برنامه ناسا برای فرستادن اولین کاوشگر اختصاصی به اورانوس

العربیه: اورانوس که هفتمین سیاره از خورشید است، با حلقه‌های عجیب، شیب رادیکال محور وضعی، تغییرات فصلی غافلگیرکننده، و 27 قمر خود یکی از شگفت‌انگیزترین پدیده‌های منظومه شمسی است، و به همین دلیل ناسا قصد دارد طی یکی دو دهه آینده اولین کاوشگر اختصاصی خود را برای بررسی آن به فضا بفرستد.

تنها دیدار بشر از اورانوس را کاوشگر «وویجر 2» سر راه خود به خارج از منظومه شمسی در 24 ژانویه 1986 به عمل آورد. طی این دیدار، وویجر از کنار اورانوس عبور کرد و تصاویر جالبی از سطح سیاره و قمرهای آن به زمین فرستاد.

اورانوس، نپتون، مشتری و زحل سیارات غیرسنگی منظومه شمسی هستند، و عناصر اصلی تشکیل‌دهنده آنها هلیوم و هیدروژن است. با این حال، از آنجایی که اورانوس و نپتون هلیوم بیشتری دارند، اخترشناسان آنها را «غول یخی» می‌نامند. در مقابل، مشتری و زحل که هیدروژن بیشتری دارند را «غول گازی» می‌گویند.

مأموریت ناسا به کشف بسیاری از اسرار اورانوس کمک می‌کند، چرا که نشان می‌دهد غول‌های یخی چگونه و در کجا تشکیل شده‌اند، و اینکه از مکان اولیه ایجاد خود چقدر تکان خورده‌اند، و این حرکت به چه تغییراتی در سیاره انجامیده است.

بررسی اورانوس از نزدیک همچنین می‌تواند به شناسایی وضعیت کلی‌تر منظومه‌ شمسی کمک کند؛ مثلا نشان دهد که چگونه اجسام آسمانی کوچک قادر به توسعه و توزیع آب و سایر ساختارهای زیستی شده‌اند. این تحقیقات همچنین می‌تواند اطلاعات خوبی درباره سیارات دوردست خارج از منظومه شمسی به ما بدهد.

طرح پیشنهادی ناسا خواستار این شده تا کاوشگر اورانوس در سال 2032 به فضا پرتاب شود تا بتواند با استفاده از نیروی گریز از مرکز چرخیدن به دور مشتری، خود را به سوی اورانوس پرتاب کند. اگر این برنامه پیش برود، کاوشگر در حدود سال 2050 به اورانوس می‌رسد و می‌تواند تحقیقات خود را آغاز کند.