سلام نظامی هادی چوپان به پرچم جمهوری اسلامی! + ویدئو

هادی چوپان با انتشار ویدئویی نوشت: منم هادی چوپان فرزند حق تو ایران، ای مهد‌ دلیران و شیران

هادی چوپان که زمانی به عنوان «گرگ پارسی» و قهرمان ملی در قلب بسیاری از ایرانیان جای داشت، در سال‌های اخیر با موج گسترده‌ای از انتقادات و ناامیدی‌های عمومی روبرو شده است که ریشه در مواضع سیاسی و اجتماعی او دارد.

 بسیاری از مردم معتقدند که او در حساس‌ترین برهه‌های تاریخی و در جریان اعتراضات مردمی، نتوانست در کنار ملت بایستد و به جای آن، مسیری را انتخاب کرد که به زعم منتقدان، همسویی با ساختار قدرت و نظام حاکم تلقی می‌شد. 

سلام نظامی هادی چوپان به پرچم جمهوری اسلامی! pic.twitter.com/HjpaP0L1rB

— Iranian UK (@IranianUk) December 23, 2025

این فاصله گرفتن از مطالبات انباشته شده جامعه، باعث شد که آن تصویر اسطوره‌ای از ورزشکاری که از دل فقر و سختی به قله‌های جهانی رسیده بود، مخدوش شود و جای خود را به قضاوتی تلخ بدهد که او را متهم به ترجیح دادن منافع شخصی و ورزشی بر همبستگی با مردم می‌کند.

نارضایتی‌ها زمانی شدت یافت که کاربران در شبکه‌های اجتماعی و محافل عمومی احساس کردند او نه تنها سکوت اختیار کرده، بلکه با برخی رفتارها و پیام‌هایش، عملاً به سمت تایید غیرمستقیم سیاست‌های حاکمیت حرکت کرده است. 

این تغییر رویکرد برای مردمی که تحت فشارهای شدید اقتصادی و اجتماعی قرار دارند، به مثابه یک «خیانت عاطفی» تعبیر شد؛ چرا که جامعه ایران همواره انتظار دارد قهرمانان ورزشی‌اش در روزهای سخت، صدای بی صدایان باشند. 

چوپان با دوری گزیدن از رنج‌های مردم و تمرکز صرف بر پیشرفت‌های حرفه‌ای تحت حمایت‌های دولتی، باعث شد تا بسیاری از طرفداران سابقش احساس کنند که او دیگر پیوندی با لایه‌های زیرین و معترض جامعه ندارد و هویت خود را به عنوان یک «پهلوان مردمی» از دست داده است.

در نگاه بسیاری از ایرانیان، قهرمان واقعی کسی نیست که تنها مدال‌های زرین بر گردن بیاویزد، بلکه کسی است که در برابر بی‌عدالتی‌ها سکوت نکند. 

انتقادها به هادی چوپان از این جهت است که او در بزنگاه‌هایی که مردم هزینه دادند، سعی کرد تصویری خنثی یا متمایل به نظام از خود ارائه دهد تا موقعیت حرفه‌ای و امکانات تمرینی‌اش به خطر نیفتد. 

این استراتژی بقا و پیشرفت، از دیدگاه بخش بزرگی از معترضان، به معنای پشت کردن به آرمان‌های آزادی‌خواهانه و انسانی تلقی شد. آن‌ها می‌گویند او با نزدیکی به کانون‌های قدرت، در واقع مشروعیت خود را از توده مردم سلب کرده و آن را در گروی تایید مقامات دولتی قرار داده است که همین امر شکاف بزرگی میان او و هوادارانش ایجاد کرد.

امروزه در فضای مجازی و حتی در گفتمان‌های روزمره، دیگر از آن شور و شوق همگانی برای پیروزی‌های او خبری نیست و بسیاری از کاربران با لحنی سرد یا تند از او یاد می‌کنند. ریزش شدید محبوبیت او نشان‌دهنده این واقعیت است که جامعه ایران به مرحله‌ای رسیده که دستاوردهای ورزشی را از منش اجتماعی جدا نمی‌بیند. 

وقتی او در مراسمات رسمی شرکت کرد یا سخنانی بر زبان آورد که بوی نزدیکی به روایت‌های رسمی نظام را می‌داد، در واقع خشم مردمی را برانگیخت که احساس می‌کردند از نام و اعتبار آن‌ها برای سفیدنمایی شرایط موجود استفاده شده است. 

این سرخوردگی عمومی باعث شد که او از جایگاه یک «نماد ملی» به یک «ورزشکار حکومتی» تنزل پیدا کند که تنها به فکر حفظ جایگاه شخصی خویش است.

هادی چوپان اکنون با واقعیتی روبروست که در آن مدال‌های مستر المپیا دیگر نمی‌توانند جای خالی مشروعیت مردمی را پر کنند. 

تنزل جایگاه او از یک قهرمان محبوب به فردی که مورد نقد و حتی طرد بخشی از جامعه است، درس بزرگی درباره رابطه سلبریتی‌ها و سیاست در ایران امروز دارد. مردم بر این باورند که او آگاهانه راه خود را از مسیر پر سنگلاخ ملت جدا کرده و به جاده هموار حمایت‌های حکومتی پیوسته است. 

به همین دلیل، او دیگر برای بسیاری از ایرانیان آن قهرمانی نیست که پیروزی‌اش مایه غرور ملی باشد، بلکه به نمادی از فاصله گرفتن ورزشکاران از رنج‌های واقعی مردم تبدیل شده است که ترجیح دادند به جای ماندن در کنار «مردم»، در آغوش «قدرت» آرام بگیرند.