شراب‌ساز فرانسوی که فروش شراب‌هایش در فرانسه غیر‌قانونی است
رأی دهید
او می‌گوید: «احتمالا این شراب‌ها در فرانسه خشم زیادی به پا خواهد کرد، و این اتفاق خوبی است. چون گاهی برای ایجاد تغییر باید تحریک‌آمیز عمل کرد.»
دو شراب مورد بحث، یکی قرمز و دیگری سفید است و در فرانسه فروش آنها غیر‌قانونی است چون از ترکیب شراب‌های پایه فرانسوی و استرالیایی تهیه شده‌اند.
بر اساس قانون فرانسه و اتحادیه اروپا، تولید شرابی که ترکیبی از محصولات اتحادیه اروپا و کشورهای خارج از این اتحادیه باشد ممنوع است. به ویژه در فرانسه مسئولان با این موضوع سختگیرانه‌تر برخورد می‌کنند.
در صنعت شراب‌سازی مفهومی مهم به نام «تروار» وجود دارد که به تمام عوامل محیطی موثر بر رشد محصول انگور در تاکستان‌ها اشاره دارد، عواملی مانند نوع خاک، اقلیم و ارتفاع. بر همین اساس شرابی از یک مکان خاص ممکن است در بالاترین رده از نظر کیفیت قرار بگیرد.
اگر سیستم سختگیرانه برای طبقه‌بندی مناطق شراب‌سازی فرانسه را هم به این موضوع اضافه کنیم، متوجه می‌شویم که چرا ایده ترکیب شراب فرانسوی و استرالیایی برای تولید شراب ترکیبی شراب‌دوستان فرانسوی را به وحشت می‌اندازد.
اکنون ماکسیم اقدام به چنین کاری کرده و این مسئله مدیون یک واژه است: برگزیت.
او اجازه فروش این دو نوع شراب را در اتحادیه اروپا ندارد اما می‌تواند آنها را در بریتانیا بفروشد چون لندن دیگر تابع قوانین خوراکی و نوشیدنی اتحادیه نیست.
ماکسیم شراب‌هایش را با همکاری «واین سوسایتی»، فروشنده آنلاین شراب در بریتانیا تولید کرده است. نام این دو شراب را همیسفر (نیمکره) قرمز و همیسفر سفید گذاشته‌اند. شراب قرمز از انگور سیرا یا همان شیراز تهیه شده است و شراب سفید ترکیبی از گونه‌های مارسان و ویوانیه است.
اجزای شراب قرمز و سفید استرالیایی به صورت عمده به بریتانیا ارسال می‌شوند، جایی که با شراب تولید شده در مناطق رون شمالی و روسیون فرانسه ترکیب و سپس در بطری بسته‌بندی می‌شوند.
ماکسیم که شرکت معروف شراب‌سازی خانوادگی خود به نام شاپوتیه را اداره می‌کند، می‌گوید با اینکه به تاکید فرانسه بر مفهوم تروار احترام می‌گذارد اما معتقد است باید جایی برای عرضه و فروش نمونه‌های جهانی هم وجود داشته باشد.
او می‌گوید: «شاپوتیه بیش از ۲۰۰ سال است که بر مبنای اصول تروار و به شیوه بیودینامیک شراب می‌سازد اما هر روز افراد بیشتری از شراب‌های فرانسوی روگردان می‌شوند چون نمی‌توانند قوانین پیچیده نام‌گذاری آنها را درک کنند.»
«ما باید با مشتریان هماهنگ شویم و شراب‌ها را دست‌یافتنی‌تر و آسان‌تر کنیم. ترکیب‌های بین‌المللی در این زمینه راهگشا هستند. شاید قوانین اتحادیه اروپا تغییر کند. از نظر زیست‌محیطی هم انتقال شراب به طور عمده از استرالیا به اروپا به‌صرفه‌تر است چون نیازی نیست محموله‌های سنگین حاوی بطری‌‌های شراب ارسال شود.»
پنفولدز این شراب‌های ترکیبی را «شراب‌های جهانی» می‌نامد و می‌گوید این شراب‌ها «ویژگی متفاوتی دارند که می‌توان آن را جهانی توصیف کرد»، هرچند دقیقا مشخص نیست این به چه معناست.
تعجبی ندارد که این دگرگونی برای برخی از شراب‌سازان سنتی خوشایند نباشد. یکی از آنها یاس سوان، تولید‌کننده مستقل شراب در آلمان است.
با اینکه محصول شراب‌های ترکیبی شاپوتیه و پنفولد با دقت از انگور‌های مرغوب تولید می‌شود یاس نگران است که گسترش و رواج این محصول به معنای عرضه بیشتر شراب‌های ارزان و بی‌کیفیت در بازار شود.
او می‌گوید: «من فکر می‌کنم این نوع شراب‌ها هیچ رد و نشانی از تروار ندارند، حتی پیش از آنکه قاره مبدا خود را ترک کنند. این شراب‌ها را فقط به چشم محصولی ماشینی می‌توان دید که کار و هزینه سنگینی صرف پاکسازی آنها می‌شود و برای این تولید می‌شود که نوشیدن آنها را برای انبوه آدم‌ها آسان‌تر کند.»
«چرا مصرف‌کنندگان نمی‌توانند انتظار بیشتری داشته باشند؟ مصرف‌گرایی واقعا نامعقول است.»
سوزی باری، همسر او هم که استاد شراب است، اضافه می‌کند: « من هنوز متقاعد نشده‌ام که شرابی که از ترکیب انگور‌های کشورهای مختلف تولید شود بتواند طعم خوشایندی داشته باشد».
در مقابل جیمی گودی، نویسنده و کارشناس شراب می‌گوید که تولید شراب ترکیبیِ دو قاره‌ای «واقعا ایده بسیار جالبی است».
«اگر شراب خوب باشد و به دقت از تاکستان‌‌های مرغوبی تهیه شده باشد، این کار می‌تواند بسیار جالب باشد، نه اینکه به صورت سردستی چند نوع شراب عمده ارزان را با هم مخلوط کنند و ادعای تحولی بزرگ در صنعت شراب داشته باشند.»
«بن‌مایه شراب خوب بر مفهوم تروار استوار است؛ اینکه شراب از یک منطقه خاص آمده و طعم آن نشانگر ویژگی یگانه آن مکان است. اما همه شراب‌ها لازم نیست شراب‌های تروار باشند و در نتیجه جایی برای چنین شراب‌هایی هم وجود دارد.»
«از جهاتی می‌توان گفت مهارت فراوانی لازم است که شراب‌های مناسبی را با هم ترکیب کنیم تا شراب خوبی از مکان‌های مختلف به دست بیاوریم.»
«ما به آینده صنعت شراب فکر می‌کردیم و می‌خواستیم کاری نوآورانه انجام دهیم. در نهایت به این نتیجه رسیدیم که یکی از زمینه‌های نوآوری، ترکیب است و تصمیم گرفتیم شرابی بسازیم که تاثیر تغییرات اقلیمی را بر کشوری خاص کاهش دهد.»
«و از دیدگاه رد پای کربنی وارد کردن عمده شراب از استرالیا به بریتانیا با محیط‌زیست سازگار‌تر است و در عین حال انتظار این موضوع را هم داشتیم که طرفداران تروار بگویند دست نگه دارید، این کار برخلاف اصول اساسی تولید شراب فرانسه است.»
«تا اینکه با شرکت شاپوتیه تماس گرفتیم و فکر کردیم شاید بگویند 'شما دیوانه شده‌اید، چطور جرات می‌کنید چنین پیشنهادی را مطرح کنید'، اما آنها از این پیشنهاد استقبال کردند و مشتاقانه با ما همراه شدند.»
