اخترشناسان یک قمر فراخورشیدی به اندازه ۹ برابر کره ماه کشف کردند
رأی دهید
به گفته اخترشناسان این قمر فراخورشیدی مانند اولین قمری که پیش از این کشف شده بود ویژگی‌هایی دارد که نشان می‌دهد این قمرها با همتایان‌شان در منظومه شمسی تفاوت زیادی دارند.
داده‌های به دست آمده از تلسکوپ فضایی کپلر متعلق به ناسا نشان می‌دهد که یک قمر فراخورشیدی که قطر آن ۲.۶ برابر قطر کره زمین است به دور سیاره‌ای فراخورشیدی به اندازه مشتری در حال چرخش است.
این قمر فراخورشیدی ۵۷۰۰ سال نوری با منظومه شمسی فاصله دارد. قطر زیاد آن به این معنا است که این قمر از حدود ۲۰۰ قمر موجود در منظومه شمسی بزرگتر است. قطر این قمر فراخورشیدی بیش از ۹ برابر کره ماه است.
تاکنون نزدیک به پنج هزار سیاره فراخورشیدی (خارج از منظومه شمسی) کشف شده است. این در حالی است که تاکنون تنها دو قمر فراخورشیدی شناسایی شده است. اولین قمر فراخورشیدی در سال ۲۰۱۸ کشف شد و حتی از دومین قمر فراخورشیدی شناسایی‌شده نیز بزرگتر بود. این قمر فراخورشیدی تقریبا به اندازه سیاره نپتون در منظومه شمسی است و هشت هزار سال نوری با کره زمین فاصله دارد.
نتیجه یافته‌های دانشمندان درباره شناسایی دومین قمر فراخورشیدی روز پنجشنبه در نشریه «نیچر استرانومی» (Nature Astronomy) منتشر شد.
دیدگاه خوانندگان
۴۴
Adamat7775 - خارکف، اوکراین
حتا اندیشیدن به ساختار کهکشان و این هستی بی‌پایان، خود سبب دگرگونی در فکر و ذهن زمینی ما انسان‌ها می‌گردد، دیگر چه برسد به کنکاش و اکتشاف در این اقیانوس بی‌پایان فضایی. هر انسان در لحظه تولد، هم‌مسیر میشود با چگونگی گردش ستاره‌ها و سیارات در آن لحظه، و از آن حرکت بی‌انتها، هنایش می‌گیرد. همانگونه که ما در بدن گردش خون داریم، سلول و ملوکول داریم، در فضا هم تمام اجرام کهکشانی، همانند همین ملوکول و سلول و اتم هستند، و همشان نیز دارای حرکت به حالت گردشی می‌باشند. این مسیر کهکشانی، نه آغاز دارد و نه پایان، بلکه حرکت گردشی‌اش، سبب چرخشی دورانی و جلورونده است، و بر همین اساس است که پندار و گفتار و کردار ما نیز، در مسیری چرخشی می‌گردند، و دیر یا زود به خودمان بازمی‌رسند. ماهیت زندگی مادی و زمینی، یعنی گذر از یک چرخه، چرخه‌ای که باید طی شود و سرانجام به تکامل برسد، آنگاه در زندگی پس از مرگ در فراسوی فرامادی، در مسیری بی‌پایان قرار گرفته و جاودان می‌گردد
دوشنبه ۲۷ دی ۱۴۰۰ - ۱۲:۵۳
۴۴
Adamat7775 - خارکف، اوکراین
حتا اندیشیدن به ساختار کهکشان و این هستی بی‌پایان، خود سبب دگرگونی در فکر و ذهن زمینی ما انسان‌ها می‌گردد، دیگر چه برسد به کنکاش و اکتشاف در این اقیانوس بی‌پایان فضایی. هر انسان در لحظه تولد، هم‌مسیر میشود با چگونگی گردش ستاره‌ها و سیارات در آن لحظه، و از آن حرکت بی‌انتها، هنایش می‌گیرد. همانگونه که ما در بدن گردش خون داریم، سلول و ملوکول داریم، در فضا هم تمام اجرام کهکشانی، همانند همین ملوکول و سلول و اتم هستند، و همشان نیز دارای حرکت به حالت گردشی می‌باشند. این مسیر کهکشانی، نه آغاز دارد و نه پایان، بلکه حرکت گردشی‌اش، سبب چرخشی دورانی و جلورونده است، و بر همین اساس است که پندار و گفتار و کردار ما نیز، در مسیری چرخشی می‌گردند، و دیر یا زود به خودمان بازمی‌رسند. ماهیت زندگی مادی و زمینی، یعنی گذر از یک چرخه، چرخه‌ای که باید طی شود و سرانجام به تکامل برسد، آنگاه در زندگی پس از مرگ در فراسوی فرامادی، در مسیری بی‌پایان قرار گرفته و جاودان می‌گردد
دوشنبه ۲۷ دی ۱۴۰۰ - ۱۲:۵۳
۴۴
Adamat7775 - خارکف، اوکراین
حتا اندیشیدن به ساختار کهکشان و این هستی بی‌پایان، خود سبب دگرگونی در فکر و ذهن زمینی ما انسان‌ها می‌گردد، دیگر چه برسد به کنکاش و اکتشاف در این اقیانوس بی‌پایان فضایی. هر انسان در لحظه تولد، هم‌مسیر میشود با چگونگی گردش ستاره‌ها و سیارات در آن لحظه، و از آن حرکت بی‌انتها، هنایش می‌گیرد. همانگونه که ما در بدن گردش خون داریم، سلول و ملوکول داریم، در فضا هم تمام اجرام کهکشانی، همانند همین ملوکول و سلول و اتم هستند، و همشان نیز دارای حرکت به حالت گردشی می‌باشند. این مسیر کهکشانی، نه آغاز دارد و نه پایان، بلکه حرکت گردشی‌اش، سبب چرخشی دورانی و جلورونده است، و بر همین اساس است که پندار و گفتار و کردار ما نیز، در مسیری چرخشی می‌گردند، و دیر یا زود به خودمان بازمی‌رسند. ماهیت زندگی مادی و زمینی، یعنی گذر از یک چرخه، چرخه‌ای که باید طی شود و سرانجام به تکامل برسد، آنگاه در زندگی پس از مرگ در فراسوی فرامادی، در مسیری بی‌پایان قرار گرفته و جاودان می‌گردد
دوشنبه ۲۷ دی ۱۴۰۰ - ۱۲:۵۳
۴۴
Adamat7775 - خارکف، اوکراین
حتا اندیشیدن به ساختار کهکشان و این هستی بی‌پایان، خود سبب دگرگونی در فکر و ذهن زمینی ما انسان‌ها می‌گردد، دیگر چه برسد به کنکاش و اکتشاف در این اقیانوس بی‌پایان فضایی. هر انسان در لحظه تولد، هم‌مسیر میشود با چگونگی گردش ستاره‌ها و سیارات در آن لحظه، و از آن حرکت بی‌انتها، هنایش می‌گیرد. همانگونه که ما در بدن گردش خون داریم، سلول و ملوکول داریم، در فضا هم تمام اجرام کهکشانی، همانند همین ملوکول و سلول و اتم هستند، و همشان نیز دارای حرکت به حالت گردشی می‌باشند. این مسیر کهکشانی، نه آغاز دارد و نه پایان، بلکه حرکت گردشی‌اش، سبب چرخشی دورانی و جلورونده است، و بر همین اساس است که پندار و گفتار و کردار ما نیز، در مسیری چرخشی می‌گردند، و دیر یا زود به خودمان بازمی‌رسند. ماهیت زندگی مادی و زمینی، یعنی گذر از یک چرخه، چرخه‌ای که باید طی شود و سرانجام به تکامل برسد، آنگاه در زندگی پس از مرگ در فراسوی فرامادی، در مسیری بی‌پایان قرار گرفته و جاودان می‌گردد
دوشنبه ۲۷ دی ۱۴۰۰ - ۱۲:۵۳
۴۴
Adamat7775 - خارکف، اوکراین
حتا اندیشیدن به ساختار کهکشان و این هستی بی‌پایان، خود سبب دگرگونی در فکر و ذهن زمینی ما انسان‌ها می‌گردد، دیگر چه برسد به کنکاش و اکتشاف در این اقیانوس بی‌پایان فضایی. هر انسان در لحظه تولد، هم‌مسیر میشود با چگونگی گردش ستاره‌ها و سیارات در آن لحظه، و از آن حرکت بی‌انتها، هنایش می‌گیرد. همانگونه که ما در بدن گردش خون داریم، سلول و ملوکول داریم، در فضا هم تمام اجرام کهکشانی، همانند همین ملوکول و سلول و اتم هستند، و همشان نیز دارای حرکت به حالت گردشی می‌باشند. این مسیر کهکشانی، نه آغاز دارد و نه پایان، بلکه حرکت گردشی‌اش، سبب چرخشی دورانی و جلورونده است، و بر همین اساس است که پندار و گفتار و کردار ما نیز، در مسیری چرخشی می‌گردند، و دیر یا زود به خودمان بازمی‌رسند. ماهیت زندگی مادی و زمینی، یعنی گذر از یک چرخه، چرخه‌ای که باید طی شود و سرانجام به تکامل برسد، آنگاه در زندگی پس از مرگ در فراسوی فرامادی، در مسیری بی‌پایان قرار گرفته و جاودان می‌گردد
دوشنبه ۲۷ دی ۱۴۰۰ - ۱۲:۵۳