آبجوسازی «طیبه» در کرانه باختری؛ کارخانه‌ای در فلسطین که به اسرائیل نوشیدنی صادر می‌کند
رأی دهید
این کارخانه آبجوسازی که در روستای مسیحی‌نشین «طیبه» در منطقه رام‌الله در کرانه باختری رود اردن واقع است، قدمتی طولانی دارد و علیرغم مشکلات سال‌های اخیر همچنان به کار خود ادامه می‌دهد.
این کارخانه آبجوسازی ۳۰ سال پیش توسط «ندیم خوری» تاسیس شد و امروز ۱۵ نفر در آن مشغول به کار هستند.
مدیس خوری، دختر بنیانگذار این کارخانه آبجوسازی و رئیس فعلی آن، با ابراز تاسف از وضعیت فروش آبجوی تولیدی می‌گوید: «تجارت به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. اما ما به تولید ادامه می‌دهیم، کار می‌کنیم و مشغول هستیم.»
او می‌گوید فروش آبجوهای محلی تولیدی از سال ۲۰۱۹ تا کنون به میزان ۸۰ درصد کاهش یافته است؛ ابتدا تحت تأثیر همه‌گیری ویروس کرونا و سپس به خاطر جنگ در نوار غزه که با حمله حماس به خاک اسرائیل در ۷ اکتبر آغاز شد.
رئیس این آبجوسازی، که آبجوهای غیرالکلی نیز تولید می‌کند، می‌گوید: «بسیاری از مردم بیکار هستند و پول ندارند. کارمندان تشکیلات خودگردان فلسطین حقوق خود را دریافت نمی‌کنند و به همین خاطر آبجو به نوعی کالای لوکس تبدیل شده است.»
او اضافه می‌کند: «مردم برای نیازهای اولیه خود پس‌انداز می‌کنند. آنها حوصله بیرون رفتن و نوشیدن را ندارند.»
اسرائیل که از سال ۱۹۶۷ کرانه باختری را اشغال کرده است، مسئولیت صدور مجوز صادرات را برای این منطقه بر عهده دارد.
در سال ۲۰۲۳ میزان صادرات کرانه باختری ۱.۵۶ میلیارد دلار بود، با این وجود اما در نتیجه حمله ۷ اکتبر حماس صدور مجوز برای خروج محموله‌های صادراتی به خاطر کنترل‌های شدید با محدودیت‌های بیشتر همراه بوده است.
بر اساس گزارش بانک جهانی، صادرات از کرانه باختری به دلیل جنگ ۲۰ درصد کاهش یافته است.
خانم خوری با اظهار تاسف می‌گوید: «اگر همه چیز خوب پیش برود، رساندن اجناس به دست مصرف‌کننده‌ها سه روز طول می‌کشد. چیزی که البته هیچوقت به این سرعت اتفاق نمی‌افتد.»
حدود ۴۹۰ هزار اسرائیلی در شهرک‌هایی که سازمان ملل آنها را طبق قوانین بین‌المللی غیرقانونی می‌داند و در میان سه میلیون فلسطینی کرانه باختری ساکن هستند. برخی از شهرک‌نشینان «افراطی» اخیراً هدف تحریم‌های آمریکا، بریتانیا یا اروپا قرار گرفته‌اند.
خانم خوری که روستای او مانند روستاهای دیگر توسط شهرک‌های اسرائیلی احاطه شده است، می‌گوید: «تا حدود دو سال پیش هیچگاه احساس ناامنی نمی‌کردم.»
با وجود این مشکلات، آبجوهای طیبه از منوی خرید «لیور گوتریمان»، صاحب یک بار در اورشلیم، حذف نشده است.
این اسرائیلی ۵۰ ساله با بیان اینکه اعتقاد دارد این داد و ستد نمادی از «همزیستی» است، می‌گوید: «ما اغلب تأمین‌کنندگان را عوض می‌کنیم، اما طیبه باقی مانده است. این مهم است چرا که من می‌خواهم نشان دهم همه چیز عادی است و هیچ دشمنی در اطراف خود ندارم.»
