یک سال بعد از ابتلا به تومور مغزی، در بدن پزشک برجسته استرالیایی سلول سرطانی وجود ندارد
رأی دهید
این درمان آزمایشی در واقع بر تحقیقاتی که این پاتولوژیست برجسته به روی سرطان پوست انجام داده استوار است.
نوع سرطان گلیوبلاستوما که پروفسور اسکویلر به آن مبتلا شد آنقدر تهاجمی است که بیشتر مبتلایان در کمتر از یک سال می‌میرند.
اما این پزشک ۵۷ ساله روز سه‌شنبه اعلام کرد که آخرین اسکن ام‌آرآی بار دیگر نشان داد که تومور باز نگشته است.
او به بی‌بی‌سی گفت: «راستش در مقایسه با اسکن‌های قبلی دلشوره بیشتری داشتم. واقعا خوشحالم و نفس راحتی کشیده‌ام... از این بهتر نمی‌شد.»
پروفسور اسکویلر یکی از سرشناسترین پزشکان استرالیاست و امسال در کنار همکار و دوست خود، جورجینا لانگ، به پاس مطالعات مهم در زمینه سرطان پوست ملانوما شخصیت سال استرالیا شد. آنها مدیران «موسسه ملانوما استرالیا» هستند.
تحقیقات این دو نفر در یک دهه گذشته به روی ایمنی‌درمانی، که از سیستم ایمنی بدن برای حمله به سلول‌های سرطانی استفاده می‌کند، به بهبود چشمگیر معالجه ملانومای پیشرفته منجر شده است.
نیمی از این بیماران اکنون کاملا درمان می‌شوند، درحالی که قبلا کمتر از ۱۰ درصد بیماران درمان می‌شدند.
پروفسور لانگ و تیمی از پزشکان در واقع از همین تحقیقات برای معالجه پروفسور اسکویلر استفاده می‌کنند - به این امید که درمانی قطعی برای سرطان او پیدا کنند.
پروفسور لانگ و تیمش دریافتند که ایمنی‌درمانی زمانی به روی ملانوما بهتر اثر می‌کند که از ترکیبی از داروها استفاده شود، و این داروها پیش از انجام جراحی برای برداشتن تومور تجویز شود.
پروفسور اسکویلر سال گذشته اولین بیمار مبتلا به سرطان مغز شد که پیش از خارج کردن غده، با دارو تحت ایمنی درمانی قرار گرفت.
او همچنین اولین کسی است که واکسنی را دریافت می‌کند که منحصرا بر اساس ویژگی‌های تومور او ساخته شده است. این واکسن قدرت داروها برای یافتن سلول‌های سرطانی را تقویت می‌کند.
پروفسور اسکویلر بعد از چند ماه تحمل معالجات سخت در آغاز سال - که در آن از حملات صرع، مشکلات کبدی و ذات الریه رنج کشید - می‌گوید که اکنون بیشتر احساس سلامتی می‌کند.
او گفت «مدت‌ها بود که به این خوبی نبودم» و اضافه کرد که حالا بار دیگر هر روز ورزش می‌کند که برای او به معنی روزانه ۱۵ کیلومتر دو سبک است.
«مسلما به این معنی نیست که سرطان مغزم درمان شده... اما واقعا خوب است که می‌دانم هنوز برنگشته، پس هنوز وقت دارم از زندگی با همسرم کِیتی و سه فرزند نازنینم لذت ببرم.»
این نتایج تا اینجا باعث هیجان فوق‌العاده‌ای شده است که شاید این دو محقق در آستانه کشفی باشند که در آینده بتواند به حدودا ۳۰۰ هزار نفر که سالانه در جهان به این نوع سرطان مغز مبتلا می‌شوند کمک کند.
پروفسور اسکویلر و پروفسور لانگ قبلا گفته‌اند که بخت یافتن یک درمان «خیلی کم» است، اما امیدوارند که این معالجه آزمایشی طول عمر پروفسور اسکویلر را افزایش دهد و به زودی به یک کارآزمایی کلینیکی برای بیماران گلیوبلاستوما منجر شود.
مقاله علمی آنها که اولین هفته‌های معالجه آقای اسکویلر را تشریح می‌کند هم اکنون تحت بررسی است. پروفسور لانگ می‌گوید که آنها هنوز راه درازی تا توسعه یک روش درمانی تایید شده زیر نظر سازمان‌های بهداشتی در پیش دارند.
