شهرک های گم شده آمازون پیدا شد

شهرک های گم شده آمازون پیدا شد

"شینگوی علیا"، در غرب برزیل، که قبلا تصور می شد جنگلی دست نخورده باشد در واقع محل فعالیت گسترده انسانی بوده است.

محققان، آثار به جا مانده از مجموعه ای مشبک از شهرک ها را که با شبکه ای از جاده ها به یکدیگر وصل می شد و اطراف میادین مرکزی چیده شده بود، یافته اند.

همچنین علائمی از کشت و زرع، اداره زمین های باتلاقی و پرورش ماهی وجود دارد.

این شهرک ها اکنون تقریبا به طور کامل توسط جنگل های بارانی ناپدید شده است.

قدمت این جوامع به پیش از ورود اولیه اروپایی ها به منطقه شینگوی علیا از بخش برزیلی آمازون در قرن پانزدهم برمی گردد.

شهرسازی

پروفسور مایک هکنبرگر از دانشگاه فلوریدا در گینزویل گفت: "اینها شهر نیستند، اما حالت زندگی و فرهنگ شهری دارد و در اطراف شهرک ها ساخته شده است."

او گفت: "اینها حامل نشانه های چشمگیر شهرسازی است، بیش از بسیاری از نمونه های کلاسیک آنچه محیط شهری خوانده می شود."

هرچند این بقایا به سختی قابل مشاهده است، اما توسط اعضای قبیله کیوکورو قابل شناسایی است، قبیله ای که تصور می شود از اعقاب مستقیم سازندگان شهر باشد.

این آثار شامل "زمین سیاه" است که بر وجود محل هایی برای ریختن مدفوع انسانی یا کشاورزی و محل تراکم خرده سفال و ظروف دلالت دارد.

محققان همچنین برای کشف و تهیه نقشه شهرک ها در طول یک دهه از عکس های ماهواره ای و سیستم موقعیت یاب (جی پی اس) استفاده کردند.

این جوامع حاوی مجموعه ای از شهرک های 60 هکتاری و روستاهای کوچکتر است که در جنگل پراکنده اند.

شبکه جاده ها

این منطقه مسکونی نیز همچون شهرک های قرون وسطایی در اروپا و همچنین یونان باستان با دیوارهای بزرگ محصور بوده است. این دیوارها را با خاکریزی بنا شده بودند که بقایای آن هنوز به جای مانده است.

هر جامعه دارای جاده ای مشابه بوده که از شمال شرق به جنوب غرب کشیده شده و به میدان مرکزی متصل بوده است.

همچنین شواهدی از سدها و آبگیرهای مصنوعی - که تصور می شود برای پرورش ماهی بوده است - و فضاهای باز و تپه های بزرگ کود پیدا شد.

تصور می شود مردمی که در این شهرک ها زندگی می کردند توسط مهاجران اروپایی و بیماری هایی که با خود آوردند، نابود شده باشند.