تنهایی مزمن و افزایش ۵۶ درصدی خطر ابتلا به سکته مغزی

اگر تنهایی مزمن نادیده گرفته شود، عواقب آن ممکن است بدتر شود.دویچه وله: یک مطالعه جدید نشان داده بزرگسالان بالای ۵۰ سال که به طور مداوم سطوح بالایی از تنهایی را تجربه می‌کنند، ۵۶ درصد بیشتر از سایرین در معرض خطر سکته مغزی هستند.

بر اساس این مطالعه‌‌ای که در ۲۴ ژوئن در "eClinicalMedicine" منتشر شده، خطر ابتلا به سکته مغزی در کسانی که از تنهایی مزمن رنج می‌برند، ۵۶ درصد بیشتر از دیگران است. این خطر در مورد کسانی که از "تنهایی موقعیتی" رنج می‌برند، صدق نمی‌کند.

به گزارش نشریه پزشکی Medscape، "تنهایی مزمن" نوعی از تنهایی است که به صورت مداوم و طولانی‌مدت تجربه می‌شود ولی "تنهایی موقعیتی"، نوعی تنهایی است که در پاسخ به شرایط خاص و موقت زندگی فرد ایجاد می‌شود. این نوع تنهایی معمولاً نتیجه تغییرات یا رویدادهای خاص در زندگی فرد است و اغلب به طور موقت تجربه می‌شود.

محققان دانشکده بهداشت عمومی هاروارد، تأکید کردند که اگر تنهایی مزمن نادیده گرفته شود، عواقب آن ممکن است بدتر شود.

پژوهشگران این دانشگاه داده‌های بیش از ۱۲ هزار بزرگسال را بررسی و میزان تنهایی آنها را دو بار با فاصله چهار سال پیگیری کردند.

نتایج نشان داد کسانی که در اولین ارزیابی احساس تنهایی را گزارش کردند، در مقایسه با سایرین ۲۵ درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به سکته مغزی بودند. همچنین شرکت‌کنندگانی که در هر دو ارزیابی احساس تنهایی شدیدی را گزارش کردند، ۵۶ درصد بیشتر در معرض ابتلا به این عارضه قرار داشتند.

محققان احتمال می‌دهند که عوامل فیزیولوژیکی مانند التهاب ناشی از افزایش فعالیت "هیپوتالاموس-هیپوفیز- آدرنوکورتیکوتروپین" و رفتارهایی مانند مصرف نامنظم دارو، استعمال دخانیات و مصرف الکل نقش در افزایش این خطر داشته باشند. افرادی که تنهایی مزمن را تجربه می‌کنند، ممکن است همچنین قادر به حفظ روابط اجتماعی رضایت‌بخش نباشند.

به گفته محققان، تنهایی، تجربه‌ای بسیار ذهنی است و بسیار مهم است که بیماران بتوانند برای رفع نیازهای خاص خود درخواست کمک کند. بنا به اعلام مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ایالات متحده، تنهایی و انزوای اجتماعی با حدود ۵۰ درصد افزایش خطر ابتلا به زوال عقل و ۲۹ درصد افزایش خطر بیماری‌های قلبی نیز همراه است.