ماجرای معلم سال اول محمد علی ابطحی از زبان خودش

ماجرای معلم سال اول محمد علی ابطحی از زبان خودش

 معلم کلاس اول ما برعکس معلم کلاس اول آقای احمدی­نژاد یک آقایی بود با قد بلند، هیکل درشت و چشمی تابیده. من کتک نخورده بودم ولی بچه­های کلاس پنجم که به نظر ما خیلی آدم­های گنده­ای بودند از دست سنگین او یاد می­کردند که بعضاً سیلی هم می­زد. این اقا با این خصوصات در یک مدرسه دینی تازه تاسیس، هم معلم بود و هم ناظم. آن روزها دو ترانه­ معروف بود که در کوچه و بازار می­خواندند. اگر اشتباه نکنم یکی از آن­ها این جوری بود: آقا دزده سلام، حالت چه­طوره سلام، اگه هفت تیر بکشی؛ منو بکشی حبس می­شی! یک شعر دیگر هم آمنه بود که البته بعدها ظاهراً بازسازی شده است، همه مدرسه بچه مذهبی­ها بودند. یک روز بی­هوا این آقای ناظم سر صف پرسید هر کسی این دو تا ترانه را بلد است بیاید بخواند. دوتا بخت­برگشته که یکی کلاس چهارم بود و یکی کلاس پنجم، آمدند سر صف که ترانه بخوانند، تا رسیدند جلوی صف اقای ناظم عزیز به خاطر این­که آن­ها ترانه یاددارند و ترانه هم حرام است به هر یک از آنان یک تو گوشی زد که ما کلاس اولی­ها نزدیک بود که دیگه! گمان می­کرد که دارد با قدرت و قوت اسلام را رشد می­دهد. من که بچه آخوند بودم بعد از 45 سال هنوز این خاطره تلخ از ذهنم نرفته چه رسد به دیگران. کاش برای خیلی­ها این قصه عبرت­آموز باشد. واقعاً خاطرات دوران بچگی تعیین کننده است. فردا روز معلم است. معلم­ها چنین نقش بزرگی دارند. باید به اهمیت نقش آنان توجه ویژه کرد. متاسفانه سال­هاست که معلم­ها، صنف ناراضی کشور شده­اند. سال گذشته بعضی از آن­ها دستگیر شدند، مشکلات زندگی فراوان دارند. چندین وزیر عوض کرده­اند. تعصب­های خشکی از سطح بالای وزارتخانه تزریق می­شود. این­ها خیلی برای آینده کشور که شاگردان امروز، به دست معلمان مردان فردا می­شوند خطرناک است. این روز بزرگ را به همه معلمان کشور تبریک می­گویم.