پل نیومن، هنرپیشه‌ای که از نو باید شناخت
رأی دهید
پل نیومن برای سه دهه یکی از مشهورترین هنرپیشگان سینما در جهان بود و در فیلم‌هایی از جمله بوچ کسیدی و ساندنس کید، دغلباز و تله بازی کرد.
چشم‌های آبی رنگ شفاف و جذابیت پسرانه از ویژگی‌های او بود و پنجاه سال زندگی مشترک ظاهرا ایده آل او با جون وودوارد مورد توجه بسیاری بود.
به همین جهت پل نیومن در دهه ۶۰ زندگی تصمیم گرفت با همکاری دوستش استوارت استرن، که فیلمنامه نویس بود، خاطراتش را بنویسد. به این منظور پل نیومن به مدت پنج سال در باره دوران کودکی، زندگی کاری، خانواده و شهرتش با استوارت استرن صحبت کرد.
کلی سودرلاند، می گوید: «این زمان بسیار مهمی در زندگی او (پل نیومن) بود. او مدت زیادی را صرف خودکاوی و بررسی افکار درونی اش می‌کرد.»
ولی مطالب جمع شده آن قدر زیاد بود که در سال ۱۹۹۱ پل نیومن و استرن فکر کردند از عهده ادامه این روند برنمی آیند و از نوشتن خاطرات منصرف شدند.
پل نیومن در سال ۲۰۰۸ در ۸۳ سالگی درگذشت و استوارت استرن هم در سال ۲۰۱۵ فوت کرد.
هیچ کس نمی دانست بر سر هزاران صفحه رونوشت مصاحبه ها چه آمده. حتی شایع شده بود که در آتش سوزی از بین رفته اند.
اما دو سال قبل این نوشته ها در انبار خانوادگی کشف شد و پس از ویراستاری اکنون به صورت یک کتاب چاپ می شود.
خواندن این دست نویس برای دختر پل نیومن، سخت بود چون چیزهایی را در باره پدرش کشف کرد که قبلا نمی دانست و خواندن این مطالب او را بسیار ناراحت کرده بود.
اما دو سال قبل این نوشته ها در انبار خانوادگی کشف شد و پس از ویراستاری اکنون به صورت یک کتاب چاپ می شود.
خواندن این دست نویس برای دختر پل نیومن، سخت بود چون چیزهایی را در باره پدرش کشف کرد که قبلا نمی دانست و خواندن این مطالب او را بسیار ناراحت کرده بود.
چه چیزی کلی سودرلاند، را بیشتر متعجب کرد؟
او می گوید پدرش از عدم اعتماد به نفس رنج می برد: «من در سال ۱۹۶۵ متولد شدم. در آن موقع او خیلی مشهور بود و همه او را می شناختند ولی تمام تصویر متفاوت بود.
«تلاش می کردم بفهمم چطور متوجه نشده بودم او می تواند خودش را چیزی غیر از آنچه فرزندانش و خانواده اش نسبت به او احساس می کردند، ببیند، چون او در باره همه چیز مطمئن به نظر می رسید.
«می دانستم که شاید برخلاف تصور مردم هرگز در باره نحوه کار خودش ، احساس خوبی نداشته باشد ولی از این که دیدم چطور به شدت از خودش انتقاد می کند تعجب کردم.»
دختر پل نیومن در جایی از کتاب می گوید پدرش همیشه نگران بود که به حد کافی خوب نباشد و نمی دانست موفقیت او تا چه حد به دلیل قیافه و ظاهرش است.
او در خاطراتش می نویسد همواره این احساس وحشتناک ترس و دلهره را داشته که تمام موفقیت او صرفا به خاطر شانسِ خوش قیافه بودنش بوده.
پل نیومن برای بازی درفیلم رنگ پول، در سال ۱۹۸۷ موفق به دریافت جایزه اسکار شد و ۹ بار در فاصله سال های ۱۹۵۹ و ۲۰۰۳ نامزد دریافت جایزه اسکار شد.
کلی سودرلاند، می گوید پدرش می خواست تنها به خاطر قیافه اش مورد توجه مردم نباشد.
«او از این که احساس می کرد اعم از این که چقدر تلاش می کند هرگز به جایی نخواهد رسید دلشکسته شده بود. منظورم این است که فکر می کرد نمی تواند برچسب خوش قیافه بودن و آن چشمان زیبا را پشت سر بگذارد.»
در دهه ۱۹۷۰ پل نیومن با رابرت ردفورد در دو فیلم تله و بوچ کسیدی و ساندنس کید، بازی کرد.هر دو فیلم بسیار موفقیت آمیز بود و برای سال های زیادی آن دو در این فکر بودند که سناریوی مناسبی پیدا کنند که بتوانند به اتفاق فیلم دیگری بسازند.
ولی کتاب روشن می کند که این دو هنرپیشه جز در مواقع فیلمبرداری، ارتباطی با هم نداشتند. پل نیومن در اشاره به رابرت ردفورد می گوید: «نمی توانید به ردفورد اعتماد کنید. هرگز نمی توانید مطمئن باشید که او آنجا خواهد بود. این صرفا بی نزاکتی است.»
سودرلاند معتقد است که هرگونه تنش بین این دو نفر به دلیل طرز کار متفاوت آنها بوده. او می گوید پدرش در مورد وقت شناسی خیلی سختگیر بوده در حالی که رابرت ردفورد این طور نبود.
«با پدرم کار کردن خیلی مشکل بود. او خیلی سخت کار می کرد چون می خواست خیلی خوب و موفق باشد در حالی که باب(ردفورد) نسبتا بی خیال بود.»
ولی سودرلاند یادآورمی شود که وقتی سن پدرش بیشتر شد، احساس بهتری نسبت به خودش پیدا کرد.
پل نیومن در خاطراتش به تنش در روابطش با جون وودوارد به طور ضمنی اشاره هایی می کند. یک بار او در باره ازدواجش این جمله معروف را گفته بود: «وقتی در خانه استیک دارم چرا برای همبرگر باید خانه را ترک کنم؟»
با این وجود در این خاطرات به طور غیرمستقیم صحبت هایی در باره خیانت شده است. پل نیومن به یک دوستش می گوید: «ما مشکلات خودمان را داشتیم. همه چیز عالی نبود.»
سودرلاند در تایید حرف های پدرش می گوید:
«تنش همیشه وجود داشته. مطمئنم زندگی با پدرم کار آسانی نبوده. ولی فکر می کنم نکته مهم این است که (پدر و مادرم) برای این که با هم بمانند واقعا سعی زیادی می کردند. خیلی افتخار می کنم که آنها توانستند مشکلات زیادی را پشت سر بگذارند و قوی تر و بهتر بشوند. تا وقتی که مادرم دست پدرم را نگرفته بود، (پدرم) آخرین نفس را نمی‌کشید.»
پل نیومن همچنین از این که پدر خوبی نبوده انتقاد می کند و می گوید موهبت پدری کردن را نداشته. او معتقد است که می بایستی فرزندانش را بیشتر درک می کرد و در مقابل آنها صبورتر بود.
اسکات، تنها پسر پل نیومن در اثر افراط در مشروبخواری و استفاده از مواد مخدر در سال ۱۹۷۸ فوت کرد.
«تصمیم مشکل»
سودرلاند می گوید پدرش خیلی سخت کار می کرد و به همین جهت خیلی وقت ها با آنها نبود ولی وقتی خانه بود یک بچه بزرگ می شد، با آنها بازی می کرد و آنان را داخل استخر می انداخت.
به عقیده سودرلاند، پدرش دهه ها پس از ضبط صحبت هایش خیلی روی خودش کار کرده بود و هر قدر به سنش اضافه می شد احساسی که نسبت به خودش داشت بهتر می‌شد.
تصمیم چاپ خاطراتی که آکنده از بسیاری از اسرار درونی و خصوصی پل نیومن بود برای دخترش آسان نبود ولی سرانجام او و خواهرانش تصمیم گرفتند خواسته پدرشان را اجرا کنند چون به گفته سودرلاند این چیزی بود که پدرش می خواست.
خود پل نیومن گفته بود: «می خواهم مدرکی به جای بگذارم که تکلیف خیلی چیزها را روشن می کند به افسانه ای که در باره من است خاتمه می دهد و بعضی از اسطوره ها را از بین می برد.
«مدرکی که زمانی را که من در این سیاره زندگی می کردم با صحت و درستی نشان دهد.»
او می گوید پدرش از عدم اعتماد به نفس رنج می برد: «من در سال ۱۹۶۵ متولد شدم. در آن موقع او خیلی مشهور بود و همه او را می شناختند ولی تمام تصویر متفاوت بود.
«تلاش می کردم بفهمم چطور متوجه نشده بودم او می تواند خودش را چیزی غیر از آنچه فرزندانش و خانواده اش نسبت به او احساس می کردند، ببیند، چون او در باره همه چیز مطمئن به نظر می رسید.
«می دانستم که شاید برخلاف تصور مردم هرگز در باره نحوه کار خودش ، احساس خوبی نداشته باشد ولی از این که دیدم چطور به شدت از خودش انتقاد می کند تعجب کردم.»
دختر پل نیومن در جایی از کتاب می گوید پدرش همیشه نگران بود که به حد کافی خوب نباشد و نمی دانست موفقیت او تا چه حد به دلیل قیافه و ظاهرش است.
او در خاطراتش می نویسد همواره این احساس وحشتناک ترس و دلهره را داشته که تمام موفقیت او صرفا به خاطر شانسِ خوش قیافه بودنش بوده.
پل نیومن برای بازی درفیلم رنگ پول، در سال ۱۹۸۷ موفق به دریافت جایزه اسکار شد و ۹ بار در فاصله سال های ۱۹۵۹ و ۲۰۰۳ نامزد دریافت جایزه اسکار شد.
کلی سودرلاند، می گوید پدرش می خواست تنها به خاطر قیافه اش مورد توجه مردم نباشد.
«او از این که احساس می کرد اعم از این که چقدر تلاش می کند هرگز به جایی نخواهد رسید دلشکسته شده بود. منظورم این است که فکر می کرد نمی تواند برچسب خوش قیافه بودن و آن چشمان زیبا را پشت سر بگذارد.»
در دهه ۱۹۷۰ پل نیومن با رابرت ردفورد در دو فیلم تله و بوچ کسیدی و ساندنس کید، بازی کرد.هر دو فیلم بسیار موفقیت آمیز بود و برای سال های زیادی آن دو در این فکر بودند که سناریوی مناسبی پیدا کنند که بتوانند به اتفاق فیلم دیگری بسازند.
ولی کتاب روشن می کند که این دو هنرپیشه جز در مواقع فیلمبرداری، ارتباطی با هم نداشتند. پل نیومن در اشاره به رابرت ردفورد می گوید: «نمی توانید به ردفورد اعتماد کنید. هرگز نمی توانید مطمئن باشید که او آنجا خواهد بود. این صرفا بی نزاکتی است.»
سودرلاند معتقد است که هرگونه تنش بین این دو نفر به دلیل طرز کار متفاوت آنها بوده. او می گوید پدرش در مورد وقت شناسی خیلی سختگیر بوده در حالی که رابرت ردفورد این طور نبود.
«با پدرم کار کردن خیلی مشکل بود. او خیلی سخت کار می کرد چون می خواست خیلی خوب و موفق باشد در حالی که باب(ردفورد) نسبتا بی خیال بود.»
ولی سودرلاند یادآورمی شود که وقتی سن پدرش بیشتر شد، احساس بهتری نسبت به خودش پیدا کرد.
پل نیومن در خاطراتش به تنش در روابطش با جون وودوارد به طور ضمنی اشاره هایی می کند. یک بار او در باره ازدواجش این جمله معروف را گفته بود: «وقتی در خانه استیک دارم چرا برای همبرگر باید خانه را ترک کنم؟»
با این وجود در این خاطرات به طور غیرمستقیم صحبت هایی در باره خیانت شده است. پل نیومن به یک دوستش می گوید: «ما مشکلات خودمان را داشتیم. همه چیز عالی نبود.»
سودرلاند در تایید حرف های پدرش می گوید:
«تنش همیشه وجود داشته. مطمئنم زندگی با پدرم کار آسانی نبوده. ولی فکر می کنم نکته مهم این است که (پدر و مادرم) برای این که با هم بمانند واقعا سعی زیادی می کردند. خیلی افتخار می کنم که آنها توانستند مشکلات زیادی را پشت سر بگذارند و قوی تر و بهتر بشوند. تا وقتی که مادرم دست پدرم را نگرفته بود، (پدرم) آخرین نفس را نمی‌کشید.»
پل نیومن همچنین از این که پدر خوبی نبوده انتقاد می کند و می گوید موهبت پدری کردن را نداشته. او معتقد است که می بایستی فرزندانش را بیشتر درک می کرد و در مقابل آنها صبورتر بود.
اسکات، تنها پسر پل نیومن در اثر افراط در مشروبخواری و استفاده از مواد مخدر در سال ۱۹۷۸ فوت کرد.
«تصمیم مشکل»
سودرلاند می گوید پدرش خیلی سخت کار می کرد و به همین جهت خیلی وقت ها با آنها نبود ولی وقتی خانه بود یک بچه بزرگ می شد، با آنها بازی می کرد و آنان را داخل استخر می انداخت.
به عقیده سودرلاند، پدرش دهه ها پس از ضبط صحبت هایش خیلی روی خودش کار کرده بود و هر قدر به سنش اضافه می شد احساسی که نسبت به خودش داشت بهتر می‌شد.
تصمیم چاپ خاطراتی که آکنده از بسیاری از اسرار درونی و خصوصی پل نیومن بود برای دخترش آسان نبود ولی سرانجام او و خواهرانش تصمیم گرفتند خواسته پدرشان را اجرا کنند چون به گفته سودرلاند این چیزی بود که پدرش می خواست.
خود پل نیومن گفته بود: «می خواهم مدرکی به جای بگذارم که تکلیف خیلی چیزها را روشن می کند به افسانه ای که در باره من است خاتمه می دهد و بعضی از اسطوره ها را از بین می برد.
«مدرکی که زمانی را که من در این سیاره زندگی می کردم با صحت و درستی نشان دهد.»
