شهرت جهانی ایران، وامدار زمامداری پادشاهی است که در قاهره آرمیده

ایندیپندنت فارسی: به مناسبت سالگرد درگذشت محمدرضا شاه پهلوی در پنجم مردادماه، بخش هایی از سرمقاله خانم کاملیا انتخابی فرد سردبیر ایندیپندنت فارسی را که در آبان ماه ۱۳۹۸ منتشر شده است، بازخوانی کرده ایم.

بیش از چهل سال از انقلاب ایران گذشته است، اما خاطره روزهای پیش از انقلاب، بزرگی و شکوه کشور در«زمان شاه»، آنگونه که مردم می نامند، ذهن و فکر بسیاری از ایرانیان را همچنان به خود مشغول داشته است.

ایرانی که امروز در جهان چنین قدرتمند، زیبا و پُر افتخار دیده و شناخته می شود، شهرتش را وام دار دوره زمامداری مردی است که امروز در مسجد رفاعی قاهره آرمیده است. بیش از چهل سال از انقلاب گذشته است، اما به هر خارجی که می رسید و نام ایران می آید، آن غریبه ای که میانسال است، می گوید، «اوه ایران… شاه، شهبانو».

تصویر ایران دوره شاه، کارت پستال زیبایی از کشوری است که تا پیش از به قدرت رسیدن وی، مملکتی بود شبیه دیگر کشورهای منطقه؛ خاک و گاری و تراخم و وبا و جذام و فلج اطفال.

نمی گویم که در دوران سلطنت محمدرضا شاه پهلوی، ایران گلستان شد و فقر برچیده و رفاه و آزادی و امنیت در سراسر کشور به ظهور رسید، می گویم که ایران پیشرفت های چشمگیری داشت. چهره کشور در محافل بین المللی بسیار خوشایند بنظر می رسید و آموزش و پرورش، شهرسازی و عمران و بهداشت از اولویت های شاه ایران برای ساماندهی به اوضاع کشور قلمداد می شد.

همسر شاه، شهبانو فرح، تنها چهره ای زیبا و تاثیر گذار در محافل بین المللی نبود. دانش و بینش وی در ارتقا فرهنگ و هنر این مرز و بوم بعد از گذشت ۴۰ سال همچنان یکی از تاثیر گذارترین خدمات فرهنگی در تاریخ معاصر ایران بشمار می رود.

از خدمات محمدرضا شاه پهلوی و شهبانو به ادبیات و هنر و بهداشت و درمان بگوییم، یا از ارتش و نظم و قانون و ابهت کشور و اقتدار ملی؟

هنوز هم اگر اعتباری برای ایران و اصالت کشور بعد از ۴۰ و چند سال ناکارآمدی نظام فعلی باقی مانده است، از همان اعتباری است که شاه ایران برای کشور گرد آورده بود.

مردی که عاشق ایران بود و با دلی شکسته و اندوهگین کشور را برای رویارو نشدن مردم با یکدیگر  ترک کرد تا از درگیری و خونریزی پرهیز شود. تعجبی ندارد که امروز با گذشت چهار دهه آنگونه از وی یاد می شود که شایسته و بایسته اوست؛

«سعدیا مرد نکو نام نمیرد هرگز
مرده آن است که نامش به نکویی نبرند