یک کشتی باری مجهز به بادبان‌های مدرن به حرکت درآمد
رأی دهید
شرکت کشتیرانی کارگیل که این کشتی را اجاره کرده امیدوار است این فناوری راه را به سوی آینده‌ای سبزتر برای صنعت کشتیرانی هموار کند.
بادبان‌های کشتی که «ویندوینگز» نام دارند طوری طراحی شده که از مصرف سوخت و در نتیجه اثر کربنی کشتی کم کند.
تخمین زده می‌شود که این صنعت مسئول حدودا ۲.۱ درصد کل تصاعد دی‌اکسیدکربن جهان است.
کشتی «پیکسیس اوشن» اولین سفر خود را از چین تا برزیل انجام خواهد داد که احتمالا شش هفته طول می‌کشد. این اولین بار است که بادبان‌های «ویندوینگز» در جهان واقعی آزمایش و فرصتی برای ارزیابی بازگشت به شیوه سنتی تامین نیروی محرکه کشتی‌ها فراهم می‌شود.
بادبان‌ها وقتی کشتی در بندر لنگر انداخته تا می‌شوند. ارتفاع آنها ۳۷.۵ متر است و با همان موادی ساخته شده که در توربین‌های بادی به کار می‌رود تا بادوام باشند.
امید می‌رود استفاده از نیروی باد حدود ۳۰ درصد از تصاعد کربنی کشتی را در طول عمر آن کم کند.
یان دیلمان، رئیس گروه «کارگیل اوشن ترانسپورتِیشن» گفت که این صنعت «در مسیر کربن‌زدایی است». او اذعان کرد که «هیچ راه حل سحرآمیزی» وجود ندارد اما این فناوری نشان داده که وضعیت با سرعت درحال تغییر است.
او به بی‌بی‌سی گفت: «پنج، شش سال پیش، اگر از دست اندرکاران کشتیرانی درباره کربن‌زدایی می‌پرسیدید، می‌گفتند 'خوب، خیلی دشوار خواهد بود، من فکر نمی‌کنم به این زودی اتفاق بیافتد'.»
«پنج سال بعد فکر می‌کنم این روایت کاملا عوض شده و همه قانع شده‌اند که باید سهم خود را ادا کنند و همه کمی در تقلا هستند که چطور این کار را انجام دهند.»
«برای همین است که ما به عنوان یکی از بازیگران بزرگتر این صنعت تصمیم گرفتیم تا حدودی ریسک کنیم، روش‌های تازه را امتحان کنیم و این صنعت را جلو ببریم.»
جان کوپر، رئیس این شرکت، به بی‌بی‌سی گفت: «این یکی از کندترین پروژه‌هایی بود که روی آن کار کرده‌ایم، اما بدون شک دارای بزرگترین تاثیر برای سیاره است.»
او فکر می‌کند که سفر «پیکسیس اوشن» نقطه عطفی برای صنعت دریانوردی باشد.
او گفت: «پیش‌بینی من این است که تا ۲۰۲۵ نیمی از کشتی‌هایی که تازه ساخته شده مجهز به امکانات نیروی محرکه بادی خواهند بود.»
«دلیل اطمینان من صرفه‌جویی در هزینه است - یک و نیم تن سوخت در روز. اگر چهار بادبان روی کشتی نصب کنید، روزانه شش تن سوخت صرفه‌جویی کرده‌اید. این یعنی تصاعد دی اکسید کربن کشتی روزانه ۲۰ تن کم می‌شود. ارقام واقعا درشت است.»
هرچند بادبان‌ها در بریتانیا ابداع شده اما در چین تولید شده است. آقای کوپر می‌گوید فقدان حمایت دولت در کاهش هزینه فولاد وارداتی مانع تولید آنها در بریتانیا می‌شود.
کارشناسان می‌گویند استفاده از نیروی محرکه بادی نویدبخش است چون این صنعت می‌کوشد از ۸۳۷ میلیون تن دی اکسید کربنی که سالانه متصاعد می‌کند بکاهد.
این صنعت در ماه ژوئیه موافقت کرد «تا سال ۲۰۵۰ یا همان حدود» به حالت کربن خنثی برسد - قولی که منتقدان می‌گویند عملی شدن آن اصلا معلوم نیست.
دکتر سایمون بولاک، محقق کشتیرانی در مرکز تیندال در دانشگاه منچستر گفت: «نیروی باد می‌تواند تاثیری عمده داشته باشد.»
او گفت که ظاهر شدن سوخت‌های پاکیزه‌تر زمان خواهد برد «بنابراین باید هرچه داریم برای تقویت عملکرد کشتی‌های موجود امتحان کنیم - مثلا تعبیه بادبان.»
حتی اگر نصب این بادبان‌ها به طور قابل توجهی گسترش پیدا کند، فناوری بادی ممکن است برای همه کشتی‌ها مناسب نباشد. برای مثال این بادبان‌ها در کار تخلیه کانتینرها تداخل ایجاد می‌کند.
