چرا بعضی ها تا حد مرگ از آمپول می ترسند؟
رأی دهید
«راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش چهارم» که مرجع جهانی تشخیص چنین اختلالاتی است، در سال 1994 رسما سوزن‌هراسی را به عنوان یک «فوبیا» یا وحشت شدید بعضا غیرمنطقی از سوزن، به ویژه در جریان فرآیندهای پزشکی طبقه‌بندی کرد. امروزه این امری اثبات‌شده است، که انسان‌ها تنها با مشاهده سوزن خوردن دیگران یا حتی تصور سوزن خوردن خود، می‌توانند آن بخشی از مغزشان که به درد سوزنی واکنش نشان می‌دهد را فعال کنند.
پژوهش‌های اخیر نشان می‌دهد که سوزن‌هراسی ممکن است ریشه در روند تکاملی بشر داشته باشد. با نظر به اینکه هزاران سال پیش، انسان‌هایی که به‌طور وسواس‌گونه خود را از آسیب چیزهای تیز در امان نگه می‌داشتند، امکان حیات طولانی‌تری پیدا می‌کردند، سوزن‌هراسی ممکن است واکنشی طبیعی برای بقا باشد.
«واکنش وازوواگال» شایع‌ترین نوع سوزن‌هراسی است، و 50 درصد افراد به این فوبیا را آزار می‌دهد. کسانی که سوزن‌هراسی وازوواگال دارند، از دیدن سوزن و حتی فکر کردن به آن وحشت می‌کنند. واکنش فیزیولوژیکی این افراد به سوزن می‌تواند شامل ضعف، تعریق، سرگیجه، حالت تهوع، رنگ پریدگی، وزوز گوش، حمله عصبی، فشار خون زیاد و ضربان قلب بالا پیش از سوزن خوردن، و کاهش هر دو در لحظه تزریق و سپس غش باشد.
«سوزن‌هراسی تداعی‌کننده» دومین نوع رایج این فوبیاست و 30 درصد مبتلایان را آزار می‌دهد. در این نوع فوبیا، سابقه واقعی برای ترس از سوزن وجود دارد. مثلا فرد مبتلا قبلا شاهد عمل سوزنی دردناکی روی یکی از نزدیکان خود بوده است، و این تجربه باعث شده که تا وی تمام اقدامات سوزنی را با تجربه دردآمیز هم‌سان کند.
«سوزن‌هراسی مقاومتی»، که حدود 20 درصد مبتلایان را تحت تاثیر قرار می‌دهد، زمانی رخ می‌دهد که تجربه عملیات سوزنی شامل مهار بدنی باشد. این گونه هراس در حقیقت ترکیبی از دو فوبیای سوزنی و محدودیتی است، و فرد مبتلا می‌تواند از طریق تجربه‌های ناخوشایند قبلی آن را کسب کرده باشد.
«سوزن‌هراسی پردردی» که حدود 10 مبتلایان را آزار می‌دهد، گونه‌ای از هراس است که ریشه فیزیولوژیکی دارد. مبتلایان به این نوع فوبیا به‌طور ارثی درد شدیدی از هرگونه عملیات سوزنی احساس می‌کنند، به‌طوری که سوزن خوردن برای آنها کاملا غیرقابل تحمل می‌شود.
