مردانی که بدون آنها ویاگرا به وجود نمی‌آمد
رأی دهید
مردان شهر مرثر تیدویل و همچنین فلز‌کاران بیکاری که با سقوط صنعتی شهر، بدون هیچ درآمدی مانده بودند به مرکز پژوهشی رفتند تا به عنوان موش‌های آزمایشگاهی از آنها استفاده شود.
آنها هیچ خبر نداشتند آزمایشاتی که قبول کرده بودند روی آنها انجام شود ممکن است جهان را دگرگون کند.
۳۰ سال بعد بود که دریافتند این پژوهش‌ها بنیان ساخت دارویی بود که اکنون به میلیون‌ها مرد دچار اختلال نعوظ یا ناکارآمدی جنسی یاری می‌رساند.
در ابتدای کار و حدود سال ۱۹۹۰ شرکت دارو‌سازی فایزر ترکیبی به نام سیلدنافیل (UK-92480) را برای درمان فشار خون بالا و آنژین آزمایش کرد.
این شرکت با یک مؤسسه پژوهشی در مرثر تیدویل قرارداد بست و مردان جوان این شهر را برای آزمایش استخدام کرد.
ادریس پرایس یکی از مردانی بود که در سال ۱۹۹۲ برای آزمایش دارو ثبت‌نام کرد.
در آن زمان او در‌به‌در دنبال کار می‌گشت و کار خود را در کارخانه فلز‌کاری شهر از دست داده بود.
ادریس می‌گوید: "در مضیقه مالی بودم وناچار به مؤسسه پژوهشی به نام سیمبیک رفتم".
"بسیاری از ما نگران بودیم که ممکن است چه بر سرمان بیاید".
داوطلبان که همه مردان جوان بودند در برابر مصرف سه بار در روز قرص با ترکیب سیلدنافیل (UK-92480) به مدت ۱۰ روز پیاپی مبلغی دریافت کرده بودند.
ادریس در گفتگو با بی‌بی‌سی می‌گوید:"اواخر دهه ۱۹۸۰ و اوایل ۱۹۹۰ دوران سختی را می‌گذراندیم و از هر راه ممکن دنبال کسب درآمدی بودیم".
"آن روزها وضعیت مالی وخیمی داشتیم و پولی که از انجام آزمایش به دست می‌آوردم برای خانواده ما اهمیت حیاتی داشت".
"با آن پول می‌توانستیم کمی بیشتر خوراک تهیه کنیم و به جای یک بسته ذغال برای آتش می‌توانستیم پنج بسته بخریم. پول آسانی بود که به راحتی به دست می‌آمد".
اما وقتی آزمایش‌ها تمام شد، عوارض جانبی پیش‌بینی‌نشده دارو برای شرکت فایزر " جرقه ایده تازه" بود.
چگونه ویاگرا کشف شد؟
دکتر پیت الیس، سرپرست پیشین بخش اکتشافات و توسعه شرکت فایزر می‌گوید:"داوطلبان می‌آمدند و می‌گفتند این موضوع کمی خجالت‌آور است اما متوجه شدیم که بیش از حد معمول دچار نعوظ می‌شویم و این حالت شدید‌تر از پیش است".
مشاهدات اتفاقی در شهر مرثر تیدویل باعث شد که شرکت فایزر پژوهش‌هایی در زمینه ناتوانی جنسی و اختلال نعوظ را شروع کند.
درمانگاه بیمارستان موریستون در سوانزی مجموعه گسترده‌ای برای درمان مردان مبتلا به دیابت و بیماری‌های قلبی بود، که یکی از عوارض جانبی این بیماری‌ها اختلال نعوظ است.
دیوید پرایس سرپرست پژوهش و متخصص غدد درون‌ریز به یاد می‌آورد:"فایزر اعلام کرده بود که باید افراد دگر‌جنسگرا و دارای رابطه جنسی ثابت باشند".
"آنها آدم‌های معمولی بودند و همه مردان متأهل و از طبقه کارگر شهر سوانزی بودند. پژوهش شامل نمایش فیلم‌های پورنوگرافی برای آنها بود".
نتایج آزمایش شهر سوانزی مانند آزمایش بریستول مثبت بود.
شرکت فایرز ناگهان دریافت که داروی مؤثری به دست آورده که می‌تواند تحول بزرگی ایجاد کند.
در واقع نتیجه چنان اثر مثبتی داشت که برخی از مردان حاضر نبودند قرص‌های مصرف‌نشده در آزمایش را پس دهند.
گروه بازاریابی شرکت فایزر در پی راهی برای چگونگی عرضه عمومی این دارو جستجو کرد چون کارشناسان معتقد بودند از دیدگاه عمومی می‌توانست "دارویی بسیار خاص یا داروی فاجعه‌بار" تلقی شود.
این شرکت از عرضه داروی تقویت‌کننده جنسی به جهانی هنوز تا حدودی محافظه‌کار نگران بود به همین دلیل در پیام‌های تبلیغاتی خود از بازخورد‌های مردانی که در آزمایش‌ها شرکت کرده بودند استفاده کرد.
جنیفر دابلر، مدیر پیشین بازاریابی و فروش شرکت فایزر می‌گوید:"یکی از ایده‌ها اشاره به تأثیر عمیق ناکارامدی جنسی بر خودباوری افراد و یکی دیگر تأثیر شدید آن بر روابط مشترک افراد بود".
"من به‌شدت تحت‌تأثیر گفته‌های مردان تحت آزمایش قرار گرفته بودم و اینکه وضعیت آنها چقدر به روابط‌شان آسیب شده بود و چقدر این موضوع برای آنها اهمیت داشت".
برای ارتقای این پیام عمومی که درمان ناکارآمدی جنسی باعث ترمیم زندگی مشترک آسیب‌دیده خواهد شد فایزر توانست توصیه مذهبی واتیکان را با خود همراه کند که ویاگرا باعث تقویت نهاد ازدواج و بنیان‌های خانواده می‌شود.
در سال ۱۹۹۸ مصرف خوراکی ویاگرا برای درمان اختلال نعوظ در بریتانیا و آمریکا تائید شد و پس از عرضه عمومی به‌سرعت با میزان فروش سالانه ۲ میلیارد دلار بالاترین میزان فروش دارو در تاریخ را به دست آورد.
اما ادریس هیچ خبر نداشت که عوارض جانبی که افراد در آزمایش‌های داوطلبانه گزارش کرده بودند به ساخت داروی ویاگرا کمک کرده است و از نقش شهر مرثر تیدویل در ماجرای تولید ویاگرا بی‌خبر مانده بود تا اینکه پژوهشگران برنامه بی‌بی‌سی اوایل امسال او را با‌خبر کردند.
"امروزه ویاگرا داروی مهمی است... خوشحالم که این دارو در شهر مرثر تیدویل کشف شده است".
دیوید براون، یکی از سازندگان ویاگرا می‌گوید که اگر مردان ولز جنوبی نبودند ویاگرا هرگز به‌وجود نمی‌آمد.
او می‌گوید:"آنها مردان تاریخ‌ساز بودند".
"شاید آنها فقط از شدت درماندگی و نیاز مالی تن به این کار دادند اما باعث دگرگونی عظیمی در زندگی انسان‌ها شدند و باید از این موضوع سربلند باشند".
سازمان بهداشت و درمان ملی انگلستان (ان‌اچ‌اس) می‌گوید اختلال نعوظ یا ناکارآمدی جنسی در میان مردان "بسیار شایع" است به‌ویژه در میان مردان بالای ۴۰ سال و برخی پژوهش‌ها نشان می‌دهد حدود نیمی از مردان ۴۰ تا ۷۰ سال یعنی بیش از ۴ میلیون نفر در بریتانیا دچار آن هستند.
پژوهش‌های دیگر نشان می‌دهد که تا سال ۲۰۲۵، حدود ۳۲۲ میلیون مرد در سراسر جهان مبتلا به اختلال نعوظ خواهند بود یعنی بیش از دو برابر ۱۵۲ میلیون نفر در سال ۱۹۹۵.
