رونمایی از گزینه‌های پزشکیان برای وزارت ورزش؛ «یکی از یکی فاجعه‌تر»

نامزدهای معرفی به عنوان سرپرست وزارت ورزش و جوانان ایرانایندیپندنت فارسی:امیرحسین میراسماعیلی

یکی از مدیران باسابقه وزارت ورزش و جوانان ایران، روز شنبه ۳۰ تیر در گفت‌وگو با ایندیپندنت فارسی، از معرفی پنج گزینه نهایی کارگروه انتخاب وزیر ورزش و جوانان به شورای راهبری کابینه مسعود پزشکیان رونمایی کرد.

رضا صالحی امیری، محمدمهدی تندگویان، ژاله فرامرزیان، مهدی علی‌نژاد، و علی آقازاده، پنج گزینه نهایی کارگروه انتخاب وزیر ورزش و جوانان هستند که قرار است از میان آنان یک نفر برای کسب رای اعتماد به مجلس شورای اسلامی معرفی شود.

بررسی سوابق نامزدهای نهایی برای وزارت ورزش و جوانان نشان می‌دهد که آنان نه‌تنها توانایی تغییر شرایط بحرانی ورزش ایران را ندارند، که در یک دهه گذشته هرکدام از آن‌ها نقش انکارناپذیری در افول چشمگیر کارنامه ورزش ایران و دور شدن ورزشکاران ایرانی از سهمیه‌ها و مدال‌های جهانی و المپیک داشته‌اند.

منبع مطلع ایندیپندنت فارسی در وزارت ورزش و جوانان گفت: «از من و چند نفر دیگر از مدیران باسابقه وزارت ورزش و جوانان خواستند تا نظراتمان درباره این پنج نفر را اعلام کنیم که بنده گفتم برای تغییر وضعیت موجود نمی‌توان به افرادی که نقش مهمی در سقوط آزاد ورزش ایران داشته‌اند امید بست. از این جمع یک نفر سال‌ها رییس کمتیه ملی المپیک و چهار نفر دیگر هم معاونان وزارتخانه در زمان دولت روحانی بودند. مگر غیر از این است که بخش مهمی از عملکرد فاجعه‌بار ورزش ایران در بازی‌های آسیایی هانگژو به عملکرد هشت ساله وزارت ورزش و جوانان در دولت روحانی مربوط است؟ نتیجه مدیریت در ورزش که پس از گذشته یک سال و دو سال مشخص نمی‌شود. همان‌طور که نتیجه عملکرد فاجعه‌بار سجادی و هاشمی (وزرای ورزش دولت رئیسی) را در سال‌های بعد و همین المپیک پاریس هم خواهیم دید.»

براساس اعلام محمدجواد ظریف، رییس شورای راهبری انتخاب وزرای دولت چهاردهم، اعضای این شورا قرار است از میان سه تا پنج نامزد مورد نظر کارگروه‌ها برای مدیریت هر وزارتخانه، سازمان‌ها و پست معاون اولی، سه گزینه را به مسعود پزشکیان معرفی کنند تا او پس از رایزنی با نهادهای حکومتی و امنیتی، ازجمله رهبر جمهوری اسلامی، فرد تاییدشده را معرفی کند.

رضا صالحی امیری، معاون اسبق وزارت اطلاعات، وزیر پیشین فرهنگ و ارشاد اسلامی و رییس قبلی کمیته ملی المپیک ایران، محمدمهدی تندگویان، معاون ساماندهی امور جوانان وزارت ورزش در دولت دوازدهم، ژاله فرامرزیان، معاون توسعه مدیریت و منابع وزارت ورزش در دولت دوازدهم، مهدی علی‌نژاد، رییس پیشین فدراسیون ووشو و معاون ورزش قهرمانی وزیر ورزش و جوانان در دولت دوازدهم، و سیدعلی آقازاده، سرپرست معاونت توسعه منابع و پشتیبانی وزارت ورزش و جوانان و استاندار سابق استان مرکزی در دولت دوم حسن روحانی بوده‌اند.

اسامی اعضای کارگروه انتخاب وزارت ورزش و جوانان رسانه‌ای نشده است، اما به نظر می‌رسد مسعود سلطانی‌فر، وزیر ورزش و جوانان دولت دوازدهم و از اعضای اصلی ستاد انتخاباتی مسعود پزشکیان، نقش مهمی در انتخاب گزینه‌های نهایی وزارت ورزش و جوانان داشته است، زیرا چهار نفر از پنج گزینه موجود، معاونان سلطانی‌فر در طول وزارت پنج ساله او بوده‌اند. دورانی که بحران‌های مدیریتی و مالی در فدراسیون‌های ورزشی ایران به اوج خود رسید و سلطانی‌فر با انتصاب چهره‌های سیاسی و ناآشنا به ورزش در معاونت‌ها و ریاست فدراسیون‌ها، صدای اعتراض بسیاری از ورزشکاران ملی‌پوش را بلند کرد.

در یک ماه اخیر بسیاری از اهالی ورزش ایران به مسعود پزشکیان پیشنهاد دادند تا چهره‌های کاملا ورزشی مانند علی دایی، محمد دادکان یا رسول خادم را به‌ سمت وزیر ورزش و جوانان انتخاب کند تا مانع از ادامه روند ناکامی‌های پیاپی ورزش ایران در عرصه‌های آسیایی و جهانی شود، اما علاقه زیاد اطرافیان پزشیکان به زدو‌بندهای سیاسی و همچنین موانع حکومتی متعدد و مخالفت احتمالی مجلسی‌ها با حضور چهره‌های مستقل و منتقد ورزشی در کابینه دولت چهاردهم، مانع این اتفاق شده است.

رضا صالحی امیری، که به گفته منبع مطلع ایندیپندنت فارسی، در قیاس با سایر نامزدها برای معرفی به مجلس از بخت بیشتری برخوردار است، علاوه بر ثبت عملکردی کاملا شکست‌خورده در سمت کمیته ملی المپیک ایران در مسابقات المپیک ۲۰۲۰ توکیو، در دهه شصت خورشیدی و سال‌های وقوع قتل‌های زنجیره‌ای معاون ویژه این وزارتخانه با لقب «برادر فلاح» بود.

سخنان او در انتخابات ۱۳۹۶ و زمان عهده‌داری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که گفته بود «اگر واقعا آقای رئیسی نیاز به حمایت هنرمندان داشت خب به من پیام می‌داد تا برایش هنرمند بفرستم»، موجی از اعتراض‌های هنرمندان نامدار ایران ازجمله کیومرث پوراحمد را برانگیخت. تعدادی از اعضای خانواده کیومرث پوراحمد و چند هنرمند، یا به‌وضوح یا ضمنی اعلام کرده‌اند که علت مرگ این کارگردان در فروردین ۱۴۰۲، «قتل حکومتی و امنیتی» به‌دلیل انتقادهای متعدد او از نظام جمهوری اسلامی و تمجید از حکومت پادشاهی پهلوی بوده است.