رابطه بچه دار شدن و خوشبختی از نگاه آمار در آمریکا

آیا بچه دار شدن به یک عمر رضایت از زندگی منجر می شود؟

این سوالی است که ذهن خیلی ها را مشغول کرده و این روزها موضوع بحث های بی پایان است.

مطالعه اخیر توسط دانشگاه های پرینستون و استونی بروک نشان می دهد که فرق زیادی در میزان احساس خوشبختی میان زوج های صاحب فرزند و زوج های بدون فرزند وجود ندارد.

براساس تحلیل مرکز تحقیقات پیو که یک موسسه نظرسنجی است، شادی بیشتر از ازدواج ناشی می شود تا فرزند.

برای مثال تقریبا ۴۰ درصد افرادی که ازدواج کرده اند اما بچه ندارند می گویند "خیلی از زندگی راضی اند" و فقط ۲۳ درصد افرادی که جدا شده اند اما بچه دارند می گویند از زندگی راضی هستند.

برای زوج های بچه دار، تاثیر بچه بر زندگی پدر و مادر همزمان با تغییر نقش سنتی مادر و پدر در خانه، عوض شده.

براساس مرکز تحقیقات پیو، پدر و مادرها به طور متوسط وقت بیشتر و بیشتری با بچه ها می گذرانند – به خصوص پدرها که میزان وقت گذرانی آنها با فرزند از ۱۹۶۵ تا به حال سه برابر شده.

پدرها همچنین نسبت به ۶۰ سال قبل دو برابر وقتشان را صرف خانه داری می کنند.

مطالعه پیو نشان داد که این روند به همگرایی نقش مادر و پدر در خانه اشاره دارد.

تا چند سال پیش، بیش از نیمی از پدرها می گفتند که برای بچه ها ایده آل است که مادرها بیرون از خانه کار نکنند. حالا تعداد کمتری چنین نظری دارند.

از طرف دیگر از هر ده مادر یکی می گوید که اگر کار نکند برای بچه ها بهتر است.

وقتی نوبت به وقت گذرانی اعضای خانواده با هم می رسد، مردها هنوز می گویند که وقت کافی برای آن صرف نمی کنند.

فقط نیمی از آنها می گویند که وقت کافی و با کیفیت با خانواده می گذرانند. در مقابل ۷۰ درصد زنها از میزان وقتی که با خانواده می گذرانند خوشحالند.

اما صرف نظر از اینکه چه کسی چه می کند، یک چیز روشن است – بیشتر آمریکایی ها فکر می کنند مسیر حرکت زندگی درست است.

اکثریت پدر و مادرها هم می گویند که والدین خوبی هستند، البته مادرها کمی بیش از پدرها از عملکرد خود در ارتباط با فرزندان راضی اند.