خاک ماه می‌تواند دی‌اکسید کربن را به اکسیژن تبدیل کند
رأی دهید
براساس گزارش نشریه علمی جول (Joule) خاک کره ماه حاوی ترکیب‌های فعالی است که می‌توان از آن در کنار نور خورشید و دی‌اکسید کربن برای تولید آب، اکسیژن و سوخت به منظور پشتیبانی از زندگی در پایگاهی در ماه استفاده کرد و انجام تحقیق‌های بیشتر در فضا را ممکن ساخت.
یینگ فانگ یائو، متخصص مواد دانشگاه نانجینگ چین و نویسنده اصلی این گزارش، گفت: «راهبرد ما طرحی به دست می‌دهد که ایجاد محیط زیستی پایدار و با هزینه معقول در خارج از جو زمین را ممکن می‌کند.»
«اگر بخواهیم تحقیق‌های بزرگی در باره دنیای خارج از جو زمین انجام دهیم، باید به دنبال راه‌هایی برای کاهش حجم حمل‌ونقل مواد و تجهیزات باشیم یعنی تا حد ممکن مایحتاجمان را از زمین نبریم و در عوض از منابع موجود در خارج از جو استفاده کنیم.»
پیش‌تر، محققان راهبردهایی برای بقا در خارج از جو پیشنهاد داده بودند، اما بیشتر آن‌ها نیاز به منابع انرژی زمینی داشت. مثلا مریخ‌نورد پرسیویرنس ناسا حامل دستگاهی بود که می‌توانست دی‌اکسید کربن موجود در جو این سیاره را به اکسیژن تبدیل کند، اما انرژی لازم برای این دستگاه با باتری اتمی تامین می‌شد.
البته این بار دکتر یائو و همکارانش امیدوارند بتوانند از دو منبع فراوان در کره ماه یعنی تابش خورشید و خاک بهره‌برداری کنند و آنچه را انتقالش به فضا لازم است، به حداقل برسانند.
این گروه پژوهشی، خاک کره ماه را که فضاپیمای چانگ ئی-۵ چین به زمین آورد، تجزیه‌وتحلیل کرد و متوجه شد حاوی موادی سرشار از آهن و تیتانیوم است. این پژهشگران اکنون امیدوارند بتوانند یک سامانه «فتوسنتز فرازمینی» طراحی کنند که با استفاده از خاک کره ماه، آب را الکترولیز کند.
دی‌اکسید کربن بازدم فضانوردان را نیز گردآوری و با هیدروژن حاصل از الکترولیز آب ترکیب می‌کنند. به گفته این محققان، از این فرایند هیدروکربن‌هایی مانند متان تولید می‌شود که می‌توان از آن‌ها همچون سوخت استفاده کرد و با روشی مقرون‌به‌صرفه به پایداری زندگی انسان در کره ماه کمک کرد.
این گروه امیدوار است در سفرهای آینده، فضانوردان چین بتوانند این سامانه را در فضا آزمایش کنند.
نویسندگان در بخش خلاصه این گزارش نوشته‌اند: «با توجه به تلاش‌های زیادی که برای سفر فضاپیماهای سرنشین‌دار به اعماق فضا صورت گرفته، ایجاد سامانه پشتیبان زیستی در کره ماه برای ماموریت‌های اکتشافی طولانی از اهمیت فنی و علمی فراوانی برخوردار است. بهره‌برداری از منابع موجود در ماه فرصت بزرگی فراهم می‌کند تا بتوان مبنای مادی پشتیبانی زیستی از سکونت در ماه و سفر به آن را تامین کرد.
