جلوگیری از شب ادرای کودک

جلوگیری از شب ادرای کودک

1 - از کودکتان بخواهید پیش از خواب، دستشویی برود و در طول شب نیز برای تخلیه ادرار، او را بیدار کنید. این یکی از مهم ‌ترین راه‌های جلوگیری از شب ادراری است.

2 - در طول روز مراقب کودک باشید که ادرار خود را برای ساعات طولانی نگه ندارد و در ساعت مشخصی به دستشویی برود.

3 - او را ترغیب به خوردن مایعات در طول روز کنید. چون هر چه مایعات بیشتری وارد مثانه شود، حجم مثانه بیشتر می ‌شود.

4 - از مصرف زیاد مایعات در شب توسط کودک جلوگیری کنید. مراقب باشید که کودک تقریبا 2 ساعت پیش از خواب از مایعات زیاد استفاده نکند.

5 - از دادن نوشیدنی ‌های حاوی کافئین مانند چای، قهوه و نوشابه پیش از خواب به کودک تان خودداری کنید.

6 - تشک کودک را با پوششی پلاستیکی بپوشانید تا مانع از خیس شدن آن شود.

7 - از تشک‌های هشداردهنده استفاده کنید. این تشک‌ ها با اولین قطره ادرار، زنگ زده و کودک را با خبر می ‌کند.

8 - هرگز کودک تان را به خاطر این کار، سرزنش و تنبیه نکنید. بلکه او را به خاطر شب ‌هایی که رختخواب خود را خیس نمی ‌کند، تشویق کنید.

9 - دسترسی کودک به دستشویی را آسان کنید و در صورت مسافت زیاد اتاق کودک تا دستشویی، از توالت ‌های قابل حمل در اتاق او استفاده کنید.

در بعضی از موارد برخی داروهای تجویزی می ‌تواند مفید باشد. این گونه داروها میزان ادرار شبانه را کم کرده و نتایج درمانی سریعی دارند، ولی باید تحت نظر پزشک مصرف شود. در مواردی هم استفاده از تشک ‌های هشداردهنده به همراه دارو‌‌درمانی، بسیار مفید واقع می ‌شود.

در کودکانی هم که دچار بی ‌اختیاری ادرار ثانویه هستند، پزشک ابتدا علت بیماری را تشخیص می ‌دهد و سپس اقدام به تجویز دارو می ‌کند. برخی از داروها هم وجود دارند که هم روی مغز و هم روی مجاری ادراری و مثانه تاثیر می گذارند.

با مصرف کوتاه‌ مدت این داروها، موفقیت تا حدود 70 ‌‌درصد است، ولی در بیشتر موارد با قطع دارو، بیماری مجددا عود می‌ کند. برخی از داروها هم هستند که فعالیت و اسپاسم‌ های عضلانی مثانه را کنترل می‌ کنند و به این وسیله مانع از شب‌ادراری می ‌شوند.

تمرین دادن کودک:

اما با وجود تمام راه‌هایی که اشاره شد، مناسب ‌ترین روش، تحت کنترل درآوردن سیستم ادراری از طریق تمرین کردن است.

* به کودک خود بیاموزید زمانی که در طول روز احساس دفع ادرار می ‌کند، به جای رفتن به دستشویی، به رختخواب رفته و خود را به خواب بزند و برای خود زمانی را تداعی کند که در طول شب مثانه پُر شده و سعی دارد او را بیدار کند.

* در روش دیگر به کودک تان کمک کنید تا بیاموزد شب‌ها خود را از خواب بیدار کند و او را ترغیب کنید که این تمرین را چندین بار در رختخواب انجام دهد. با چشمان بسته در رختخواب دراز بکشد و تصور کند نیمه ‌های شب می باشد و مثانه‌اش پُر است و تحت فشار قرار دارد و سعی دارد او را بیدار کند. سپس از جا بلند شده و برای تخلیه مثانه به دستشویی برود. باید به کودک تان یاد دهید که در نیمه‌ های شب هم، همین کار را انجام دهد.

* اما چنان چه این روش ‌ها کارآمد نبود، می ‌توانید خودتان اقدام به بیداری کودک تان در شب کنید.

سعی کنید با علامتی این کار را انجام دهید مانند روشن کردن چراغ، صدا زدن اسمش، تکان دادن او یا زنگ زدن ساعت.

* چنان چه کودک تان دیر بیدار می ‌شود، این کار را 20 دقیقه ادامه دهید. اگر پس از تکرار این روش در 7 شب متوالی، کودک تان در پاسخ به آن علامت سریع بیدار شد، نشان می دهد یا بهبود یافته است، یا آمادگی هشدار مثانه برای بیدار شدن را پیدا کرده است.

مطمئن باشید ادامه انجام این کارها، سرانجام به بهبودی کودک تان منجر می شود. پس امیدتان را از دست ندهید و پا به پای کودک تان او را همراهی کنید. فقط کمی صبر داشته باشید.