زخم پوستی عمیق عملکرد باکتریهای روده را تغییر میدهد
رأی دهید
موجودات زنده دارای اندامهای متعددی هستند که با دنیای بیرون تماس بر قرار میکنند، و پوست آشکارترین آنهاست. سایر اندامها مانند روده و ریهها دارای موانعی هستند که مرزهای بدن را مشخص و از آن دفاع میکنند.
این موانع از «بافتهای اپیتلیال» تشکیل شدهاند که به عنوان محافظ مسلح عمل میکنند، رشد بیش از حد میکروبهای مفید را محدود میکنند، و از هجوم مزاحمان ناخواسته جلوگیری میکنند.
دانشمندان متوجه شدهاند که آسیب به یک سطح اپیتلیال گاهی اوقات میتواند در عملکرد اندامهای دیگر تغییراتی ایجاد کند. به عنوان مثال، التهاب روده میتواند نتیجه آسیب به ریهها باشد.
محققان برای آزمایش نظریه خود درباره ارتباط پوست با روده، برشهای 1.5 سانتیمتری روی پوست یک گروه از موشها ایجاد کردند، سپس مدفوع موشهای زخمی را با مدفوع گروه کنترل (بدون زخم) مقایسه کردند تا ببینند آیا تفاوتی در میکروبیوم روده دو گروه متفاوت وجود دارد یا خیر.
دانشمندان متوجه شدند موشهایی که زخمی شده بودند، باکتریهای عامل بیماری بیشتر و باکتریهای مفید کمتری در مدفوع خود دارند، که نشانگر تغییر قابل توجهی در میکروفلور روده آنهاست.
محققان همچنین موشها را برای القای کولیت اختلالات گوارشی تحت درمان قرار دادند تا هرگونه رابطه بین آسیب پوستی و شدت بیماری روده را بررسی کنند. هم موشهایی که زخمهای پوستی داشتند و هم آنهایی که آسیب اسیدی داشتند، موارد بسیار بدتری از کولیت را نسبت به گروههای کنترل تجربه کردند.
موشهای جدید، جداگانه از آنهایی که در آزمایشهای اولیه بودند، پیوند مدفوع دریافت کردند. بعدا معلوم شد که آنها دچار کولیت شدهاند. این نشان داد که حساسیت کولیت همراه با میکروبیوم روده پیوندی منتقل میشود.
