ستاره تونسی تنیس زنان: مربی‌ام سال‌ها به من تجاوز می‌کرد

العربیه: سلیمه صفر، تنیس‌باز پیشین تونسی، در گفت‌وگوی مفصلی با نشریه فرانسوی «اکیپ» فاش کرد که از سن دوازده و نیم سالگی توسط رجیس دو کاماره، مربی فرانسوی سابق خود که در سال 2014 به‌ اتهام تجاوز جنسی به 10 سال زندان محکوم شد، مورد تجاوز جنسی قرار گرفته است.
صفر به «اکیپ» گفت: «زمانی‌که 12 و نیم سالم بود، نزدیک به سه سال مورد آزار و اذیت رجیس دو کاماره قرار گرفتم».

دی کاماره به تجاوز با عنف به دو دانش‌آموز زیر سن قانونی متهم شد. 26 بازیکن، از جمله ایزابل دومونگو، تنیسور فرانسوی پیشین و زن شماره دو تنیس جهان به اتهام تجاوز و آزار جنسی علیه او شهادت دادند.

سلیمه صفر ادامه داد: «ساعت یک بعد از نیمه‌شب بود، در کنار جاده توقف کرد و شروع به دست زدن به اندامم کرد»، طبق گفته صفر: «در آن لحظه نمی‌دانستم چه اتفاقی دارد می‌افتد. اصلا قابل درک نبود».

صفر که اکنون 46 ساله است، ادامه داد: «فلج شدم و نمی‌توانستم حرکت کنم. حدس می‌زنم این راهی بود که می‌توانست ببیند که من چه واکنشی از خود نشان می‌دهم. تو شوک بودم، مانند اینکه کامپیوتر 220 ولتی را به 550 وصل می‌کنی».

صفر افزود: «راه خود را ادامه دادیم و دیر به خانه او رسیدیم. دخترش در اتاق بود و من روی کاناپه طبقه پایین خوابیدم. یکی دو ساعت بعد در حالی‌که او مرا لمس می‌کرد از خواب بیدار شدم. سپس به سرعت از لمس کردن به تجاوز تبدیل شد».

«اکیپ» می‌نویسد، سلیمه صفر سال‌ها این مسئله را برای کسی بازگو نکرد و سپس به انگلیس رفت و تصمیم گرفت بدون مربی به کار خود ادامه‌ دهد.
صفر گفت: «25 سال طول کشید تا نزد خودم اعتراف کنم و نزدیک به 35 سال طول کشید تا علنا آن را بیان کنم. کلاه را برای دومونگو و تمامی دخترانی که بر علیه او در دادگاه شهادت دادند، از سر بر‌می‌دارم».

در زمان محاکمه دو کاماره، صفر تایید کرد که دچار افسردگی شدید شده است.

وی افزود: «پدر، مادر و بستگانم به من گفتند خوشبختانه تو قوی هستی و اجازه نمی‌دهی این اتفاق برای تو بیفتد. هر موقع که این حرف‌ها را می‌شنیدم احساس شرمندگی می‌کردم. شدت صدمه و دردی که این حرف‌ها به من وارد می‌کرد را نمی‌توانید درک کنید. به شکل غیر مستقیم به من ثابت می‌شد که چقدر ترسو و ضعیف بودم. در طول زمان دادگاه من این حالت‌های جهنمی را زندگی می‌کردم».

سلیمه صفر که در بین سال‌های 1993 تا 2008 به‌طور حرفه‌ای تنیس بازی می‌کرد، برای نخستین بار در مورد آسیب‌هایی که در معرض آن قرار گرفته بود با روانپزشک‌اش صحبت کرد و گفت که چگونه «48 ساعت روی مبل دراز کشیده بود و گریه می‌کرد».

این تنیسور تونسی در بخش پایانی اظهارات خود گفت: «من در سال 2001 به جمع صد بازیکن برتر تنیس جهان پیوستم، اما هر بار که به یک پیروزی بزرگ نزدیک می‌شدم، فلج می‌شدم و احساس سستی می‌کردم».