عشق اسلحه

عشق اسلحه

اوایل انقلاب برای اولین بار یه شب رفتم پایگاه بسیج … شب به سر گشت یه کلاش دادند و به بقیه هم ام یک و رفتیم گشت شبانه ! اخ که تو سن چهارده سالگی چه کیفی داشت اسلحه دست گرفتن ! اصلا یه احساس دیگه ای داشتم …احساس قدرت ! احساس بزرگ شدن ! خودم رو عین سوپر من یا بت من حس میکردم و هی توی دلم قند میشکستم و ذوق میکردم … هی از خدا میخواستم یه اشنایی ؛ فامیلی چیزی بیاد من رو ببینه و من پز بدم و قیافه بگیرم ! هی اسلحه رو از این دست به اون دست میدادم و عین این نگهبان های خبره اینور اونور رو نگاه میکردم ! نفهمیدم چجوری صبح شد ! اسلحه رو که تحویل دادم و برگشتم خونه یه کتک حسابی از بابام خوردم ! بابام گفت : اگه دوباره بری بسیج قلمای پاته مِشکِنُم ! گفتم : چشم و دیگه دور بسیج رو خط کشیدم ! این جریان گذشت تا جنگ شد و برای خدمت سربازی به منطقه اعزام شدم …

یه بار که از اهواز با قطار داشتم میومدم تهرات توی کوپه دوتا بسیجی بودن چهارده پونزده ساله که اونها هم داشتن از منطقه برمیگشتن مرخصی … توی راه خیلی باهاشون حرف زدم و نصیحتشون کردم ! از حرفاشون فهمیدم اونها هم مثل اون موقع که من رفته بودم بسیج عشق اسلحه بودن و برای همین اومدن جبهه … بچه سال بودن و با لهجه زیبای تهرانی حرف میزدن … خیلی رفیق شدیم باهم …یه مدتی که گذشت بهم میگفتن داداشی … دوسه ساعتی که از حرکت قطار گذشت یکیشون سرش رو گذاشت روی شونه ام خوابید یکیشون هم روی پام ! معصوم و ساده بودن … صبح که رسیدیم تهران اصرار کردند که برم خونشون اما نرفتم و ازشون قول گرفتم که دیگه دور جبهه رفتن رو خط بکشن و درسشون رو بخونن !

این عشق اسلحه کار دست خیلی ها داد ! یکی از همون دوستای بسیجی تو بسیج محل با ام یک بطور ناخواسته پسر خاله خودش رو کشت و اسم خیابون محل سکونتش رو گذاشتن کوچه شهید ف…ال ! توی جبهه هم خیلی از همین بچه ها شهید یا معلول شدند ! قصدم به هیچ وجه تخریب چهره و نام این عزیزان نیست بلکه محکوم کردن کسانیه که اونها رو در اون سن و سال به خدمت گرفتند… همین !

منبع : وبلاگ تلخ نوشته های یک مشهدی