یک پناهجو در بی‌بی استکهلم جان خود را از دست داد
رأی دهید
پلیس دورست ساعت ۶:۲۰ صبح به وقت محلی به این کشتی فراخوانده که در بندر پورتلند پهلو گرفته و گروهی پناهجویان مرد بزرگسال در آن اسکان داده شده‌اند که منتظر رسیدگی به درخواست پناهندگی‌شان هستند.
به گفته ریچارد دراکس، نماینده منطقه در پارلمان، این «تراژدی« ناشی از یک «وضعیت ناممکن» است.
این کشتی سه طبقه که دویست کابین دارد، تا پانصد پناهجو را می‌تواند اسکان دهد.
انتقال اولین پناهجویان به این کشتی در مرداد امسال بسیار بحث‌برانگیز بود و همان روز میکروب لژیونلا در منابع آب کشتی شناسایی شد، در نتیحه آنها را سه روز بعد از شناور بیرون بردند اما اوایل پاییز دوباره به آن برگردانده شدند. در میان آنها تعدادی پناهجوی افغان و ایرانی بودند.
پیش از انتقال پناهجویان به کشتی، اتحادیه آتش‌نشان بریتانیا، کشتی را از نظر حریق ایمن ندانسته بود اما دولت این نظر را نپذیرفت و این اتحادیه را به سیاسی‌کاری متهم کرد.
هدف دولت بریتانیا از انتقال پناهجویان از هتل به این کشتی کاهش هزینه بوده است اما نهادهای خیریه این را زیر سوال برده‌اند که این کار باعث کاهش هزینه قابل‌توجهی شود.
مردم محلی هم با این تصمیم مخالف بوده‌اند.
نهادهای امدارسان اکنون بار دیگر از دولت بریتانیا می‌خواهند اسکان پناهجویان در پادگان‌های متروکه و شناورها را متوقف کند چون این افراد آسیب‌پذیرند و باید به امکانات و خدمات ضروری دسترسی داشته باشند.
دولت بریتانیا لایحه جنجال‌برانگیز «مهاجرت غیرقانونی» را با وجود انتقادهای زیاد تابستان به تصویب پارلمان رساند تا پناهجویان برای رسیدگی به درخواست‌شان به روآندا منتقل شوند. اجرای این قانون با چالش‌های حقوقی متعدد مواجه شد و سرانجام دیوان عالی رای داد که چون روآندا کشوری امن نیست انتقال پناهجویان به آنجا غیرقانونی است.
ریشی سوناک گفت دادگاه انتقال پناهجویان به کشور ثالث را غیرقانونی ندانسته و صرفا استدلالش این بوده که روآندا امن نیست.
دولت بریتانیا پس از آن توافق تازه‌ای با روآندا منعقد و پیش‌نویس لایحه جدیدی را منتشر کرد که اکنون به پارلمان برده است.
یک جوان ایرانی که از اولین افرادی بود که تابستان به این شناور منتقل شد در آن زمان به بی‌بی‌سی فارسی گفته بود این کشتی به او احساس «زندان آلکاتراز» را می‌دهد و از شیوع ناسلامتی روان در بین آنها گفته بود:
«هم‌اتاقی من نصف شب پنیک کرد و احساس کرد داره غرق میشه. بین ما کسایی هستن که دکتر اینجا بهشون داروهای سنگین افسردگی داده.اتاقمون کوچیکه اصلا حتی برای یک نفر نمی‌تونیم لباس توی کمد بگذاریم. وحشتناکه که می‌خوان ۵۰۰ نفر را اینجا جا بدن. اصلا غذاخوریش گنجایش ۱۵۰ نفر را هم ندارد.
«تعداد زیادی از ما از مرز هوایی وارد شدیم و بعضی‌هامون توی فرودگاه درخواست پناهندگی دادیم. با قایق نیومده بودیم.
به ما گفته بودن اجازه داریم بریم بیرون ولی اصلا اینطوری نیست. مثل زندان گیت (دروازه) ورود و خروج داره و باید سر یک ساعت‌هایی سوار اتوبوس بشیم و بعد از مسافت طولانی به جایی می‌ریم که بتونیم مثلا پیاده‌روی کنیم. حالمون خیلی بده.»
