عادات عجیب غذاییِ ۹ دیکتاتور جهان

فرادید: سوپ مار کبرا و مرغ سوخاری کنتاکی از جمله غذاهای محبوب دیکتاتورهای جهان در قرن بیستم بود. ویکتوریا کلارک و ملیسا اسکات در کتاب «غذای دیکتاتورها: راهنمایی بد برای سرگرم کردن ستمکاران» به غذای محبوب برخی از دیکتاتورهای جهان پرداختند.
 
به گزارش فرادید به نقل از بیزینس اینسایدر، در ادامه تلاش کردیم تا چند مورد جالب را از بین دیکتاتورها پیدا کنیم. عادات غذایی برخی از آن‌ها به شدت چندش آور است. غذای مصرفی بدون شک بر روی خلق و خوی شخص اثر مستقیم دارد.
 
کیم جونگ ایلاو عاشق سوپ باله کوسه و سوپ گوشت سگ بود. او می‌گفت که این غذاها به او مصونیت و قدرت می‌بخشد. گفته می‌شد که او یکی از مشتریان اصلی مشروبات الکلی هنسی نیز بوده است.
 
کیم جونگ ایل بین سال‌های 1994 تا 2011 رهبر کره شمالی بود که با بحران اقتصادی نیز دست و پنجه نرم می‌کرد. گفته می‌شود که او گروهی از زنان را به استخدام خود درآورده بود تا آن‌ها دانه دانه‌ی برنج‌هایی که برای او سرو می‌شوند را از نظر اندازه، رنگ و وزن بررسی کنند تا تفاوتی با هم نداشته باشند.
 

هیتلراو گیاه خوار بود و تا آخر زندگی‌اش فقط پوره سیب زمینی و سوپ می‌خورد. شاید گیاه خواری هیتلر نشات گرفته از ایدئولوژیک او بوده است. البته یک فرضیه دیگر نیز وجود دارد: احتمالا هیتلر به دلیل ابتلا به نفخ مزمن و یبوست ترجیح داده بود تا فقط رژیم غذایی گیاه خواری را دنبال کند.
 
15 نفر پیش از او غذای را امتحان می‌کردند. اگر هیچ یک در طول 45 دقیقه نقش بر زمین نشدند، آن غذا برای هیتلر سرو می‌شد. او پیشوای آلمان نازی بود که صفحه‌ای مهم در تاریخ به او تعلق دارد.

 

«گوزیناکی» نوعی شیرینی گرجستانی استاو عاشق غذاهای گرجستانی بود. گردو، سیر، آلو، انار و شراب بخش اصلی آشپزی گرجستانی محسوب می‌شود. استالین از اواسط دهه 20 میلادی رهبری شوروی سابق را بر عهده داشت و تا زمان مرگش در سال 1953 در مسند قدرت باقی ماند. وی صنعتی شدن و اشتراکی شدن را در دستور کار قرار داد که همین کار موجب همزمانی قحطی گسترده، اردوگاه‌های کار اجباری گولاگ و پاکسازی بزرگ (عملیات سرکوب سیاسی در اتحاد جماهیر شوروی از ۱۹۳۶ تا ۱۹۳۸) شد.
 
جالب اینجا است که یکی از آشپزهای شخصی ژوزف استالین «اسپیریدون پوتین» بود. وی پدر بزرگ ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور کنونی روسیه است.
 

بنیتو موسولینیاو عاشق سالاد سیر و لیموی تازه بود و می‌گفت که غذاهای فرانسوی «مزخرف» هستند. بنیتو موسولینی حزب فاشیست ایتالیا را از دهه 20 میلادی تشکیل داد و قدرت را به دست گرفت. او در جریان جنگ جهانی دوم به هیتلر پیوست، اما مدتی بعد از قدرت خلع و محاکمه شد.
 
موسولینی مایل بود تا در خانه‌اش و در کنار همسر و پنج فرزندش غذا بخورد. زمان سرو غذا در خانه‌ی آن‌ها راس ساعت خاصی بود و همه افراد می‌بایست پیش از ورود او، سر میز حاضر باشند.
 
عیدی امینوی رهبر خودکامه، دیکتاتور نظامی و همچنین سومین رئیس جمهور اوگاندا از ژانویه سال ۱۹۷۱ تا آوریل سال ۱۹۷۹ بود. گفته می‌شود که او روزی 40 پرتقال می‌خورد و در زمان تبعیدش در عربستان سعودی، از طرفداران KFC شده بود. عیدی امین عاشق بز بریانی، کاساو و نان ارزن بود.
 
او از طریق کودتای نظامی، رئیس جمهور منتخب را کنار زد و خود را به عنوان رئیس جمهور جدید معرفی کرد. او هشت سال با وقاحت تمام حکومت کرد و حدود 300 هزار نفر را کشت.
 
عیدی امین این طور فکر می‌کرد که پرتقال، ویاگرای طبیعت است. امین برای مدتی عاشق تمام عادات غذایی بریتانیایی از جمله چای بعد از ظهر شده بود. حتی شایعاتی مبنی بر آدم خوار بودن عیدی امین مطرح شده بود.

پل پوتسوپ مار کبرا غذای مورد علاقه پل پوت بودپل پوت، سیاست‌مدار کامبوجی، رهبر جنبش خِمِرهای سرخ بود و از ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۹ میلادی بر کامبوج حکومت کرد. او از گوشت گوزن، خرس وحشی، مار، میوه تازه، کنیاک و شراب چینی لذت می‌برد. حتی گفته می‌شود که سوپ مار کبرا نیز از غذاهای محبوب او بوده است.
 
پل پوت و حزب کمونیستی‌اش در کامبوج «برنامه مهندسی اجتماعی» را مدیریت کردند که طی آن، حدود 2 میلیون کامبوجی (معادل ۲۱ درصد کل جمعیت کامبوج) جان خود را بر اثر کار زیادی، گرسنگی و محاکمه از دست دادند. پل پوت عاشق غذاهای لوکس بود، در حالی که باقی مردم کامبوج تنها آب و سوپ برنج می‌خوردند.
 

نیکولای چائوشسکوچائوشسکو طرفدار لازانیای سبزیجات، گوجه، پیاز، سالاد و استیک بود. نیکولای چائوشسکو، رییس حزب کمونیست رومانی بین سال‌ها 1965 تا 1989 میلادی بود. آزادی بیان و هر نوع مخالفتی با اشد مجازات در دولت او همراه بود. پلیس مخفی نیز حضوری فعال در آن‌ها سال‌ها داشت.
 
چائوشسکو با غذاهایی که ظاهر و تزئین خوبی نداشتند، برخورد خوبی نداشت. او غذاهایی که در مراسم رسمی برایش آورده می‌شد را روی زمین می‌انداخت و تا می‌توانست با پا بر روی آن‌ها می‌کوبید.
 

فرانسیسکو ماسیاس انگوئماوی سیاست‌مدار اهل گینه استوایی بود. او عاشق نوعی چای به نام «بهنگ» بود که از گیاه حشیش و ایبوگا نیز در آن استفاده می‌شد و خاصیت توهم زایی داشت. او نخستین رئیس جمهور گینه استوایی بود که با قتل و تبعید از مخالفانش پذیرایی می‌کرد. از عادات غذایی او اطلاعات زیادی در دست نیست، اما شایعه شده بود که او آدم خوار است و جمجمه‌ها را در یخچال خانه‌اش نگهداری می‌کند.
 
فرانسوا دووالیهفرانسوا دووالیه، معروف به پاپادوک، در زمان رسیدن به قدرت مبتلا به دیابت، مشکلات قلبی و آماس مفاصل بود. به همین دلیل، همسر فرانسوا مجبور بود تا آخر زندگی‌اش با قاشق به او غذا دهد.
 
فرانسوا پیش از رسیدن به قدرت، یک پزشک بود و با این وعده سر کار آمد که به جمعیت سیاه پوستان کشورش هائیتی خدمت کند. اما دیری نپایید که پلیس مخفی شکل گرفت و حدود 30 هزار نفر از مخالفانش دستگیر و کشته شدند. گفته می‌شود که تفریح پس از شام او این بود که به سیاه چال برود و شاهد شکنجه شدن مخالفانش باشد.