درباره «قارچ زامبیساز» چه میدانیم؟
رأی دهید
این قارچ یک هفته پس از آنکه وارد بدن مورچه شد، قربانی خود را وادار میکند تا از نزدیکترین گیاه بالا برود، و در ارتفاع 25 سانتیمتری از زمین، که دما و رطوبتاش مناسب برای رشد قارچ است، آوارههای خود را در ساقه گیاه قفل کند.
وقتی که مورچه برای همیشه متوقف شد، قارچ زامبیساز ساقه بلندی در سر مورچه سبز میکند که به یک کپسول پیازی پر از هاگ منتهی میشود. از آنجا که مورچه معمولاً از گیاهی بالا میرود که مشرف به کُلُنی خود است، هاگهای قارچ بر سر خواهران مورچه میبارند و آنها را نیز به نوبه خود زامبی میکنند.
به گفته دانشمندان، هنگامی که قارچ تازه بار وارد بدن میزبان خود میشود، به شکل سلولهای منفرد در جریان خون مورچه شناور میشود و نسخههای جدیدی از خود ایجاد میکند، اما این سلولها بالاخره شروع به کار با یکدیگر میکنند.
آنها لولههای کوتاهی ایجاد میکنند که از طریقشان به یکدیگر متصل میشوند. پس از اتصال، آنها میتوانند مواد مغذی را با هم مبادله کنند. در نهایت، این سلولهای بیمغز در همکاری با یکدیگر مغز مورچه را تحت کنترل درمیآورند.
قارچ زامبیساز همچنین بهتدریج عضلات مورچه را کنترل میکند. هنگامی که عفونت آغاز میشود، سلولهای عصبی مورچه که مغز آن را قادر به کنترل عضلاتش میکنند، از بین میروند، و قارچ جای این نورونها را میگیرد.
قارچ از این طریق اندامهای مورچه را از مغزش جدا میکند و خود را در جای اعصابی قرار میدهد که با آزاد کردن مواد شیمیایی، عضلات مورچه را به حرکت درمیآورند.
در این حالت مغز مورچه هنوز فعال است، اما فرمان آن در دست قارچ زامبیساز قرار دارد. مورچه در حالی که در بدن خویش زندانی شده، زندگی خود را به پایان میبرد.