تجربه یک فعال تراجنسیتی از عمل تغییر اندام جنسی: یک کابوس به تمام‌معنا بود

دنیل بلک، فعال تراجنسیتی با انتشار این عکس در حساب توییتر خود این عمل را وحشتناک توصیف کردایندیپندنت فارسی: دنیل بلک، فعال تراجنسیتی که چند سال قبل عمل تطبیق جنسیت را انجام داده است، اخیرا در توییتی مشکلات جسمی خود را بعد از این عمل با مخاطبانش به اشتراک گذاشته است.
بلک این جراحی را نقطه‌ای می‌داند که زندگی‌اش را تغییر داد. او توضیح می‌دهد که در سال ۲۰۱۹ و پس از آنکه پزشکان به او گفتند که بهترین راه این است که اندام جنسی‌ مردانه‌اش را عمل کند، تحت جراحی قرار گرفت و آنها یک «نئو واژن» (واژن جدید) روی بدنش ایجاد کردند و بیضه‌هایش را برداشتند.
دنیل تجربه بعد از عمل را وحشتناک و طاقت‌فرسا توصیف می‌کند و می‌نویسد که نتوانست مدرسه را تمام کند و وضعیت روحی‌اش بدتر از قبل شد.

او می‌نویسد: «تقریبا تمام میل جنسی‌ام را از دست دادم. در حال حاضر توانایی رسیدن به لذت جنسی تقریبا غیر ممکن است. رابطه جنسی با مردان امکان‌پذیر اما دردناک است و هربار بعد از آن خونریزی داشته‌ام.»

او در ادامه توییت بلند خود می‌نویسد اگر از اندام تناسلی خود متنفر هستید، سعی کنید کمک بگیرید. از روش‌های بیهوده استفاده نکنید تا در نهایت با «چیزی» مثله شده بین پاهای خود روبه‌رو شوید.

توییت دنیل بلک بیش از یک میلیون بار در توییتر دیده شد و کاربران زیادی در مورد آن بحث کردند. به بهانه این تجربه شخصی دردناک، برآن شدیم تا انواع روش‌های جراحی برای ایجاد یک واژن جدید را بررسی کنیم.

مدتی پیش دکتر الیزابت بوسکی، مددکار اجتماعی فارغ التحصیل از دانشگاه جان‌ هاپکینز برای وب‌سایت «وری ول هلث» (Very well health) مقاله‌ای نوشت که در آن فرآیند پیچیده این دست عمل‌های جراحی و مخاطراتش را بیان می‌کرد.

گفتنی است، در ایران، از اصطلاح واژینوپلاستی بیشتر برای جراحی‌های زیبایی واژن استفاده می‌شود. هرچند که استفاده از این اصطلاح برای جراحی‌های زیبایی واژن نادرست نیست، اما واژینوپلاستی اصطلاح عامی برای انواع جراحی‌هایی است که در رابطه با واژن انجام می‌شود.

واژینوپلاستی یک روش جراحی است که از آن برای ایجاد واژن استفاده می‌شود. این جراحی هر چند به نظر نادر می‌آید، اما در موارد متعددی ممکن است راه حل درمان بیماران باشد. زن همسوجنسی (سیس‌جندر؛ فردی که جنسیت خودش را منطبق بر اندام جنسی زمان تولدش می‌داند) که در اثر سرطان واژن، مجبور به برداشتن واژن (واژینوکتومی) شده است، یا زنی که در اثر یک نقص مادرزادی بدون واژن متولد شده، و یا در زنان یا افراد تراجنسی (ترنسکشوال؛ کسی که هویت جنسی‌اش با جنسیت انتسابی بدو تولد ناسازگار است) که قصد دارند جراحی تطبیق جنسیت انجام دهند.

برای هر بیماری که به واژینوپلاستی نیاز دارد، ممکن است انواع مختلفی از آن توصیه شود. بهترین نوع واژینوپلاستی برای هر فرد به عوامل مختلفی بستگی دارد. سن بیمار، و علائم واژینو پلاستی می‌توانند نوع جراحی پیشنهادی را محدود کنند. مثلا نوع عمل واژینوپلاستی در یک زن یا فرد تراجنسیتی بالغ با یک دختر جوان همسوجنس مشابه نیست.

انواع اصلی واژینو پلاستی از این قرارند: روده‌ای، صفاقی، مک ایندو، مخاط باکال و وارونگی آلت تناسلی.
واژینوپلاستی روده یا سیگموئید
در واژینوپلاستی روده، از بخشی از کولون سیگموئید برای ایجاد واژن جدید (نئو واژن) استفاده می‌شود. این عمل معمولا تحت عنوان جراحی لاپاراسکوپی انجام می‌شود. جراحی لاپاراسکوپی اغلب به عنوان یک جراحی کمتر تهاجمی نیز شناخته می‌شود، زیرا تنها از طریق یک برش کوچک روی پوست انجام می‌شود. برای این جراحی، یک قطعه کوچک از روده بزرگ جدا شده، سپس به سمت پایین چرخانده می‌شود تا به پوشش واژن تبدیل شود. در نهایت اطراف کولون به هم بخیه می‌شود تا روده بزرگ عملکرد خود را بازیابی کند.

نگرانی‌هایی در مورد عوارض جانبی احتمالی واژینوپلاستی به این روش، مانند افزایش تولید مخاط در واژن و بوی نامطبوع مخاط مطرح شده است. با این حال مهم است که توجه داشته باشید این عوارض جانبی به طور مداوم گزارش نشده‌اند و ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد.

برخی افراد مخاطی را که بافت روده تولید می‌کند مفید می‌دانند، زیرا پوشش سالم واژن به طور طبیعی مخاط و روان‌کننده تولید می‌کند. علاوه بر این فرم کششی بخش کولونی که در این روش استفاده می‌شود در مقایسه با سایر گزینه‌ها، بیشتر شبیه پوشش معمولی واژن است.
واژینوپلاستی صفاقی
واژینوپلاستی صفاقی به عنوان عمل لوهو نیز شناخته می‌شود. در این روش از پوشش داخلی حفره شکمی، صفاق، برای ایجاد واژن استفاده می‌کنند. این روش نیز مثل واژینوپلاستی روده، یک روش لاپاراسکوپی است.

بیمارانی که این روش را استفاده می‌کنند، ممکن است برای حفظ دهانه واژن نیازی به اتساع (فرایندی که پس از انواع خاصی از روش‌های واژینوپلاستی برای حفظ اندازه و انعطاف‌پذیری واژن تازه ایجاد شده، ممکن است فرد به آن نیاز داشته باشد) نداشته باشند. مخصوصا اگر به طور منظم سکس داشته باشند.

توجه کنید که خطر فیستول رکتوواژینال، در جراحی‌ واژینوپلاستی صفاقی و سایر انواع واژینوپلاستی وجود دارد. فیستول رکتوواژینال، زمانی رخ می‌دهد که بین رکتوم (بخش انتهایی روده بزرگ) و واژن سوراخی وجود داشته باشد. این مشکل معمولا با جراحی قابل درمان است.
واژینوپلاستی مک‌ایندو
روش مک‌ایندو کاملا با روش‌های واژینوپلاستی صفاقی و روده متفاوت است. بر خلاف روش‌های قبل، مک‌ایندو برای ایجاد پوشش به جراحی شکم نیاز ندارد.

در عوض، در واژینوپلاستی مک ایندو از پیوند پوست برای ایجاد پوشش واژن استفاده می‌شود. در این روش پیوند پوست روی یک قالب واژن قرار داده می‌شود، و سپس در فضایی که برای واژن جدید باز شده است، گذاشته می‌شود. این قالب در چند ماه اول پس از عمل مک‌ایندو استفاده می‌شود. در این مدت که به طور دوره‌ای برای تمیز کردن برداشته می‌شود، به بهبود واژن کمک می‌کند تا به یک حفره باز مناسب برای سکس تبدیل شود.

یکی از تفاوت‌های کلیدی بین پیوند پوستی که در روش مک‌ایندو استفاده می‌شود و روش‌های صفاق و روده، این است که پوست یک بافت مخاطی نیست، بنابراین به طور طبیعی مایع روان‌کننده تولید نمی‌کند. این موضوع می‌تواند خطر بسته شدن دهانه واژن را در طول زمان افزایش دهد. در نتیجه به افرادی که تحت عمل مک‌ایندو قرار می‌گیرند و به صورت منظم سکس ندارند، توصیه می‌شود که تا آخر عمر به تمرینات گشاد‌کردن واژن (اتساع) متعهد باشند.
واژینوپلاستی مخاط باکال
مخاط باکال بافت پوشاننده دهان و داخل گونه‌هاست، و کاملا شبیه پوشش داخلی واژن است. هر دو بافت بدون مو هستند و مخاط ایجاد می‌کنند. بنابراین از برخی جهات، پوشش ایده‌آلی برای واژن‌های جدیدی‌اند که پس از واژینوپلاستی ایجاد می‌شوند.

با این حال، واژینوپلاستی مخاط باکال به دلایلی مانند سایر روش‌های واژینوپلاستی چندان رایج نیست. اول، فقط یک منطقه نسبتا کوچک از بافت مخاط باکال برای برداشت در دسترس است. ثانیا، ممکن است نگرانی‌هایی در مورد عوارض جانبی بالقوه یا عوارض در ناحیه دهان و گونه وجود داشته باشد که می‌تواند بر فرایند‌های خوردن، صحبت کردن یا زیبایی تاثیر بگذارد. علاوه بر این، داخل دهان منطقه‌ای نیست که متخصصان زنان به کار روی آن عادت داشته باشند، بنابراین ممکن است برای برداشت مناسب بافت، حضور یک جراح فک و صورت نیز ضروری باشد.
واژینوپلاستی وارونگی آلت تناسلی
واژینو پلاستی وارونگی آلت تناسلی فقط در زنان تراجنسیتی استفاده می‌شود. در این روش، پوست خارجی از آلت تناسلی مردانه برداشته و وارونه می‌شود تا پوشش واژن جدید را تشکیل دهد. سر آلت تناسلی نیز برای ایجاد کلیتوریس تغییر شکل داده می‌شود. علاوه بر این، از پوست کیسه بیضه برای ساختن لب‌های بزرگ و کوچک استفاده می‌شود.

این روش نیز معایب مشابهی با واژینوپلاستی مک‌ایندو دارد. برای جلوگیری از رشد مو در داخل واژن باید از حذف کامل موها اطمینان حاص کرد. فرایند اتساع برای حفظ عمق و عرض واژن تا آخر عمر باید انجام شود. علاوه بر این، واژن جدیدی که از این روش به دست می‌آید نمی‌تواند به طور طبیعی روان‌کننده تولید کند، بنابراین استفاده از ژل‌های روان‌کننده حین سکس یا راحتی روزمره ضروری است.

توجه به این نکته ضروری است که اگرچه واژینوپلاستی وارونگی آلت تناسلی فقط برای زنان ترنس انجام می‌شود، اما این تنها نوع واژینوپلاستی نیست که در دسترس آنهاست. ممکن است به برخی از زنان تراجنسیتی واژینوپلاستی روده به عنوان روش اولیه یا ترمیمی پیشنهاد شود. اگرچه واژینوپلاستی صفاقی بر روی حداقل یک زن تراجنسیتی انجام شده است، اما روش عمومی‌ای برای این افراد نیست.
اتساع بعد از واژینوپلاستی چیست؟
همانطور که قبلا هم توضیح دادیم، با توجه به تکنیکی که استفاده می‌شود ممکن است برخی از بیماران به این فرایند احتیاجی نداشته باشند.

از اتساع برای افزایش عمق و عرض واژن با استفاده از کشش‌های ملایم استفاده می‌شود. در این فرایند یک گشاد کننده سیلیکونی (یک میله با انتهاب خمیده) را در واژن به مدت حدود ۱۰ الی ۱۵ دقیقه قرار می‌دهند. معمولا روزی یک بار یا چند روز یک بار این کار باید تکرار شود.

این کار می‌تواند به کسانی که بعد از واژینوپلاستی در رابطه جنسی مشکل دارند کمک کند. همچنین این فرایند برای حفظ دهانه واژن در روش‌هایی که از پوست برای پوشش واژن جدید استفاده می‌شود، ضروری است. تعداد دفعاتی که نیاز است اتساع انجام شود، به نوع عمل و مدت زمانی که از پایان جراحی گذشته است بستگی دارد.