این ۴ پناهجو به امید رسیدن به اروپا بر روی تیغه سکان کشتی سوار شدند اما سر از برزیل در آوردند

چهار پناهجوی نیجریه‌ای روی تیغه سکان یک کشتی پس از ۱۴ روز سفر خطرناک در دریا به سواحل برزیل رسیدند. آن‌ها روی تیغه سکان کشتی پنهان شده بودند که ملوانان آن‌ها را پیدا نکنند.

 

به گزارش فرارو، در دهمین روز خود در دریا، این چهار نفر که قصد داشتند به اروپا بروند متوجه شدند که غذا و نوشیدنی آن‌ها تمام شده است.

 

آن‌ها چهار روز دیگر را با نوشیدن آب دریا که از فاصله چند متری آن‌ها عبور می‌کرد، زنده ماندند، سپس توسط پلیس فدرال برزیل در بندر ویتوریا در جنوب شرقی این کشور نجات یافتند.

 

سفر ۵۶۰۰ کیلومتری (۳۵۰۰ مایل) این افراد، خطراتی را که برخی از مهاجران برای رسیدن به یک زندگی بهتر آماده می‌کنند، نشان می‌دهد.

 

اوپمیپو متیو یی، ۳۸ ساله، یکی از چهار نیجریه ای، در مصاحبه‌ای در پناهگاه کلیسای سائوپائولو گفت: این یک تجربه وحشتناک برای من بود. در کشتی آسان نیست. من می‌لرزیدم، خیلی ترسیده بودم. اما حالا اینجا هستم.

این چهار مرد گفتند که امیدوار بودند به اروپا برسند و از اینکه فهمیدند در واقع در آن سوی اقیانوس اطلس، در برزیل فرود آمده اند، شوکه شدند. دو تن از این مردان پس از درخواست خود به نیجریه بازگردانده شده اند، در حالی که اوپمیپو و رومن ابیمن، ۳۵ ساله درخواست پناهندگی در برزیل داده اند.

 

رومن که قبلاً یک بار تلاش کرده بود با کشتی از نیجریه فرار کند، توسط پلیس کشورش دستگیر شد، او گفت: دعا می‌کنم دولت برزیل به من رحم کند.

 

هر دو مرد گفتند که مشکلات اقتصادی، بی ثباتی سیاسی و جرم و جنایت، گزینه کمی جز ترک نیجریه را برایشان باقی گذاشته است. پرجمعیت‌ترین کشور آفریقا با مشکلات طولانی مدتی از خشونت و فقر دارد و آدم ربایی‌ها دست و پنجه نرم می‌کند.

 

اوپمیپو اهل ایالت لاگوس گفت که مزرعه بادام زمینی و روغن نخل او امسال در اثر سیل ویران شد و او و خانواده‌اش را بی خانمان کرد. او امیدوار است که خانواده‌اش بتوانند در برزیل به او بپیوندند.

 

رومن گفت سفر او به برزیل در ۲۷ ژوئن آغاز شد، او هرگز همسفران جدیدش را ندیده بود و می‌ترسید که هر لحظه او را به دریا بیندازند. هنگامی که کشتی در حال حرکت بود، رومن گفت که چهار مرد تمام تلاش خود را به کار گرفتند تا توسط خدمه کشتی کشف نشوند، زیرا آن‌ها همچنین نگران بودند که ممکن است آن‌ها را به دریا بیندازند.

 

گذراندن دو هفته اقیانوس اطلس خطرناک بود. رومن گفت که برای جلوگیری از افتادن خود در آب، این افراد توری را در اطراف سکان درست کردند و خود را با طناب به آن بستند. وقتی به پایین نگاه می‌کرد، ماهی‌های بزرگی مانند نهنگ‌ها و کوسه‌ها قابل مشاهده بودند. با توجه به شرایط تنگ و صدای موتور، خوابیدن خیلی سخت و خطرناک بود. او گفت: وقتی نجات یافتیم بسیار خوشحال شدم.

 

پائولو پاریس، یک کشیش در پناهگاه سائوپائولو، گفت که با موارد زیادی از کار‌هایی که پناهجویان انجام می‌دهند روبرو شده است، اما هرگز به این اندازه خطرناک نبوده است.