زرتشتیان در قلب ایران آتش مقدس را پاسبانی می کنند

رادیو فرانسه: کاهن زرتشتی، با لباس سفید، با ظرافت، کنده‌ای را روی اخگرها می‌گذارد. آتشی که قرن‌هاست میسوزد، نباید خاموش شود. تا باشد، دین زرتشتی، یکی از قدیمی‌ترین آیین‌های توحیدی جهان، ادامه یابد.

سیمین، زن جوانی که از بازدیدکنندگان آتشکده یزد، در مرکز ایران استقبال می کند، گفت : "این آتش بیش از ۱۵۰۰ سال است که فعال بوده است. به طوری که هرگز نمی میرد. شبانه روز دو نفر به صورت پی هم از آن مراقبت می کنند."

در دین زرتشتی آتش که دارای قدرت پاک کنندگی و نماد حقیقت است، مورد احترام است، این دین در حدود ۳۵۰۰ سال پیش توسط زردشت (یا زرتشت) پیامبر پایه گذاری شد.

سیمین می‌گوید در دین زردشتی، اقدامات احتیاطی انجام می‌شود تا «آتش هرگز آلوده نشود». فقط کشیش می تواند به ظرفی که در آن آتش میسوزد، نزدیک شود. کشیش ماسکی روی دهانش میگذارد تا نفسش آتش را آلوده نکند. مؤمنان و بازدیدکنندگان او را از پشت شیشه، از یک اتاق خالی بزرگ تماشا می کنند که تنها تزئین آن نقاشی بزرگی است که نشان دهنده زرتشت است.

دین زرتشتی دین رسمی ایران بود تا اینکه اکثر پیروان آن در طول تسخیر اعراب در قرن هفتم به اسلام گرویدند. از آن پس زرتشتیان با وجود سرکوب‌ها و تغییر مذهب‌های اجباری توانسته‌اند در طول قرن‌ها زنده بمانند. اما بر اساس برآوردها، تعداد آنها در جهان به ویژه در ایران و هند از ۲۰۰ هزار نفر فراتر نمیرود.

بهرام دِمهری، ۷۶ ساله، یکی از ارکان جامعه یزد با خوشبینی میگوید : دین ما هنوز در تاریخ جهان جایگاه خود را دارد و به حیات خود ادامه خواهد داد.
لذت زندگی
این استاد بازنشسته با اطمینان از اینکه دین زرتشتی پاسخی برای دغدغه های روحی و زیست محیطی این زمان دارد، اراده گرایی را پرورش می دهد. به ویژه با دادن یک بعد مقدس به چهار عنصر ضروری برای زندگی : آب، باد، خاک و آتش، که "نباید با عمل انسان آلوده شوند".

آیین نیکوکاری دین زرتشتی - «پندار نیک، گفتار نیک، کردار نیک» - نماد بال های غول پیکر مرد پرنده (فروهر) است که بر روی پایه های تمام معابد، به شمول یزد، حک شده است.

سیمین خاطرنشان میکند : پرورش لذت در زندگی در دین ما ضروری است. زمان بندی سال با جشن‌های پیهم صورت میگیرد. جشن نوروز که قدیمی‌ترین آن‌هاست، توسط همه ایرانیان که اکثراً مسلمان شیعه هستند، برگزار می‌شود. جشن بسیار محبوب نوروز که در ۲۱ مارس، سال نو ایرانی و فرا رسیدن بهار است.

از انقلاب ۱۹۷۹، جمهوری اسلامی زرتشتیان را به عنوان "اقلیت مذهبی" به رسمیت شناخته و به آنها آزادی عبادت داده است. زرتشتیان در پارلمان با یک نماینده منتخب آنها، که در کنار سه مسیحی (دو ارمنی و یک آشوری) و یک یهودی می نشیند، حضور دارند. بهرام دمهری می گوید: "قوانین از ما محافظت می کند. زرتشتیان اعضای فعال جامعه ایران هستند. بسیاری از آنها دبیر، استاد دانشگاه، کارمند دولت یا کارگر هستند."

ولی از سوی دیگر، درجه افسری ارتش و همچنین امکان نامزدی برای ریاست جمهوری برای آنها ممنوع است.
محتاطانه
در طول قرن ها، زرتشتیان با احتیاط عادت کرده اند و به این که از هر گونه دین گرایی پرهیز کنند. آنها همچنین مجبور شدند برخی از سنت های خود را ترک کنند، مانند "تدفین بهشتی" بر فراز "برج های سکوت"، تپه هایی که در کویر در حومه یزد واقع شده اند. آنها مردگان خود را در آنجا میگذاشتند تا پرندگان گوشتخوار، کرکس ها و کلاغ ها آنها را ببلعند.

از آنجا که این عمل به دلایل بهداشتی در اواخر دهه ۱۹۶۰ ممنوع شد، این مکان متروک پذیرای کنجکاوها است و زرتشتیان متوفی خود را در قبرستانی واقع در نزدیکی آن محل دفن می کنند.

در حالی که تنها حدود ۳۵۰۰۰ زرتشتی در ایران باقی مانده اند، مراکزی در خارج از کشور در حال افتتاح هستند، مانند ساختمانی که اخیراً در کالیفرنیا، جایی که جامعه بزرگ ایرانی در آن زندگی می کنند، افتتاح شد.

مشهورترین تبعیدیان زردشتی، «فردی مرکوری»، خواننده گروه «کوئین» است که خانواده زرتشتی اش هند را ترک کرده و در انگلستان اقامت گزیده بودند. پس از مرگ وی در سال ۱۳۷۰، بخشی از تشییع جنازه وی بر اساس آیین زرتشتی انجام شد.