رفتن جاذبه جنسی و نداشتن تمایل به تشکیل خانواده نشان داد.

 

نتایج این تحقیق که در نشریه علمی «بایگانی رفتارهای جنسی»، منتشر شده، حاکی از آن است که نوع حجاب می‌تواند سلامتی نسل‌های بعدی را نیز به خطر بیندازد.

 

در این تحقیق علمی که عنوان آن «اثرات پوشش مذهبی بر رتبه بندی جذابیت زنان مسلمان از نظر مردان مسلمان» است، نشان داده شده که در یک مقایسه تصویری میان زنان با حجاب، کم جاذبه‌ترین زن از نگاه مردان، زنی ا‌ست که برای پوشاندن خود از چادر استفاده کرده است.

 

اساس تحقیق پژوهش‌گران دانشگاه شیراز مبتنی بر روشی‌ است که «سازمان بهداشت جهانی» معرفی می‌کند وعبارت است از سنجش نسبت دور کمر به دور باسن در زنان و مردان که به اختصار به نام «WHR» شناخته می‌شود.

 

نسبت دور کمر به باسن که با معیار زیست توده یا بیوماس (Biomass) متفاوت است، یکی از مهم‌ترین ابزارهای سنجش سلامتی‌ به شمار می رود. دلیل اهمیت این نسبت در تغییراتی ا‌ست که بر اساس تجمع چربی در دو نقطه مشخص از بدن ایجاد می‌شود. این دو نقطه کمر و باسن هستند و در مردان و زنان مهم‌ترین نقاط بدن برای تجمع چربی به شمار می‌روند.

افزایش چربی در بدن نشانه چاقی‌ است و در اولین قدم زمینه ابتلا به دیابت را در زنان و مردان فراهم می‌کند.  

 

بر اساس معیار کمر به باسن، نسبت ۷ به ۱۰ برای زنان و ۹ به ۱۰ برای مردان نسبت‌های استاندارد برای تشخیص سلامتی در زنان و مردان به شمار می‌روند.

 

از جنبه تکاملی نیز سلامت بودن نشانه باروری ا‌ست؛ برای نمونه، زنانی که نسبت کمر به باسن آن‌ها بالاتر از ۸  به ۱۰ باشد از توانایی باروری کم‌تری نسبت به زنانی برخوردارند که نسبت کمر به باسن آن‌ها ۷ به ۱۰ است.     

 

اولین تحقیقات علمی که ارتباط سلامتی، باروری و نسبت کمر به باسن و جذابیت در زنان را نشان می‌داد، مربوط به دهه ۱۹۹۰ میلادی‌ است. پژوهش محققان دانشگاه شیراز نیز همین مسیر تحقیقاتی را دنبال کرده است. تحقیقات دهه ۹۰ میلادی نشان می دادند که مردان ۲۵ تا ۸۵ ساله امریکایی باور دارند زنانی که نسبت کمر به باسن آن‌ها کم‎تر است، زنان جذاب‌تر و سالم‌تری هستند و در نتیجه فرزندان سالمی به دنیا می‌آورند.

 

از نظر زیستی، حفظ سلامتی در نسل‌های بعدی مهم‎ترین عامل در انتخاب جفت و در نتیجه آمیزش در گونه‌های مختلف جانداران، از جمله انسان به شمار می‌رود. موفقیت روندهای تکاملی در موجودات زنده هم محصول سلامتی نسل‌ها است.

 

شناخته شده‌ترین روش تشخیص سلامتی جنسی در جانداران، استفاده از علایم بویایی ا‌ست که در انسان به کم‎ترین حد اثرگذاری خود رسیده است. مبنای سنجش سلامتی و باروری جفت‌ها از هم و از دیگران، استفاده از مشخصات شیمیایی هورمون‌ها است که توسط دستگاه بویایی جانوران تشخیص داده می‌شود. اما در مقایسه با جانوران، قدرت بویایی در انسان به کم‌ترین حد تشخیصی خود رسیده است. نتیجه این که در غیاب سنجش از طریق بویایی، تمرکز اصلی در تشخیص سلامتی و باروری جفت‌ها در انسان به‌ تشخیص جذابیت جنسی از طریق دیدن تغییر یافته است.

 

محققان دانشگاه شیراز در گزارش خود می‌نویسند که نسبت اندازه کمر به باسن و تشکیل انحناهای مشخص در این ناحیه از بدن همان معیار سلامتی‌ است. این معیار قابل اندازه‌گیری‌ است و از طریق مشاهده مستقیم نیز قابل تشخیص است. بنابراین، آن چه به عنوان جذابیت ظاهری بدن افراد می‌شناسیم، معیاری علمی ا‌ست که رابطه مستقیمی با سلامتی دارد.

 

مبنای جذابیت ظاهری بر اساس چربی کم‌تر در کمر و باسن که در دهه 90 به عنوان معیار سلامتی در گزارش‌های علمی مورد پذیرش قرار گرفت، نشان داد دخترانی که نسبت اندازه کمر به باسن آن‌ها کم‎تراست، از سطح هورمونی «FSH» و «LH» بالاتری برخوردارند. کار این دو هورمون، تحریک تخمدان از طریق بزرگ شدن فولیکول‌های تخمدان و آزاد شدن تخمک است.

 

در شرایط غیر بیماری، بالا بودن این دو هورمون منجر به بلوغ جنسی در دختران می‌شود و در نتیجه توانایی باروری آن‌ها با آمادگی جسمانی بیش‏تری همراه خواهد شد.

 

تحقیقات اولیه در این زمینه که در دانشگاه تگزاس شروع شده بود، با انتشار مقاله‌ گروهی از پژوهش‌گران بهداشت عمومی دانشگاه مینه‌سوتا در «نشریه بین‌المللی چاقی» (International Journal of Obesity) نشان داد وقتی در زنان نسبت اندازه کمر به باسن بالاتر باشد، حتی اگر میزان زیست توده یا بیوماس آن‌ها پایین‌تر باشد، باز هم توانایی باروری در چنین زنانی کم‌تر خواهد بود.

 

محققان دانشگاه مینه‌سوتا در مقاله خود خاطر نشان کرده‌ بودند که با آزمایش بر روی 41 هزار زن به این نتیجه رسیده‌اند که نسبت کمر به باسن ارتباط مستقیمی با فعالیت جسمانی، مصرف الکل، استعمال دخانیات و تحصیلات زنان دارد و چربی ذخیره شده در نواحی کمر و باسن نشان دهنده بی توجهی به اثرات همین عوامل بر سلامتی و جذابیت ظاهری ا‌ست.

آزمایش طراحی شده توسط پژوهش‌گران دانشگاه شیراز بر مبنای رتبه بندی جذابیت ظاهری، سه تصویر از زنی 23 ساله بود که به ترتیب با پوشش چادر سیاه، مقعنه و مانتوی گشاد سیاه و مقعنه و مانتوی چسبان سیاه در عکس‌ها دیده می‌شد.

 

در جریان آزمایش، 80 مرد مجرد مسلمان با میانگین سنی 21 سال و آشنا به مبانی فرهنگ اسلامی جذابیت ظاهری موجود در این سه تصویر را رتبه بندی کردند.  

 

پژوهش‌گران دانشگاه شیراز می‌گویند تحقیق آن‌ها نشان داده علت نبود جاذبه در زنان چادری مربوط به ناپدید شدن عوامل تشخیص سلامتی‌ است که می‌بایست در انحناهای حاصل از نسبت کمر به باسن دیده شوند. بنابراین، حتی اگر زنی که در چادر پوشیده شده، از سلامتی کامل برخوردار باشد، تشخیص ندادن آن از سوی مشاهده‌گر منجر به حذف او از دایره انتخاب به عنوان جفت خواهد شد. افزون براین، استفاده از چادر می‌تواند به مخفی ماندن ناسالمی زنان نیز منجر شود. به این ترتیب، در اثر حذف نمونه سالم و انتخاب نمونه ناسالم، شانس سلامتی نسل بعدی نیز به دلیل نبود آمیزش والدین سالم کاهش پیدا خواهد کرد.