متخصصان می‌گویند ورزش موضعی اثری در لاغری شکم ندارد
رأی دهید
به گزارش نیویورک پست، کاهش چربی از طریق تمرین‌های ورزشی متمرکز بر ناحیه خاصی از بدن «به‌سادگی ممکن نیست».
دکتر نیک فولر، نویسنده و محقق چاقی در دانشگاه سیدنی، این افسانه را- که بسیار رایج شده است- رد کرد. به گفته او: «ژنتیک و جنسیت و سن است که نحوه ذخیره شدن و سوزاندن چربی را مشخص می‌کند.»
فولر توضیح می‌دهد: «در تمرین‌های ورزشی، بدن وقتی به انرژی نیازمند است، از چربی‌های همه جا، و نه‌فقط از بخش‌های موضعی، استفاده می‌کند. بنابراین، تمرکز بر از بین بردن چربی بخشی از بدن غیرممکن است.»
در عوض، ژنتیک ما تعیین می‌کند که چربی کجای بدن در تمرین‌های ورزشی مصرف شود.
به گفته فولر: «مثلا اگر مادر شما در روند کاهش وزن ابتدا چربی صورتش را از دست می‌دهد، به احتمال بسیار شما هم با همین روند روبه‌رو خواهید شد.»
البته او بر جنسیت نیز تاکید می‌کند.
زنان به‌علت بارداری و شیردهی توده چربی بیشتری به بدنشان اضافه می‌شود و اغلب چربی بیشتری را از ساق پا و صورت کم میکنند. در حالی که چربی روی باسن، ران، یا پشت آن‌ها سرسختانه باقی می‌ماند و تغییر چندانی نمی‌کند.
فولر در این‌باره می‌گوید: «فرایند پیری باعث ایجاد تغییرهایی در توده عضلانی، سوخت‌وساز، و سطوح هورمونی می‌شود که بر محل و سرعت از بین رفتن چربی اثر می‌گذارد.»
زنان یائسه و مردان میان‌سال بیشتر چربی را در ناحیه شکم و میانی بدن ذخیره میکنند که محلی بسیار دشوار برای جابه‌جایی و کاهش چربی است.
فولر سراب‌های امیدوارکننده درباره محصولات لاغری موضعی را رد می‌کند و می‌گوید: «مجموعه‌‌ای از پژوهش‌های مستقل نشان می‌دهد که ادعاهایی که درباره مزایای برخی مکمل‌های غذایی برای لاغری دور کمر می‌شود کاملا بی‌اساس است.»
به باور او، به‌جای تکیه بر قرص جادویی، برای کاهش وزن باید سراغ اصلاح و بهبود سبک زندگی، خواب، رژیم غذایی سالم، و ورزش و فعالیت بدنی مداوم رفت تا سوخت‌وساز و عضله‌‌سازی در بدن افزایش یابد.
او تاکید کرد: «از بین بردن چربی یک ناحیه خاص از بدن غیرعلمی است، زیرا نمی‌توان کنترل کرد که بدن کجا و چه مقدار چربی از دست بدهد. اما می‌توان با هدف قرار دادن کاهش چربی کلی بدن، به نتایجی دست یابیم که در مناطق خاص بدن خواهان آن‌ها هستیم.»
ورزش منظم فقط برای حفظ و بهبود زیبایی بدن نیست. فعالیت بدنی برای اندام‌های داخلی نیز مفید و مثبت است. یافته‌های پژوهشی نشان می‌دهد که فعالیت بدنی حتی کمتر از ۲۲ دقیقه در روز می‌تواند از پیامدهای منفی نشستن طولانی‌مدت جلوگیری کند.
همچنین، فعالیت بدنی مانند پیاده‌روی تند یا باغبانی می‌تواند ساعت‌های بی‌حرکتی نشستن جلوی تلویزیون یا کار کردن پشت میز را جبران کند.
