بخش نخست.. در ارآن وباکو هم متاسفانه فارسی قدغن است. مگر میتوان منکر تاریخ و وجود شاعرانی همچو خاقانی ونظامی گنجوی وقطران ،ملا محمد فضولی, صافی,فلکی شیروانی,مجیرالدین بیلقانی,ابوالعلاءگنجوی,سیدعمادالدین نسیمی,مهستی گنجوی,شاه قاسم انوار, میرزامحمدتقی قمری دربندی,میرزاابوالحسن راجی, فضلالله نعیمی,حکیم ملامحمد هیدجی, میرزامهدی شکوهی,صابر شیروانی, سیدعظیم شیروانی ,علامة امینی,اکبر فیض,همام تبریزی, واعظ قزوینی, صائب تبریزی,قوسی تبریزی,دخیل مراغهای, صراف تبریزی, میرزاعلیاکبر طاهزادة, ملامهرعلی فدوی خوئی زنوزی,شهریار , پروین اعتصامی, ایرج میرزا , نیر تبریزی, مولانا حسینی سعدیزمان,ابراهیم حقی,بستانآبادی وبسیاری دیگر شد؟به استاد شهریار وپروین اعتصامی وایرج میرزا وخاقانی ونظامی گنجوی اشاره نمودم همه از بزرگان و سخن سرایان هستند. شاعر مانند پرنده ای آزاد است.ونمیشود به زور دگنگ کسی را به شعر گفتن وادارنمود. |