آیا ناباروری مردان با ابتلا به ویروس پاپیلوم انسانی ارتباط دارد؟
رأی دهید
پاپیلومای انسانی شامل گروهی متشکل از بیش از ۱۵۰ ویروس است که عمدتاً از طریق تماس جنسی منتشر میشوند.
در بیشتر موارد این ویروس خود به خود طی دو سال از بین میرود، اما اگر عفونتها درمان نشوند ممکن است مشکلات سلامتی رخ دهد.
سویههای کم خطر این ویروس اغلب باعث ایجاد زگیل میشوند و سویههای پرخطر میتوانند افزایش خطر ابتلا به برخی سرطانها مانند سرطان دهانه رحم، مقعد، آلت تناسلی و اوروفارنکس را در پی داشته باشند.
دانشمندان برای این تحقیق نمونههای مایع منی مربوط به ۲۰۵ مرد بالغ را که بین سالهای ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۱ در یک کلینیک اورولوژی در آرژانتین جمعآوری شده بود مورد بررسی قرار دادند. هیچ یک از این مردان علیه ویروس پاپیلوم انسانی با واکسن گارداسیل واکسینه نشده بودند.
محققان این ویروس را در ۱۹ درصد نمونهها شامل پرخطر و کمخطر شناسایی کردند و عفونتهای پرخطر که شایعتر بودند در ۱۶ نمونه یافت شدند.
محققان سپس کیفیت اسپرم هر گروه را به دقت مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. بررسیها نشان داد نمونههای مردان مبتلا به عفونتهای پرخطر ۲.۵ برابر بیشتر از مردان مبتلا به عفونتهای کم خطر مرگ اسپرم داشتند.
اسپرمهایی که در حال مرگ هستند نمیتوانند به سرعت شنا کنند و برای بارور کردن تخمک تحرک کافی را ندارند.
دانشمندان میگویند نرخ بالاتر مرگ اسپرم احتمالا تا حدی به دلیل فرایند «استرس اکسیداتیو»، افزایش اختلال در وضعیت سوخت و ساز درون سلولی، در اسپرم است که میتواند منجر به آسیب دیانای یا اختلال در عملکرد شود.
محققان همچنین دریافتند که نمونههای با عفونتهای پرخطر ویروس در مقایسه با نمونههای کم خطر سطوح بالاتری از نشانگرهای استرس سلولی را نشان دادند.
در حالی که اکثر زنان معمولاً به هنگام غربالگری سرطان دهانه رحم در طول معاینات معمولی برای ویروس پاپیلوم انسانی نیز آزمایش میشوند، اما غربالگری در این خصوص برای مردان به طور معمول توسط پزشکان توصیه و تجویز نمیشود.
اگرچه هیچ درمانی برای ویروس پاپیلومای انسانی وجود ندارد، اما واکسن گارداسیل میتواند به پیشگیری از عفونت کمک کند. استفاده از کاندوم در حین رابطه جنسی نیز میتواند مانع از انتقال ویروس شود.
پیش از این پارهای از مطالعات نشان داده بودند که ویروس پاپیلوم انسانی میتواند بر اجزای سلولی منی تأثیر بگذارد و تعداد، تحرک، یکپارچگی، مورفولوژی و غلظت اسپرمها را مختل کند.
محققان میگویند برای اثبات نتایج تحقیق هنوز مطالعات بیشتری مورد نیاز است.
نتایج مطالعات تازه در نشریه علمی «Frontiers in Cellular and Infection Microbiology» منتشر شده است.
